Inklisiran – nowy oręż w zwalczaniu hipercholesterolemii
Autor: Iwona Kazimierska
Data: 26.02.2021
Działy:
Aktualności w Lekarz POZ
Aktualności
Inklisiran pierwszy lek w klasie siRNA (małe interferujące RNA) został zarejestrowany w Europie do stosowania w celu obniżenia stężenia cholesterolu za pomocą dwóch dawek rocznie.
Działanie inklisiranu polega na ingerowaniu w RNA (materiał genetyczny znajdujący się w komórkach ciała) w celu ograniczenia wytwarzania białka o nazwie PCSK9. Białko to może zwiększać stężenie cholesterolu LDL, a zapobieganie jego wytwarzaniu pomaga obniżyć stężenie cholesterolu. Lek został zarejestrowany na podstawie wyników badań programu klinicznego ORION, w którym wykazano, że obniża on stężenie LDL-C nawet o 52 proc. u pacjentów z podwyższonym stężeniem LDL-C pomimo stosowania maksymalnych tolerowanych dawek statyn..Po podaniu dawki początkowej i kolejnej dawki po 3 miesiącach inklisiran stosowany dwa razy do roku wspomaga długoterminowe przestrzeganie przez pacjenta zaleceń terapeutycznych.
- Na podstawie dostępnych wyników badań, można zdecydowanie założyć, że dzięki tylko dwóm dawkom rocznie, podawanym przez personel medyczny, inklisiran będzie stanowił odpowiedź na bardzo istotne wyzwania związane z przestrzeganiem zaleceń, poprawiając efekt terapeutyczny i wpływając na jego utrzymywanie - powiedział prof. Dr hab. n. med. Maciej Banach, przewodniczący Polskiego Towarzystwa Lipidologicznego, sekretarz generalny Europejskiego Towarzystwa Miażdżycowego.
Inklisiran został zarejestrowany do stosowania w leczeniu dorosłych z hipercholesterolemią pierwotną (heterozygotyczną rodzinną lub nierodzinną) lub dyslipidemią mieszaną:
w skojarzeniu ze statyną lub statyną z innymi lekami hipolipemizującymi u pacjentów, którzy nie są w stanie osiągnąć docelowego stężenia LDL-C po zastosowaniu maksymalnej tolerowanej dawki statyny, albo w monoterapii lub skojarzeniu z innymi lekami hipolipemizującymi u pacjentów nietolerujących statyn i tych, u których statyna jest przeciwwskazana.
W trzech badaniach klinicznych z udziałem pacjentów przyjmujących inklisiran obserwowano zmniejszenie stężenia LDL-C w każdym sześciomiesięcznym okresie przed przyjęciem kolejnej dawki. W badaniach III fazy lek był dobrze tolerowany. Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi (pojawiającymi się u ≥ 3 proc. pacjentów leczonych inklisiranem i występującymi częściej niż w grupie placebo) były reakcje w miejscu wstrzyknięcia, bóle stawów, zakażenia układu moczowego, biegunka, zapalenie oskrzeli, ból kończyn i duszność. Wśród nich najczęściej występowały reakcje w miejscu wstrzyknięcia. Objawy te były zwykle łagodne, a żadne z tych działań nie było ciężkie ani uporczywe.
- Na podstawie dostępnych wyników badań, można zdecydowanie założyć, że dzięki tylko dwóm dawkom rocznie, podawanym przez personel medyczny, inklisiran będzie stanowił odpowiedź na bardzo istotne wyzwania związane z przestrzeganiem zaleceń, poprawiając efekt terapeutyczny i wpływając na jego utrzymywanie - powiedział prof. Dr hab. n. med. Maciej Banach, przewodniczący Polskiego Towarzystwa Lipidologicznego, sekretarz generalny Europejskiego Towarzystwa Miażdżycowego.
Inklisiran został zarejestrowany do stosowania w leczeniu dorosłych z hipercholesterolemią pierwotną (heterozygotyczną rodzinną lub nierodzinną) lub dyslipidemią mieszaną:
w skojarzeniu ze statyną lub statyną z innymi lekami hipolipemizującymi u pacjentów, którzy nie są w stanie osiągnąć docelowego stężenia LDL-C po zastosowaniu maksymalnej tolerowanej dawki statyny, albo w monoterapii lub skojarzeniu z innymi lekami hipolipemizującymi u pacjentów nietolerujących statyn i tych, u których statyna jest przeciwwskazana.
W trzech badaniach klinicznych z udziałem pacjentów przyjmujących inklisiran obserwowano zmniejszenie stężenia LDL-C w każdym sześciomiesięcznym okresie przed przyjęciem kolejnej dawki. W badaniach III fazy lek był dobrze tolerowany. Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi (pojawiającymi się u ≥ 3 proc. pacjentów leczonych inklisiranem i występującymi częściej niż w grupie placebo) były reakcje w miejscu wstrzyknięcia, bóle stawów, zakażenia układu moczowego, biegunka, zapalenie oskrzeli, ból kończyn i duszność. Wśród nich najczęściej występowały reakcje w miejscu wstrzyknięcia. Objawy te były zwykle łagodne, a żadne z tych działań nie było ciężkie ani uporczywe.
