Czy mężczyźni leczeni przy użyciu testosteronu mają podwyższone ryzyko ŻChZZ?
Autor: Andrzej Kordas
Data: 07.08.2015
Źródło: Risk of Venous Thromboembolism in Men Receiving Testosterone Therapy; Baillargeon, Jacques et al.; Mayo Clinic Proceedings , Volume 90 , Issue 8 , 1038 – 1045.
Jacques Baillargeon i wsp. zaprojektowali badanie, którego celem była ocena ryzyka wystąpienia żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej u mężczyzn w średnim oraz starszym wieku stosujących preparaty testosteronu. Wyniki badania opublikowano na łamach Mayo Clinic Proceedings.
Kliniczno-kontrolnym badaniem objęto grupę 30 572 mężczyzn w wieku ≥40 lat. Do grupy badanej włączono mężczyzn z rozpoznaną żylną chorobą zakrzepowo – zatorową, którzy w czasie następnych dwóch miesięcy stosowali doustne leki przeciwkrzepliwe.
Ekspozycja na preparaty testosteronu w czasie 15 dni przed wystąpieniem epizodu żylnej choroby zakrzepowo – zatorowej nie wiązała się ze znamiennym wzrostem ryzyka wystąpienia tego schorzenia (aOR, 0.90; 95% CI, 0.73-1.12). Dodatkowo nie wykazano, aby którakolwiek z form stosowania testosteronu wiązała się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia epizodu żylnej choroby zakrzepowo – zatorowej (testosteron stosowany miejscowo [aOR, 0.80; 95% CI, 0.61-10.41], testosteron w postaci plastrów [aOR, 0.91; 95% CI, 0.38-2.16], testosteron stosowany w postaci iniekcji domięśniowych [aOR, 1.15; 95% CI, 0.80-1.64]). Uzyskane wyniki pozostawały aktualne również w przypadku poszerzenia analizy na 30 oraz 60 dni przed epizodem żylnej choroby zakrzepowo – zatorowej.
Podsumowując, mężczyźni w średnim oraz starszym wieku, stosujący preparaty testosteronu nie mają znamiennie podwyższonego ryzyka wystąpienia epizodu żylnej choroby zakrzepowo – zatorowej. Wnioski płynące z tego badania powinny być brane pod uwagę przy analizie potencjalnych korzyści oraz ryzyka związanego ze stosowaniem testosteronu u mężczyzn z jego niedoborami.
Ekspozycja na preparaty testosteronu w czasie 15 dni przed wystąpieniem epizodu żylnej choroby zakrzepowo – zatorowej nie wiązała się ze znamiennym wzrostem ryzyka wystąpienia tego schorzenia (aOR, 0.90; 95% CI, 0.73-1.12). Dodatkowo nie wykazano, aby którakolwiek z form stosowania testosteronu wiązała się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia epizodu żylnej choroby zakrzepowo – zatorowej (testosteron stosowany miejscowo [aOR, 0.80; 95% CI, 0.61-10.41], testosteron w postaci plastrów [aOR, 0.91; 95% CI, 0.38-2.16], testosteron stosowany w postaci iniekcji domięśniowych [aOR, 1.15; 95% CI, 0.80-1.64]). Uzyskane wyniki pozostawały aktualne również w przypadku poszerzenia analizy na 30 oraz 60 dni przed epizodem żylnej choroby zakrzepowo – zatorowej.
Podsumowując, mężczyźni w średnim oraz starszym wieku, stosujący preparaty testosteronu nie mają znamiennie podwyższonego ryzyka wystąpienia epizodu żylnej choroby zakrzepowo – zatorowej. Wnioski płynące z tego badania powinny być brane pod uwagę przy analizie potencjalnych korzyści oraz ryzyka związanego ze stosowaniem testosteronu u mężczyzn z jego niedoborami.
