Jaki rodzaj terapii przeciwpłytkowej po TAVI jest najbardziej efektywny?
Autor: Andrzej Kordas
Data: 16.07.2015
Źródło: Antiplatelet therapy following transcatheter aortic valve implantation; Mariëlla E C J Hassell, David Hildick-Smith, Eric Durand, Wouter J Kikkert, Esther M A Wiegerinck, Eugenio Stabile, Gian Paolo Ussia, Sumeet Sharma, Jan Baan, Jr, Hélène Eltchaninoff,
Dotychczasowe badania dotyczące stosowania terapii przeciwpłytkowej po zabiegu przezcewnikowej implantacji zastawki aortalnej (TAVI) nie określały jednoznacznie, który rodzaj terapii jest w tym przypadku najkorzystniejszy. Mariëlla Hassell i wsp. zaprojektowali badanie, którego celem było porównanie efektywności monoterapii aspiryną w porównaniu z podwójną terapią przeciwpłytkową po przezcewnikowej implantacji zastawki aortalnej. Wyniki badania opublikowano na łamach Heart.
Badaniem objęto grupę 672 pacjentów poddawanych przezcewnikowej implantacji zastawki aortalnej. Głównymi ocenianymi punktami końcowymi były występujące w czasie 1 miesiąca od zabiegu zdarzenia dotyczące układu sercowo-naczyniowego, do których zaliczono ostre zespoły wieńcowe, udar mózgu, poważne krwawienia oraz krwawienia zagrażające życiu oraz śmiertelność z dowolnej przyczyny.
W czasie 30 dni od zabiegu przezcewnikowej implantacji zastawki aortalnej wspomniane uprzednio zdarzenia wystąpiły u 13% pacjentów, u których zalecono monoterapię aspiryną oraz 15% pacjentów stosujących podwójną terapię przeciwpłytkową (OR 0.83, 95% CI 0.48 - 1.43, p=0.50). Pacjenci leczeni wyłącznie za pomocą aspiryny posiadali mniejsze ryzyko wystąpienia poważnych krwawień oraz krwawień zagrażających życiu w porównaniu z pacjentami, u których wdrożono podwójną terapię przeciwpłytkową(OR 0.56, 95% CI 0.28 to 1.11, p=0.09). Ponadto, monoterapia za pomocą aspiryny nie wiązała się ze wzrostem ryzyka zgonu z dowolnej przyczyny (OR 0.91, 95% CI 0.36 - 2.27, p=0.83), wystąpienia ostrego zespołu wieńcowego (OR 0.5, 95% CI 0.05 - 5.51, p=0.57) czy też udaru mózgu (OR 1.21; 95% CI 0.36 to 4.03, p=0.75).
Reasumując, nie wykazano różnic dotyczących częstości występowania poważnych zdarzeń sercowo-naczyniowych pomiędzy grupą pacjentów leczonych wyłącznie za pomocą aspiryny oraz pacjentami, u których wdrożono podwójną terapię przeciwpłytkową. Udokumentowano przy tym, iż monoterapia za pomocą aspiryny wiąże się z mniejszym ryzykiem wystąpienia poważnych krwawień oraz krwawień zagrażających życiu wśród tych pacjentów.
W czasie 30 dni od zabiegu przezcewnikowej implantacji zastawki aortalnej wspomniane uprzednio zdarzenia wystąpiły u 13% pacjentów, u których zalecono monoterapię aspiryną oraz 15% pacjentów stosujących podwójną terapię przeciwpłytkową (OR 0.83, 95% CI 0.48 - 1.43, p=0.50). Pacjenci leczeni wyłącznie za pomocą aspiryny posiadali mniejsze ryzyko wystąpienia poważnych krwawień oraz krwawień zagrażających życiu w porównaniu z pacjentami, u których wdrożono podwójną terapię przeciwpłytkową(OR 0.56, 95% CI 0.28 to 1.11, p=0.09). Ponadto, monoterapia za pomocą aspiryny nie wiązała się ze wzrostem ryzyka zgonu z dowolnej przyczyny (OR 0.91, 95% CI 0.36 - 2.27, p=0.83), wystąpienia ostrego zespołu wieńcowego (OR 0.5, 95% CI 0.05 - 5.51, p=0.57) czy też udaru mózgu (OR 1.21; 95% CI 0.36 to 4.03, p=0.75).
Reasumując, nie wykazano różnic dotyczących częstości występowania poważnych zdarzeń sercowo-naczyniowych pomiędzy grupą pacjentów leczonych wyłącznie za pomocą aspiryny oraz pacjentami, u których wdrożono podwójną terapię przeciwpłytkową. Udokumentowano przy tym, iż monoterapia za pomocą aspiryny wiąże się z mniejszym ryzykiem wystąpienia poważnych krwawień oraz krwawień zagrażających życiu wśród tych pacjentów.
