123RF
Kwas acetylosalicylowy tylko po indywidualnym wywiadzie
Redaktor: Iwona Konarska
Data: 10.01.2022
Źródło: Kim K, Hennekens Ch H, Martinez L, Gaziano JM, Pfeffer MA, Biglione B et all. Primary care providers should prescribe aspirin to prevent cardiovascular disease based on benefit−risk ratio, not age. Family Medicine and Community Health, 2021; 9 (4): e001475 DOI: 10.1136/fmch-2021-001475
Działy:
Aktualności w Lekarz POZ
Aktualności
| Tagi: | kwas acetylosalicylowy |
Zarówno europejskie, jak i amerykańskie wytyczne w kwestii prewencji chorób krążenia zalecają, by podawać kwas acetylosalicylowy (aspiryna lub pokrewne) pacjentom nie starszym niż 70-letnim, zaś w przypadku obciążeń raczej poniżej 60. roku życia.
Rekomendacja jest pokłosiem dwóch wielkich europejskich i amerykańskich badań kohortowych, z których dwa potwierdziły jednoznacznie spadek występowania epizodów krążeniowych u pacjentów zażywających aspirynę w formie prewencji, zaś dwa następne takiego wpływu nie udokumentowały.
Zespół naukowców z Florida Atlantic University, kierowany przez dr med. Sarah K. Wood i prof. Charlesa H. Hennekensa, postanowił sprawdzić wpływ aspiryny na pacjentów z ryzykiem krążeniowym – w formie metaanalizy, włączając do tego także owe cztery wielkie badania kohortowe.
Jak się okazało, przy stosowaniu aspiryny ryzyko poważnych epizodów krążeniowych spada o średnio 13 proc. także u starszych pacjentów. Jednak odmienny od dotychczasowych musi być sposób jej stosowania. Zarówno dawki, jak i sam jej wybór powinny być powiązane nie z dolegliwościami pacjenta czy z jego wiekiem, ale z ogólnym stanem i ryzykiem epizodu krążeniowego, jaki może u niego wystąpić. Pacjent nie może też zażywać preparatu na własną rękę, musi to skonsultować ze swoim kardiologiem czy lekarzem podstawowej opieki zdrowotnej.
Prof. Charles H. Hennekens zauważył, że dla osoby po ciężkim ataku serca konieczna będzie dawka 375 mg aspiryny dziennie, co znacznie zmniejszy ryzyko nagłego ataku serca czy udaru. Podobnie z osobami po przebytym udarze.
Jednak każdego pacjenta trzeba traktować indywidualnie, tak by znane już niepożądane efekty działania aspiryny (np. u osób z chorobą wrzodową przewodu pokarmowego) nie przeważyły nad pozytywami z powodu jej stosowania. Przepisywanie aspiryny nie powinno być też automatycznie zależne od wieku. Autorzy zwracają również uwagę, że stosowanie aspiryny powinno być częścią większego programu terapeutycznego, zawierającego m.in. zmianę stylu życia, włączenie do terapii statyn przy wysokim poziomie cholesterolu, zwiększenie aktywności fizycznej, rzucenie palenia, zdecydowane zmniejszenie ilości wypijanego alkoholu.
Opracowanie: Marek Meissner
Zespół naukowców z Florida Atlantic University, kierowany przez dr med. Sarah K. Wood i prof. Charlesa H. Hennekensa, postanowił sprawdzić wpływ aspiryny na pacjentów z ryzykiem krążeniowym – w formie metaanalizy, włączając do tego także owe cztery wielkie badania kohortowe.
Jak się okazało, przy stosowaniu aspiryny ryzyko poważnych epizodów krążeniowych spada o średnio 13 proc. także u starszych pacjentów. Jednak odmienny od dotychczasowych musi być sposób jej stosowania. Zarówno dawki, jak i sam jej wybór powinny być powiązane nie z dolegliwościami pacjenta czy z jego wiekiem, ale z ogólnym stanem i ryzykiem epizodu krążeniowego, jaki może u niego wystąpić. Pacjent nie może też zażywać preparatu na własną rękę, musi to skonsultować ze swoim kardiologiem czy lekarzem podstawowej opieki zdrowotnej.
Prof. Charles H. Hennekens zauważył, że dla osoby po ciężkim ataku serca konieczna będzie dawka 375 mg aspiryny dziennie, co znacznie zmniejszy ryzyko nagłego ataku serca czy udaru. Podobnie z osobami po przebytym udarze.
Jednak każdego pacjenta trzeba traktować indywidualnie, tak by znane już niepożądane efekty działania aspiryny (np. u osób z chorobą wrzodową przewodu pokarmowego) nie przeważyły nad pozytywami z powodu jej stosowania. Przepisywanie aspiryny nie powinno być też automatycznie zależne od wieku. Autorzy zwracają również uwagę, że stosowanie aspiryny powinno być częścią większego programu terapeutycznego, zawierającego m.in. zmianę stylu życia, włączenie do terapii statyn przy wysokim poziomie cholesterolu, zwiększenie aktywności fizycznej, rzucenie palenia, zdecydowane zmniejszenie ilości wypijanego alkoholu.
Opracowanie: Marek Meissner
