Czy izotretynoina wpływa na metabolizm glukozy, IGF-1 i IGFBP-3?
Redaktor: Arleta Czarnik
Data: 31.03.2022
Izotretynoina cechuje się skutecznością w leczeniu wszystkich stadiów trądziku. W badaniu przeprowadzonym w grupie 81 pacjentów wykazano, że izotretynoina nie powoduje upośledzenia metabolizmu glukozy u pacjentów, u których wcześniej nie występowała otyłość lub insulinooporność.
Trądzik zwykły (acne vulgaris) jest dermatozą zapalną, której patogeneza obejmuje kilka mechanizmów. Należą do nich: hiperproliferacja komórek w ujściach mieszków włosowych, wzmożone wydzielanie łoju, stan zapalny oraz działanie bakterii Cutibacterium acnes. Do hormonów wpływających na aktywność gruczołów łojowych, które mają związek z trądzikiem, należą: insulina, insulinopodobny czynnik wzrostu 1 (IGF-1) oraz białko wiążące insulinopodobny czynnik wzrostu 3 (IGFBP-3). Izotretynoina jest jedynym lekiem, który cechuje się skutecznością w leczeniu wszystkich stadiów trądziku, jednak jego potencjalne oddziaływanie na różne układy organizmu może nie być w pełni poznane.
Celem badania opisanego na łamach „Przeglądu Dermatologicznego” była ocena wpływu izotretynoiny i innych leków przeciwtrądzikowych na IGF-1, IGFBP-3, insulinę, peptyd C, glukozę, hemoglobinę glikowaną (HbA1c) oraz wskaźnik HOMA-IR.
Do badania włączono 81 pacjentów z trądzikiem zwykłym, których podzielono na dwie grupy. Pacjenci z pierwszej grupy byli leczeni izotretynoiną, natomiast w drugiej grupie wprowadzono terapię skojarzoną obejmującą miejscowe stosowanie nadtlenku benzoilu i leczenie ogólne minocykliną. W obu grupach oznaczano stężenia IGF-1, IGFBP-3, insuliny, peptydu C, glukozy i HbA1c oraz określano wskaźnik HOMA-IR.
Po 3 miesiącach stosowania izotretynoiny stężenie IGFBP-3 było znamiennie podwyższone. Porównanie grupy leczonej izotretynoiną i otrzymującej leczenie skojarzone wykazało znamienny wzrost stężenia IGF-1 w grupie leczonej w sposób skojarzony. W przeciwieństwie do doniesień z literatury uzyskane wyniki pokazują, że powszechnie stosowane leczenie przeciwtrądzikowe nie zmienia w sposób znamienny stężenia IGF-1, insuliny, peptydu C, glukozy i HbA1c w surowicy.
Badanie wykazało, że izotretynoina nie powoduje upośledzenia metabolizmu glukozy u pacjentów, u których wcześniej nie występowała otyłość lub insulinooporność. W celu bardziej szczegółowej oceny tej zależności należałoby przeprowadzić badanie u osób otyłych lub ze stwierdzoną insulinoopornością, np. pacjentek z zespołem policystycznych jajników. Do określenia wpływu leczenia izotretynoiną na insulinooporność i metabolizm glukozy niezbędne są wieloośrodkowe badania kliniczne z udziałem większej liczby pacjentów. Z uwagi na wpływ IGF-1 i IGFBP-3 na wzrost i proliferację komórek parametry te mogą odgrywać aktywną rolę w patogenezie trądziku.
Pełna treść artykułu: Esra Inan Dogan. Does isotretinoin have an effect on glucose metabolism, insulin growth factor-1 and insulin-like growth factor-3 binding protein? Dermatol Rev/Przegl Dermatol 2021; 108: 361-371.
Celem badania opisanego na łamach „Przeglądu Dermatologicznego” była ocena wpływu izotretynoiny i innych leków przeciwtrądzikowych na IGF-1, IGFBP-3, insulinę, peptyd C, glukozę, hemoglobinę glikowaną (HbA1c) oraz wskaźnik HOMA-IR.
Do badania włączono 81 pacjentów z trądzikiem zwykłym, których podzielono na dwie grupy. Pacjenci z pierwszej grupy byli leczeni izotretynoiną, natomiast w drugiej grupie wprowadzono terapię skojarzoną obejmującą miejscowe stosowanie nadtlenku benzoilu i leczenie ogólne minocykliną. W obu grupach oznaczano stężenia IGF-1, IGFBP-3, insuliny, peptydu C, glukozy i HbA1c oraz określano wskaźnik HOMA-IR.
Po 3 miesiącach stosowania izotretynoiny stężenie IGFBP-3 było znamiennie podwyższone. Porównanie grupy leczonej izotretynoiną i otrzymującej leczenie skojarzone wykazało znamienny wzrost stężenia IGF-1 w grupie leczonej w sposób skojarzony. W przeciwieństwie do doniesień z literatury uzyskane wyniki pokazują, że powszechnie stosowane leczenie przeciwtrądzikowe nie zmienia w sposób znamienny stężenia IGF-1, insuliny, peptydu C, glukozy i HbA1c w surowicy.
Badanie wykazało, że izotretynoina nie powoduje upośledzenia metabolizmu glukozy u pacjentów, u których wcześniej nie występowała otyłość lub insulinooporność. W celu bardziej szczegółowej oceny tej zależności należałoby przeprowadzić badanie u osób otyłych lub ze stwierdzoną insulinoopornością, np. pacjentek z zespołem policystycznych jajników. Do określenia wpływu leczenia izotretynoiną na insulinooporność i metabolizm glukozy niezbędne są wieloośrodkowe badania kliniczne z udziałem większej liczby pacjentów. Z uwagi na wpływ IGF-1 i IGFBP-3 na wzrost i proliferację komórek parametry te mogą odgrywać aktywną rolę w patogenezie trądziku.
Pełna treść artykułu: Esra Inan Dogan. Does isotretinoin have an effect on glucose metabolism, insulin growth factor-1 and insulin-like growth factor-3 binding protein? Dermatol Rev/Przegl Dermatol 2021; 108: 361-371.
