Edoksaban w niskiej dawce u pacjentów z migotaniem przedsionków w podeszłym wieku

W badaniu o akronimie ELDERCARE-AF postawiono sobie za cel ocenę, czy niska dawka edoksabanu może być skuteczna w prewencji udaru u pacjentów z migotaniem przedsionków w podeszłym wieku. W tej grupie pacjentów zastosowanie antykoagulacji wiąże się ze zwiększonym ryzykiem krwawienia.

Do badania włączono japońskich pacjentów w wieku co najmniej 80 lat z niezastawkowym migotaniem przedsionków. Pacjenci byli randomizowani do edoksabanu w dawce 15 mg raz dziennie lub placebo. Pierwszorzędowym punktem końcowym był odsetek pacjentów, u których doszło do udaru lub zatoru w układzie tętniczym. Ponadto oceniono częstość występowania ciężkich krwawień (ang. major bleeding).

492 pacjentów zostało zrandomizowanych do grupy interwencyjnej i tyle samo do grupy kontrolnej. Roczny odsetek pacjentów, u których doszło do udaru lub zatoru w układzie tętniczym wynosił 2,3% w grupie leczonej edoksabanem i 6,7% grupie placebo (HR=0,34; 95% CI: 0,19-0,61). Natomiast odsetek pacjentów, u których w ciągu roku doszło do ciężkiego krwawienia wynosił 3,3% w grupie interwencyjnej i 1,8% w grupie placebo: różnica nie była istotna statystycznie (HR=1,87; 95% CI: 0,90-3,89). Obie grupy nie różniły się w zakresie śmiertelności ze wszystkich przyczyn (9,9% vs. 10,2%).

U japońskich pacjentów w podeszłym wieku z niezastawkowym migotaniem przedsionków zastosowanie edoksabanu zmniejszało ryzyko udaru lub zatoru w układzie tętniczym, przy czym nie zwiększało się istotnie ryzyko ciężkich krwawień oraz śmierci w porównaniu z placebo. Wyniki sugerują, że edoksaban może być bezpieczną formą leczenia przeciwkrzepliwego u osób po 80 roku życia.

CI – Confidence Interval (pl. przedział ufności), HR – Hazard Ratio (pl. hazard względny)