Zastosowanie brachyterapii w niskozaawansowanym raku endometrium typu II

Brachyterapia powinna być brana pod uwagę jako opcja terapeutyczna u pacjentek z rakiem endometrium wysokiego ryzyka.

Rak endometrium jest najczęściej diagnozowanym nowotworem żeńskich narządów płciowych i drugim najbardziej śmiertelnym nowotworem ginekologicznym. Spośród dwóch typów raka endometrium, typ drugi zawiera w sobie podtypy histologiczne: jasnokomórowy i surowiczy oraz od niedawna mięsakoraka macicy. Typ ten cechuje się agresywniejszym przebiegiem oraz wyższym odsetkiem zgonów w porównaniu do typu pierwszego. Z uwagi na odmienny charakter i bardziej agresywny przebieg, opracowano osobne standardy leczenia typu II raka endometrium. I tak, u pacjentek operacyjnych standardem postępowania jest usunięcie macicy z przydatkami ze staginigiem chirurgicznym i śródoperacyjną biopsją węzłów chłonnych. W stadium IA choroby preferowanym leczeniem uzupełniającym jest chemioterapia z lub bez brachyterapii. Inne opcje leczenia uzupełniającego to teleterapia z lub bez brachyterapii lub obserwacja, jakkolwiek ta ostatnia dotyczy pacjentów z grupy niskiego ryzyka nawrotu.

Badanie przeprowadzono analizując przypadki pacjentek zarejestrowanych w amerykańskiej bazie nowotworów- NCDB (National Cancer Database). Z bazy wybrano pacjentki leczone z powodu raka endometrium typu II w stadium IA i porównano całkowite przeżycia u pacjentek, które otrzymały brachyterapię uzupełniającą z tymi, u których jej nie zastosowano.

Spośród 5711 znalezionych pacjentek, 29,5% z nich poddano adjuwantowej brachyterapii. Trzyletni czas przeżycia dla pacjentek z grupy poddanej brachyterapii wynosił 87%, podczas gdy dla pacjentek bez brachyterapii 78% (p< 0.001). Poprawa czasu przeżycia pacjentek po brachyterapii dotyczyła wszystkich typów histologicznych raka endometrium typu II i dotyczyła zarówno pacjentek z nowotworem ograniczonym do endometrium jak i tych, u których głębokość nacieku mięśniówki macicy wynosiła poniżej 50%.

Podsumowując, brachyterapia powinna być brana pod uwagę jako opcja terapeutyczna u pacjentek z rakiem endometrium wysokiego ryzyka, ponieważ jej użycie było związane z poprawą czasu przeżycia w tej grupie pacjentek.