Created by Xb100 - Freepik.com
Czynniki ryzyka neuropatii cukrzycowej u młodych pacjentów
Autor: Alicja Wesołowska
Data: 26.07.2017
Źródło: Diabetes Care/Medscape/AW
Młodzi ludzie z cukrzycą typu 1 I 2 częściej doświadczają neuropatii związanej ze słabą kontrolą stężenia glukozy i ze słabym zarządzaniem czynnikami ryzyka – wynika z najnowszych badań naukowców z USA.
W badaniu wzięło udział ponad 2 tys. młodych pacjentów z cukrzycą typu 1 (n=1734, średnia wieku 18 lat) i 2 (n=258, średnia wieku 22 lata). Siedem proc. uczestników z cukrzycą typu 1 i ponad dwadzieścia procent uczestników z cukrzycą typu 2. miało neuropatię obwodową (DPN), która związana była z modyfikowalnymi czynnikami takimi jak palenie papierosów czy dyslipidemia.
Pacjenci z cukrzycą typu 1 oraz neuropatią byli znacząco starsi od tych bez neuropatii (21 do 18 lat, p<0,0001) i znacznie dłużej chorowali na cukrzycę (8,7 do 7,8 lat, p<0,0001).
Pacjenci z cukrzycą typu 1 oraz neuropatią mieli również wyższe ciśnienie rozkurczowe (71 vs. 69 mmHg, p=0,02) i wyższy indeks masy ciała BMI (26 vs. 24, p<0,001) w porównaniu do badanych bez DPN. Mieli również wyższy LDL-C (101 vs 96 mg/dL; p = 0,01), wyższe trójglicerydy (85 vs 74 mg/dL; p = 0,005) i niższy HDL-C (51 vs 55 mg/dL; p = 0,01).
Badacze odnotowali, że DPN u pacjentów z cukrzycą typu 1 jest dwa razy częstsze u palaczy i byłych palaczy, niż u pacjentów niepalących (10 proc. vs. 5 proc.; p=0,001)
Podobny wzorzec dało się zaobserwować u pacjentów z cukrzycą typu 2: uczestnicy badania z DPN byli istotnie starsi od tych bez DPN (23 vs.22 lat, p=0,01), dłużej też chorowali (86 vs. 7,6 lat, p=0,002) i mieli niższe HDL-C (40 vs 43 mg/dL, p = 0,04).
Obecność neuropatii częściej stwierdzano u mężczyzn z cukrzycą typu 2 niż u kobiet (30 proc. vs. 18 proc.; p=0,02) oraz dwa razy częściej u aktualnych palaczy niż u tych, którzy rzucili palenie i niepalących (odpowiednio 33 proc. vs 15 proc. and 17 proc; p= 0,01).
Zespół naukowców obliczył, ze częstości występowania DPN wzrastała ok. dwukrotnie wraz z każdymi kolejnymi 5 latami chorowania na cukrzycę, niezależnie od jej typu (p<0,0001 w cukrzycy typu 1 i p=0,02 w cukrzycy typu 2).
Znaczącym czynnikiem ryzyka była też kontrola poziomu stężenia glukozy. Korelacja ta była jednak istotna statystycznie tylko w przypadku cukrzycy typu 1.
Pacjenci z cukrzycą typu 1 oraz neuropatią byli znacząco starsi od tych bez neuropatii (21 do 18 lat, p<0,0001) i znacznie dłużej chorowali na cukrzycę (8,7 do 7,8 lat, p<0,0001).
Pacjenci z cukrzycą typu 1 oraz neuropatią mieli również wyższe ciśnienie rozkurczowe (71 vs. 69 mmHg, p=0,02) i wyższy indeks masy ciała BMI (26 vs. 24, p<0,001) w porównaniu do badanych bez DPN. Mieli również wyższy LDL-C (101 vs 96 mg/dL; p = 0,01), wyższe trójglicerydy (85 vs 74 mg/dL; p = 0,005) i niższy HDL-C (51 vs 55 mg/dL; p = 0,01).
Badacze odnotowali, że DPN u pacjentów z cukrzycą typu 1 jest dwa razy częstsze u palaczy i byłych palaczy, niż u pacjentów niepalących (10 proc. vs. 5 proc.; p=0,001)
Podobny wzorzec dało się zaobserwować u pacjentów z cukrzycą typu 2: uczestnicy badania z DPN byli istotnie starsi od tych bez DPN (23 vs.22 lat, p=0,01), dłużej też chorowali (86 vs. 7,6 lat, p=0,002) i mieli niższe HDL-C (40 vs 43 mg/dL, p = 0,04).
Obecność neuropatii częściej stwierdzano u mężczyzn z cukrzycą typu 2 niż u kobiet (30 proc. vs. 18 proc.; p=0,02) oraz dwa razy częściej u aktualnych palaczy niż u tych, którzy rzucili palenie i niepalących (odpowiednio 33 proc. vs 15 proc. and 17 proc; p= 0,01).
Zespół naukowców obliczył, ze częstości występowania DPN wzrastała ok. dwukrotnie wraz z każdymi kolejnymi 5 latami chorowania na cukrzycę, niezależnie od jej typu (p<0,0001 w cukrzycy typu 1 i p=0,02 w cukrzycy typu 2).
Znaczącym czynnikiem ryzyka była też kontrola poziomu stężenia glukozy. Korelacja ta była jednak istotna statystycznie tylko w przypadku cukrzycy typu 1.
