Żelazo dożylne jako leczenie anemii indukowanej chemioterapią

Zespół badawczy z Seulu przeprowadził badanie kliniczne drugiej fazy dotyczące zastosowania karboksymaltozy żelazowej w formie dożylnej bez środków stymulujących erytropoezę w leczeniu anemii indukowanej chemioterapią.

Do badania włączono pacjentów z nowotworami litymi leczonymi za pomocą chemioterapii lub terapii celowanej, który wartości hemoglobiny wynosiły 8,0-10,5 g/dl lub w ciągu chemioterapii doszło do obniżenia stężenia hemoglobiny o 2 g/dl. Każdy z pacjentów otrzymał roztwór karboksymaltozy żelazowej 1000 mg dożylnie pierwszego dnia leczenia. Pierwszorzędowym punktem końcowym był odsetek pacjentów, którzy odpowiedzieli na leczenie co zdefiniowano jako podniesienie stężenia hemoglobiny o co najmniej 1,0 g/dl lub osiągnięcie wartości hemoglobiny 11,0 lub g/dl w czasie 8-tygodniowej obserwacji. Ponadto przeanalizowano markery, które mogłyby wskazywać pacjentów z większą szansą odpowiedzi na leczenie.

Ostatecznie 92 pacjentów ukończyło badanie. Większość pacjentów cierpiała z powodu raka piersi, płuc, przewodu pokarmowego lub chłoniaka. Odpowiedzi na leczenie uzyskało 36 (39,1%); 53 (57,6%) i 61 (66,3%) pacjentów w odpowiednio trzecim, piątym i ósmym tygodniu badania. Jedynym markerem ,który przewidywał odpowiedź na leczenie była hepcydyna: pacjenci, którzy odpowiedzieli na karboksymaltozę żelazową mieli średnio mniejsze stężenie hepcydyny w porównaniu z tymi którzy nie odpowiedzieli na leczenie.

Zastosowanie karboksymaltozy żelazowej zwiększa stężenie hemoglobiny u pacjentów z nowotworami litymi leczonymi chemioterapią lub terapią celowaną. Wartości hepcydyny mogą wskazywać na pacjentów, którzy mogą odpowiedzieć na leczenie dożylne preparatem żelaza. Wadami badania były: 1) niejednorodność grupy – pacjenci cierpieli z powodu różnych rodzajów nowotworów oraz 2) nie stworzono grupy kontrolnej.

Artykuł „Efficacy of intravenous iron treatment for chemotherapy-induced anemia: A prospective Phase II pilot clinical trial in South Korea” jest dostępny w trybie Open Access na stronie PLOS Medicine.