Zaawansowany rak piersi – inhibitory PARP poprawiają jakość życia chorych
Autor: Marta Koblańska
Data: 14.09.2018
Źródło: Annals of Oncology/KS
Zgodnie z analizą najnowszych danych pochodzących z badania klinicznego 3. fazy EMBRACA, leczenie talazoparibem wiąże się ze znaczącą poprawą jakości życia chorych a także z opóźnieniem istotnego pogorszenia stanu klinicznego w porównaniu do leczenia chemioterapią zgodnie z wyborem badacza.
W badaniu klinicznym EMBRACA wykazano również istotne wydłużenie czasu do progresji choroby (ang. progression free survival, PFS) u chorych na raka piersi z obecnością mutacji w genie BRCA1/2 leczonych talazoparibem w porównaniu do chemioterapii zgodnej z wyborem badacza. U chorych na raka piersi leczonych paliatywnie utrzymanie dobrej jakości życia pozostaje wyzwaniem. Dlatego integralną częścią oceny stosunku korzyść/ryzyko z zastosowania nowych opcji terapeutycznych są wyniki raportowane przez chorych (ang. patient-reported outcomes, PROs).
Autorzy badania przeanalizowali PROs od 431 chorych na HER2-ujemnego zaawansowanego raka piersi, których losowo przydzielono do ramienia z talazoparibem (287 chorych) oraz leczonych zgodnie z wyborem badacza (144 chorych otrzymywało kapecytabinę, erybulinę. Gemcytabinę czy winorelbinę. Jakość życia oceniano na podstawie kwestionariuszy EORTC QLQ-C30 i QLQ-BR23. Wyniki analizy opublikowano w Annals of Oncology.
Początkowa punktacja oceniająca globalny stan zdrowia/jakość życia była podobna w obu ramionach badania i wynosiła 61,9 w ramieniu z talazoparibem oraz 60,9 dla chemioterapii zgodnej z wyborem badacza. U chorych w ramieniu z talazoparibem punktacja wzrosła o 3 podczas gdy w ramieniu z chemioterapia uległa obniżeniu o 5,4 punkta.
Czas do pogorszenia ogólnego stanu zdrowia/jakości życia wynosił 24,3 miesiąca w ramieniu z inhibitorem PARP w porównaniu do 6,3 miesiąca w ramieniu z chemioterapią zgodną z wyborem badacza (HR0,376, 95%CI, 0,26-0,55; p <0,0001).
W ramieniu z talazoparibem wykazano istotną poprawę w zakresie zmęczenia, bólu, bezsenności, zmniejszenia apetytu i zaparć.
Obserwacje dotyczące PROs potwierdzają koncepcję, że wyższa skuteczność talazoparibu i korzystny profil toksyczności przekładają się na lepszą jakość życia chorych w porównaniu z chemioterapią zgodną z wyborem badacza w miejscowo zaawansowanym i przerzutowym raku piersi z obecnością mutacji germinalnej w genie BRCA1/2.
Autorzy badania przeanalizowali PROs od 431 chorych na HER2-ujemnego zaawansowanego raka piersi, których losowo przydzielono do ramienia z talazoparibem (287 chorych) oraz leczonych zgodnie z wyborem badacza (144 chorych otrzymywało kapecytabinę, erybulinę. Gemcytabinę czy winorelbinę. Jakość życia oceniano na podstawie kwestionariuszy EORTC QLQ-C30 i QLQ-BR23. Wyniki analizy opublikowano w Annals of Oncology.
Początkowa punktacja oceniająca globalny stan zdrowia/jakość życia była podobna w obu ramionach badania i wynosiła 61,9 w ramieniu z talazoparibem oraz 60,9 dla chemioterapii zgodnej z wyborem badacza. U chorych w ramieniu z talazoparibem punktacja wzrosła o 3 podczas gdy w ramieniu z chemioterapia uległa obniżeniu o 5,4 punkta.
Czas do pogorszenia ogólnego stanu zdrowia/jakości życia wynosił 24,3 miesiąca w ramieniu z inhibitorem PARP w porównaniu do 6,3 miesiąca w ramieniu z chemioterapią zgodną z wyborem badacza (HR0,376, 95%CI, 0,26-0,55; p <0,0001).
W ramieniu z talazoparibem wykazano istotną poprawę w zakresie zmęczenia, bólu, bezsenności, zmniejszenia apetytu i zaparć.
Obserwacje dotyczące PROs potwierdzają koncepcję, że wyższa skuteczność talazoparibu i korzystny profil toksyczności przekładają się na lepszą jakość życia chorych w porównaniu z chemioterapią zgodną z wyborem badacza w miejscowo zaawansowanym i przerzutowym raku piersi z obecnością mutacji germinalnej w genie BRCA1/2.
