123RF
Czy COVID-19 wpłynął na większą zapadalność na choroby wywołane pneumokokami?
Redaktor: Monika Stelmach
Data: 12.10.2022
Działy:
Aktualności w Lekarz POZ
Aktualności
| Tagi: | COVID-19, pneumokoki, antybiotyki |
W 2020 r. – pierwszym roku pandemii, gdzie empiryczne stosowanie antybiotyków osiągnęło niebotyczne rozmiary, głównie z obawy o koinfekcję – zaobserwowano wzrost odsetka szczepów pneumokoków o zmniejszonej wrażliwości na antybiotyki beta-laktamowe i erytromycynę.
Na łamach „The Lancet Microbe" opublikowano wyniki badania obserwacyjnego, w którym hiszpańscy naukowcy scharakteryzowali wrażliwość streptokoków na panel antybiotyków w 3017 klinicznych izolatach ze zmniejszoną wrażliwością na penicylinę. Badacze za konieczne uznali zbadanie wpływu skoniugowanych szczepionek przeciwko pneumokokom na oporność na antybiotyki, w tym na wzrost nieszczepionkowych serotypów z antybiotykoopornością. Oceniano próbki z lat 2004–2020, co oznacza, że badanie obejmowało czasy stosowania zarówno szczepionki 7-, jak i 13-walentnej, a także pierwszy rok pandemii COVID-19.
Zaobserwowano znaczny spadek częstości występowania serotypów zawartych w PCV7 i PCV13 po ich wprowadzeniu, z drugiej strony szybko dochodziło do wzrostu serotypów innych niż PCV13 (głównie 11A, 24F i 23B), które nie były wrażliwe na penicylinę. W 2020 r. – pierwszym roku pandemii, gdzie empiryczne stosowanie antybiotyków osiągnęło niebotyczne rozmiary, głównie z obawy o koinfekcję – zaobserwowano wzrost odsetka szczepów pneumokoków o zmniejszonej wrażliwości na antybiotyki beta-laktamowe i erytromycynę.
Autorzy zaznaczają, że wzrost częstości występowania antybiotykoopornych serotypów innych niż PCV13 (zwłaszcza wzrost oporności na penicylinę związany z serotypami 11A i 24F) należy uznać za niepokojący. Pozwala to wyciągnąć wnioski i podjąć działania; logicznym następstwem byłoby stosowanie PCV o coraz szerszym spektrum (takich jak np. PCV20, który obejmuje serotyp 11A).
Podkreślono także, że na zwiększony odsetek szczepów opornych na pneumokoki mogło wpłynąć stosowanie antybiotyków w celu zapobiegania koinfekcjom u pacjentów z COVID-19, co uświadamia, jak rozsądnie należy zalecać tę grupę leków.
Zaobserwowano znaczny spadek częstości występowania serotypów zawartych w PCV7 i PCV13 po ich wprowadzeniu, z drugiej strony szybko dochodziło do wzrostu serotypów innych niż PCV13 (głównie 11A, 24F i 23B), które nie były wrażliwe na penicylinę. W 2020 r. – pierwszym roku pandemii, gdzie empiryczne stosowanie antybiotyków osiągnęło niebotyczne rozmiary, głównie z obawy o koinfekcję – zaobserwowano wzrost odsetka szczepów pneumokoków o zmniejszonej wrażliwości na antybiotyki beta-laktamowe i erytromycynę.
Autorzy zaznaczają, że wzrost częstości występowania antybiotykoopornych serotypów innych niż PCV13 (zwłaszcza wzrost oporności na penicylinę związany z serotypami 11A i 24F) należy uznać za niepokojący. Pozwala to wyciągnąć wnioski i podjąć działania; logicznym następstwem byłoby stosowanie PCV o coraz szerszym spektrum (takich jak np. PCV20, który obejmuje serotyp 11A).
Podkreślono także, że na zwiększony odsetek szczepów opornych na pneumokoki mogło wpłynąć stosowanie antybiotyków w celu zapobiegania koinfekcjom u pacjentów z COVID-19, co uświadamia, jak rozsądnie należy zalecać tę grupę leków.
