Co po OZW - prasugrel czy tikagrelor?

Po ostrym zespole wieńcowym, niezależnie od tego czy był leczony zachowawczo czy przy pomocy angioplastyki, jako terapię przeciwpłytkową zaleca się przyjmowanie kwasu acetylosalicylowego w połączeniu z inhibitorem 2PY12 lub blokerem GP IIb/IIIa. Na łamach The New England Journal of Medicine ukazały się wyniki badania porównującego skuteczność tikagreloru i prasugrelu u pacjentów z OZW z oraz bez uniesienia odcinka ST.

Wieloośrodkowy zespół naukowców przeprowadził randomizowane badanie, do którego zakwalifikowano 4018 pacjentów przyjętych do szpitala z powodu OZW. Przydzielono ich w stosunku 1:1 do otrzymywania prasugrelu lub tikagreloru i sprawdzono, który z leków prowadzi do zmniejszenia częstości zgonów, zawałów serca i udarów mózgu w ciągu roku po pierwotnym incydencie.

Co najmniej jeden z wymienionych incydentów sercowo-naczyniowych wystąpił u 9,3% pacjentów otrzymujących tikagrelor i u 6,9% chorych z grupy otrzymującej prasugrel (HR 1,36, p=0,006). Prasugrel okazał się skuteczniejszy zwłaszcza w zakresie redukcji odsetka zgonów (4,5% vs. 3,7%) oraz zawałów serca (4,8% vs. 3,0%); udary mózgu występowały z podobną częstością w obu grupach (1,1% vs. 1,0%). W pacjentów leczonych inwazyjnie zakrzepica w stencie występowała rzadziej w grupie leczonej prasugrelem (0,6% vs. 1,1%). Ryzyko krwawienia okazało się podobne w obu grupach (4,8% vs. 5,4%, p=0,46).