Zalecenia ASCO 2011: Leczenie pierwszej linii chorych na uogólnionego NDRP
Autor: Dr Mackiewicz
Data: 08.09.2011
Źródło: Ch G Azzoli, S Temin, T Aliff et al. 2011 Focused Update of 2009 American Society of Clinical Oncology Clinical Practice Guideline Update on Chemotherapy for Stage IV Non–Small-Cell Lung Cancer . JCO Sep 6, 2011: published online on September 6, 2011; DOI
W Journal of Clinical Oncology opublikowano uaktualnione zalecania ASCO (American Society of Clinical Oncology) z roku 2009 dotyczące leczenia pierwszej linii chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca (NDRP) w IV stopniu zaawansowania.
Zalecenia ASCO 2011:
1. Chemioterapia pierwszej linii zalecana jest jedynie u chorych w dobrym stanie ogólnym – ECOG/Zubrod 0-1, ewentualnie 2.
2. U chorych w dobrym stanie ogólnym (ECOG 0-1) zaleca się chemioterapię dwulekową składającą się z pochodnej platyny; w przypadku przeciwwskazań do pochodnych platyny można zastosować schemat chemioterapii niezawierający cisplatynę/karboplatynę.
3. Wybór cisplatyny zamiast karboplatyny jest dopuszczalny; pochodną platyny należy kojarzyć z cytostatykiem trzeciej generacji (winorelbina, gemcytabina, docetaksel, paklitaksel, irinotekan lub pemetreksed); dane pochodzące z badań klinicznych wskazują na wyższą skuteczność terapii skojarzonej z cisplatyną niż karboplatyną; do najczęstszych działań niepożądanych cisplatyny należą nudności, neufo- i neurotoksyczność, natomiast zastosowanie karboplatyny często wiąże się z występowaniem małopłytkowości.
4. U chorych w stanie sprawności ECOG 2 zaleca się chemioterapię jednolekową.
5. Decyzja o wyborze schematu chemioterapii nie zależy od wieku chorego.
6. Leczenie pierwszej linii powinno być przerwane w przypadku wystąpienia progresji choroby lub po uzyskaniu stabilizacji choroby po podanych 4 cyklach chemioterapii (nie powinno się podawać więcej niż 6 cykli chemioterapii dwulekowej). U chorych, u których wystąpiła stabilizacja choroby lub obiektywna odpowiedź po zastosowaniu 4 cykli chemioterapii można rozważyć terapię podtrzymującą pemetreksedem (u chorych o innym typie histologicznym inny niż płaskonabłonkowy), docetakselem (u niewyselekcjonowanych chorych) lub erlotynibem (u niewyselekcjonowanych chorych); ze względu na brak dostatecznych danych pochodzących z badań klinicznych, u chorych po zastosowaniu 4-6 cykli chemioterapii pierwszej linii dopuszczalne jest przerwanie leczenia i wdrożenia chemioterapii drugiej linii w momencie wystąpienia progresji choroby.
7. Monoterapia gefitinibem może być zastosowana w pierwszej linii leczenia u chorych, których guz prezentuje aktywującą mutację w genie EGFR; u chorych nie prezentujących w/w mutacji lub z nieznanym statusem EGFR, w pierwszej linii leczenia zalecana jest chemioterapia.
8. Dołączenie bewacyzumabu (15 mg/kg co 3 tygodnie) do karboplatyny i paklitakselu zalecane jest u chorych na raka płuca o typie histologicznym innym niż płaskonabłonkowy, w dobrym stanie ogólnym (ECOG 0-1), bez obecności istotnego klinicznie krwioplucia, bez przerzutów do mózgu, nie pobierających leków przeciwkrzepliwych, z kontrolowanym farmakologicznie nadciśnieniem tętniczym, bez istotnych klinicznie zaburzeń układu sercowo-naczyniowego; bewacyzumab może być kontynuowany do momentu wystąpienia toksyczności związanej z leczeniem lub progresji choroby.
9. Dołączenie cetuksymabu do cisplatyny i winorelbiny można rozważyć u chorych, których guz w badaniu immunohistochemicznym prezentuje ekspresję EGFR; cetuksymab może być kontynuowany do momentu wystąpienia toksyczności związanej z leczeniem lub progresji choroby.
1. Chemioterapia pierwszej linii zalecana jest jedynie u chorych w dobrym stanie ogólnym – ECOG/Zubrod 0-1, ewentualnie 2.
2. U chorych w dobrym stanie ogólnym (ECOG 0-1) zaleca się chemioterapię dwulekową składającą się z pochodnej platyny; w przypadku przeciwwskazań do pochodnych platyny można zastosować schemat chemioterapii niezawierający cisplatynę/karboplatynę.
3. Wybór cisplatyny zamiast karboplatyny jest dopuszczalny; pochodną platyny należy kojarzyć z cytostatykiem trzeciej generacji (winorelbina, gemcytabina, docetaksel, paklitaksel, irinotekan lub pemetreksed); dane pochodzące z badań klinicznych wskazują na wyższą skuteczność terapii skojarzonej z cisplatyną niż karboplatyną; do najczęstszych działań niepożądanych cisplatyny należą nudności, neufo- i neurotoksyczność, natomiast zastosowanie karboplatyny często wiąże się z występowaniem małopłytkowości.
4. U chorych w stanie sprawności ECOG 2 zaleca się chemioterapię jednolekową.
5. Decyzja o wyborze schematu chemioterapii nie zależy od wieku chorego.
6. Leczenie pierwszej linii powinno być przerwane w przypadku wystąpienia progresji choroby lub po uzyskaniu stabilizacji choroby po podanych 4 cyklach chemioterapii (nie powinno się podawać więcej niż 6 cykli chemioterapii dwulekowej). U chorych, u których wystąpiła stabilizacja choroby lub obiektywna odpowiedź po zastosowaniu 4 cykli chemioterapii można rozważyć terapię podtrzymującą pemetreksedem (u chorych o innym typie histologicznym inny niż płaskonabłonkowy), docetakselem (u niewyselekcjonowanych chorych) lub erlotynibem (u niewyselekcjonowanych chorych); ze względu na brak dostatecznych danych pochodzących z badań klinicznych, u chorych po zastosowaniu 4-6 cykli chemioterapii pierwszej linii dopuszczalne jest przerwanie leczenia i wdrożenia chemioterapii drugiej linii w momencie wystąpienia progresji choroby.
7. Monoterapia gefitinibem może być zastosowana w pierwszej linii leczenia u chorych, których guz prezentuje aktywującą mutację w genie EGFR; u chorych nie prezentujących w/w mutacji lub z nieznanym statusem EGFR, w pierwszej linii leczenia zalecana jest chemioterapia.
8. Dołączenie bewacyzumabu (15 mg/kg co 3 tygodnie) do karboplatyny i paklitakselu zalecane jest u chorych na raka płuca o typie histologicznym innym niż płaskonabłonkowy, w dobrym stanie ogólnym (ECOG 0-1), bez obecności istotnego klinicznie krwioplucia, bez przerzutów do mózgu, nie pobierających leków przeciwkrzepliwych, z kontrolowanym farmakologicznie nadciśnieniem tętniczym, bez istotnych klinicznie zaburzeń układu sercowo-naczyniowego; bewacyzumab może być kontynuowany do momentu wystąpienia toksyczności związanej z leczeniem lub progresji choroby.
9. Dołączenie cetuksymabu do cisplatyny i winorelbiny można rozważyć u chorych, których guz w badaniu immunohistochemicznym prezentuje ekspresję EGFR; cetuksymab może być kontynuowany do momentu wystąpienia toksyczności związanej z leczeniem lub progresji choroby.
