Zapalny rak piersi: obraz i leczenie
Autor: Aleksandra Lang
Data: 17.06.2016
Źródło: MK/AL
Zapalny rak piersi jest agresywnym nowotworem rokującym znacznie gorzej niż pozostałe typy raka piersi. Dotyka od 1 do 6 procent pacjentek z rakiem piersi, a przeżycie 5-letnie w niektórych typach może wynosić zaledwie 20 procent. O zapalnym raku piersi podczas kongresu SIS w Warszawie mówiła dr Simona Borstnar, onkolog z Centrum Onkologii w Lublanie.
Zapalny rak piersi częściej występuje u kobiet z młodszym wieku – poniżej 50. roku życia, jest związany z ciążą i laktacją, większym BMI, znaczenie ma także wywiad rodzinny, rasa czarna oraz zamieszkanie na wsi. Jego charakterystyczne objawy to swędzenie, zaczerwieniona skóra o zmienionym wyglądzie podobnym do skórki pomarańczowej, wklęsły sutek, niewyczuwalny guz, gwałtowne powiększenie się rozmiaru chorej piersi.
Jaka jest jego diagnostyka? To mammografia, w której widoczne jest m.in. pogrubienie skóry, zwiększona gęstość piersi, zwapnienia są rejestrowane u 41 procent chorych i mogą pojawiać się w ciągu terapii neoadjuwantowej. Bardzo ważnym narzędziem diagnostycznym jest także ultrasonografia oraz rezonans magnetyczny, który w 100 procentach ujawnia pierwotne uszkodzenie piersi w porównaniu do 96 procent w PET-CT, 80 procent w mammografii oraz 95 procent w USG.
Stopień zaawansowania oraz rozległość choroby determinuje leczenie – chirurgiczne i radioterapią. Wszystkie pacjentki z zapalnym rakiem piersi powinny zostać poddane także badaniu tomografii komputerowej oraz skanowi kości. Wyróżnikiem diagnozy histopatologicznej jest rozwój kanałów limfatycznych na skórze. Rak blokuje naczynia limfatyczne przeszkadzając normalnemu przepływowi limfy.
Amerykańscy badacze podzielili zapalnego raka piersi na 4 podtypy. W 26 procentach był to rak HR-HER 2-, w 36 procentach – HR+HER2-, w 23 procentach – HR-HER2+ i w 15 procentach HR+HER2+.
Według danych historycznych chirurgia i radioterapia okazały się nieskuteczne. 90 procent chorych rozwinęło wznowę lub przerzuty w ciągu 2 lat. Przeżycie 5-letnie było mniejsze niż 5 procent. I od tego czasu lat 70-tych włączono do terapii neoadjuwantową chemioterapię. Obecne leczenie to przedoperacyjna neoadjuwantowa chemioterapia, zabieg operacyjny, radioterapia oraz systemowe leczenie adjuwantowe. Odpowiedź na neoadjuwantową chemioterapię stała się najważniejszym czynnikiem prognostycznym w zapalnym raku piersi. Oferowaną metodą chirurgiczną w zapalnym raku piersi jest zmodyfikowana radykalna mastektomia, przy czym natychmiastowa rekonstrukcja piersi nie jest wskazana. Radioterapia dla wszystkich pacjentek po mastektomii jest obowiązkowa i musi uwzględniać także naczynia limfatyczne. Opcję leczenia stanowią także hormonoterpia i trastuzumab.
Po odbyciu leczenia badania powinny być przeprowadzane co 3-6 miesięcy, mammografia co roku. Nie są wskazane badania radiologiczne, czy laboratoryjne. Badania genetyczne są rekomendowane dla kobiet z chorobą w wywiadzie rodzinnym. Rutynowa mastektomia zdrowej piersi nie jest konieczna, chyba że życzy sobie tego pacjentka.
Jaka jest jego diagnostyka? To mammografia, w której widoczne jest m.in. pogrubienie skóry, zwiększona gęstość piersi, zwapnienia są rejestrowane u 41 procent chorych i mogą pojawiać się w ciągu terapii neoadjuwantowej. Bardzo ważnym narzędziem diagnostycznym jest także ultrasonografia oraz rezonans magnetyczny, który w 100 procentach ujawnia pierwotne uszkodzenie piersi w porównaniu do 96 procent w PET-CT, 80 procent w mammografii oraz 95 procent w USG.
Stopień zaawansowania oraz rozległość choroby determinuje leczenie – chirurgiczne i radioterapią. Wszystkie pacjentki z zapalnym rakiem piersi powinny zostać poddane także badaniu tomografii komputerowej oraz skanowi kości. Wyróżnikiem diagnozy histopatologicznej jest rozwój kanałów limfatycznych na skórze. Rak blokuje naczynia limfatyczne przeszkadzając normalnemu przepływowi limfy.
Amerykańscy badacze podzielili zapalnego raka piersi na 4 podtypy. W 26 procentach był to rak HR-HER 2-, w 36 procentach – HR+HER2-, w 23 procentach – HR-HER2+ i w 15 procentach HR+HER2+.
Według danych historycznych chirurgia i radioterapia okazały się nieskuteczne. 90 procent chorych rozwinęło wznowę lub przerzuty w ciągu 2 lat. Przeżycie 5-letnie było mniejsze niż 5 procent. I od tego czasu lat 70-tych włączono do terapii neoadjuwantową chemioterapię. Obecne leczenie to przedoperacyjna neoadjuwantowa chemioterapia, zabieg operacyjny, radioterapia oraz systemowe leczenie adjuwantowe. Odpowiedź na neoadjuwantową chemioterapię stała się najważniejszym czynnikiem prognostycznym w zapalnym raku piersi. Oferowaną metodą chirurgiczną w zapalnym raku piersi jest zmodyfikowana radykalna mastektomia, przy czym natychmiastowa rekonstrukcja piersi nie jest wskazana. Radioterapia dla wszystkich pacjentek po mastektomii jest obowiązkowa i musi uwzględniać także naczynia limfatyczne. Opcję leczenia stanowią także hormonoterpia i trastuzumab.
Po odbyciu leczenia badania powinny być przeprowadzane co 3-6 miesięcy, mammografia co roku. Nie są wskazane badania radiologiczne, czy laboratoryjne. Badania genetyczne są rekomendowane dla kobiet z chorobą w wywiadzie rodzinnym. Rutynowa mastektomia zdrowej piersi nie jest konieczna, chyba że życzy sobie tego pacjentka.
