Czy leki stosowane w przebiegu migotania przedsionków wpływają na funkcję nerek?
Autor: Andrzej Kordas
Data: 23.06.2015
Źródło: Böhm M, Ezekowitz MD, Connolly SJ, et al. Changes in Renal Function in Patients With Atrial Fibrillation: An Analysis From the RE-LY Trial. J Am Coll Cardiol. 2015;65(23):2481-2493. doi:10.1016/j.jacc.2015.03.577.
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
Czynniki zależne od witaminy K zapobiegają progresowi miażdżycy oraz kalcyfikacji naczyń, również naczyń nerkowych. Na tej podstawie wysunięto hipotezę, iż stosowanie antagonistów witaminy K może wiązać się z obniżeniem wartości współczynnika przesączania kłębuszkowego (GFR). Michael Böhm i wsp. przeanalizowali zmiany dotyczące wartości GFR w czasie długoterminowej terapii za pomocą warfaryny lub dabigatranu. W analizie uwzględniono dane pacjentów biorących uprzednio udział w badaniu RE-LY (Randomized Evaluation of Long Term Anticoagulation Therapy).
18 113 pacjentów włączonych do badania RE-LY, przyporządkowano losowo do terapii za pomocą dabigatranu (w dawce 110 mg lub 150 mg dwukrotnie w ciągu dnia) lub warfaryny. U 16 490 pacjentów z migotaniem przedsionków dokonano oznaczenia stężenia kreatyniny w momencie rozpoczęcia badania klinicznego oraz przynajmniej jeden raz w czasie dalszej obserwacji. Przeanalizowano zmiany wartości GFR do 30 miesięcy od momentu rozpoczęcia badania.
Wykazano obniżenie wartości współczynnika przesączania kłębuszkowego we wszystkich badanych grupach. Oceniane po 30 miesiącach od rozpoczęcia leczenia średnie obniżenie wartości GFR było znamiennie wyższe w grupie pacjentów otrzymujących warfarynę (–3.68 ± 0.24 ml/min) w porównaniu z pacjentami leczonymi dabigatranem stosowanym w dawce 110 mg dwukrotnie w ciągu dnia (–2.57 ± 0.24 ml/min; p = 0.0009 vs. warfaryna) oraz dabigatranem stosowanym w dawce 150 mg dwukrotnie w ciągu dnia (–2.46 ± 0.23 ml/min; p = 0.0002 vs. warfaryna). Obniżenie wartości GFR >25% występowało znamiennie rzadziej wśród pacjentów leczonych dabigatranem w dawce 2 x 110 mg (HR: 0.81 [95% CI: 0.69 - 0.96]; p = 0.017) oraz wśród pacjentów leczonych dabigatranem w dawce2 x 150 mg (HR: 0.79 [95% CI: 0.68 - 0.93]; p = 0.0056) w porównaniu z grupą pacjentów leczonych warfaryną. Wartości GFR obniżały się znamiennie szybciej w grupie pacjentów ze słabą kontrolą wartości współczynnika INR. Bardziej nasilone obniżenie wartości GFR dotyczyło również diabetyków oraz pacjentów stosujących warfarynę w przeszłości.
Podsumowując, pacjenci z migotaniem przedsionków otrzymujący doustne antykoagulanty mają podwyższone ryzyko dysfunkcji nerek. Ryzyko to jest wyższe w przypadku przyjmowania warfaryny w porównaniu z dabigatranem, zwłaszcza przy współistniejącej cukrzycy oraz gdy stosowano leki z grupy antagonistów witaminy K w przeszłości.
Wykazano obniżenie wartości współczynnika przesączania kłębuszkowego we wszystkich badanych grupach. Oceniane po 30 miesiącach od rozpoczęcia leczenia średnie obniżenie wartości GFR było znamiennie wyższe w grupie pacjentów otrzymujących warfarynę (–3.68 ± 0.24 ml/min) w porównaniu z pacjentami leczonymi dabigatranem stosowanym w dawce 110 mg dwukrotnie w ciągu dnia (–2.57 ± 0.24 ml/min; p = 0.0009 vs. warfaryna) oraz dabigatranem stosowanym w dawce 150 mg dwukrotnie w ciągu dnia (–2.46 ± 0.23 ml/min; p = 0.0002 vs. warfaryna). Obniżenie wartości GFR >25% występowało znamiennie rzadziej wśród pacjentów leczonych dabigatranem w dawce 2 x 110 mg (HR: 0.81 [95% CI: 0.69 - 0.96]; p = 0.017) oraz wśród pacjentów leczonych dabigatranem w dawce2 x 150 mg (HR: 0.79 [95% CI: 0.68 - 0.93]; p = 0.0056) w porównaniu z grupą pacjentów leczonych warfaryną. Wartości GFR obniżały się znamiennie szybciej w grupie pacjentów ze słabą kontrolą wartości współczynnika INR. Bardziej nasilone obniżenie wartości GFR dotyczyło również diabetyków oraz pacjentów stosujących warfarynę w przeszłości.
Podsumowując, pacjenci z migotaniem przedsionków otrzymujący doustne antykoagulanty mają podwyższone ryzyko dysfunkcji nerek. Ryzyko to jest wyższe w przypadku przyjmowania warfaryny w porównaniu z dabigatranem, zwłaszcza przy współistniejącej cukrzycy oraz gdy stosowano leki z grupy antagonistów witaminy K w przeszłości.
