123Rf
Choroba wieńcowa i AF – wystarczy lek przeciwzakrzepowy
Działy:
Aktualności w Lekarz POZ
Aktualności
Choroby sercowo-naczyniowe są najczęstszą przyczyną zgonów w świecie zachodnim. Niejednokrotnie też różne schorzenia tego typu współistnieją, co stwarza konieczność prowadzenia wielolekowej bezpiecznej terapii.
Na łamach „The JAMA Cardiology” przedstawiono wyniki badania oceniającego bezpieczeństwo terapii przeciwzakrzepowej i przeciwpłytkowej u pacjentów z utrwalonym migotaniem przedsionków i chorobą wieńcową. Głównym niebezpieczeństwem jest w tym przypadku ryzyko powikłań zakrzepowych i krwotocznych – właśnie na tym aspekcie skupili się badacze.
Przeprowadzono analizę danych z badania AFIRE, randomizowanego, obejmującego 2215 pacjentów z wyżej wymienionymi schorzeniami (dodatkowo włączono tylko tych pacjentów, którzy przeszli PCA lub CABG co najmniej rok wcześniej, lub gdy choroba wieńcowa była potwierdzona angiograficznie, i nie wymagała rewaskularyzacji). Pacjentów przydzielono losowo w stosunku 1:1 do terapii wyłącznie rywaroksabanem lub do otrzymywania rywaroksabanu oraz leku przeciwpłytkowego.
Porównano całkowitą częstość występowania incydentów zakrzepowych, krwawień i zgonów między grupami; mediana czasu obserwacji wynosiła 24 miesiące. Okazało się, że całkowity odsetek powikłań w grupie leczonej wyłącznie rywaroksabanem wyniósł 12,2 proc. w porównaniu z 19,2 proc. w grupie otrzymującej dodatkowo lek przeciwpłytkowy.
Śmiertelność wyniosła 3,7 proc. w grupie monoterapii i 6,6 proc. w grupie terapii skojarzonej. Monoterapia rywaroksabanem wiązała się z niższym, istotnym statystycznie 38-procentowym spadkiem ryzyka wystąpienia wszystkich zdarzeń niepożądanych (w tym zgonu) w porównaniu z terapią skojarzoną. To nie koniec korzyści – leczenie oparte jedynie na leku przeciwzakrzepowym okazało się czynnikiem związanym z niższym ryzykiem kolejnych powikłań.
Jak podają autorzy, w omawianej grupie pacjentów należy rozważyć prowadzenie wyłącznie monoterapii. Wiarygodność badania jest wysoka, biorąc pod uwagę randomizację, odpowiednią selekcję populacji i jej liczebność.
Opracowanie lek. Damian Matusiak
Przeprowadzono analizę danych z badania AFIRE, randomizowanego, obejmującego 2215 pacjentów z wyżej wymienionymi schorzeniami (dodatkowo włączono tylko tych pacjentów, którzy przeszli PCA lub CABG co najmniej rok wcześniej, lub gdy choroba wieńcowa była potwierdzona angiograficznie, i nie wymagała rewaskularyzacji). Pacjentów przydzielono losowo w stosunku 1:1 do terapii wyłącznie rywaroksabanem lub do otrzymywania rywaroksabanu oraz leku przeciwpłytkowego.
Porównano całkowitą częstość występowania incydentów zakrzepowych, krwawień i zgonów między grupami; mediana czasu obserwacji wynosiła 24 miesiące. Okazało się, że całkowity odsetek powikłań w grupie leczonej wyłącznie rywaroksabanem wyniósł 12,2 proc. w porównaniu z 19,2 proc. w grupie otrzymującej dodatkowo lek przeciwpłytkowy.
Śmiertelność wyniosła 3,7 proc. w grupie monoterapii i 6,6 proc. w grupie terapii skojarzonej. Monoterapia rywaroksabanem wiązała się z niższym, istotnym statystycznie 38-procentowym spadkiem ryzyka wystąpienia wszystkich zdarzeń niepożądanych (w tym zgonu) w porównaniu z terapią skojarzoną. To nie koniec korzyści – leczenie oparte jedynie na leku przeciwzakrzepowym okazało się czynnikiem związanym z niższym ryzykiem kolejnych powikłań.
Jak podają autorzy, w omawianej grupie pacjentów należy rozważyć prowadzenie wyłącznie monoterapii. Wiarygodność badania jest wysoka, biorąc pod uwagę randomizację, odpowiednią selekcję populacji i jej liczebność.
Opracowanie lek. Damian Matusiak
