123RF
Leczenie insulinooporności może zapobiec wystąpieniu depresji
Redaktor: Iwona Konarska
Data: 25.10.2021
Źródło: Medscape
Działy:
Aktualności w Lekarz POZ
Aktualności
Na podstawie najnowszych badań stwierdzono, że trzy wskaźniki insulinooporności mogą zapowiadać występowanie zaburzeń depresyjnych. W połączeniu z wynikami innych badań te nowe dane sugerują, że leczenie stanów przedcukrzycowych może pomóc w zapobieganiu niektórym przypadkom depresji – twierdzą naukowcy w „The American Journal of Psychiatry”.
– Jeśli lekarz ma do czynienia z pacjentami z nadwagą lub mającymi problemy z kontrolą glukozy, powinien zapytać ich o stan psychiczny, zdiagnozować te problemy – stwierdziła dr Natalie Rasgon z University School of Medicine w Kalifornii. – Gdy poradzimy sobie ze stanem przedcukrzycowym, zmniejszymy ryzyko rozwoju depresji – dodała.
Dr Rasgon i jej współpracownicy przeanalizowali dane 601 osób. Uczestnicy ci nie mieli w historii swoich terapii depresji ani lęku.
W ciągu ostatnich dziewięciu lat badania u 14 proc. osób z tej grupy kontrolnej rozwinęło się poważne zaburzenie depresyjne. U wszystkich tych pacjentów stwierdzono jednocześnie parametry wskazujące na insulinooporność lub stan przedcukrzycowy.
Po uwzględnieniu wieku, płci, wykształcenia, aktywności fizycznej, nadużywania alkoholu i palenia tytoniu największe ryzyko depresji zaobserwowano u osób z wysokim stosunkiem trójglicerydów do lipoprotein o dużej gęstości (współczynnik ryzyka 1,89; 95% przedział ufności 1,15).
Poziom glukozy na czczo w zakresie przedcukrzycowym od 100 do 125 mg/dl wiązał się ze wzrostem ryzyka o 37 proc. (HR 1,37; 95% CI 1,05–1,77), a otyłość mierzona obwodem talii była związana z 11-proc. wzrostem (HR 1,11; 95% CI, 1,01–1,21).
Analiza podgrupy uczestników, którzy nie mieli żadnego z trzech predyktorów depresji na początku badania, ale którzy rozwinęli jeden lub więcej w ciągu dwóch lat obserwacji, wykazała, że tylko stan przedcukrzycowy miał statystycznie istotny związek z depresją, przy skorygowanym współczynniku ryzyka wynoszącym 2,66 (95% CI, 1,13–6,27).
– Wyniki te potwierdzają pogląd o relacjach między chorobami metabolicznymi a depresją – powiedział dr Mandakh Bekhbat z Wydziału Psychiatrii i Nauk Behawioralnych Uniwersytetu Emory w Atlancie, podkreślając, że warto sprawdzić, czy takie same powiązania są między chorobami metabolicznymi a innymi chorobami psychicznymi. Istnieje bowiem możliwość, że terapia insulinooporności, a nawet stanu przedcukrzycowego wpłynie pozytywnie na stan psychiczny pacjenta.
Dr Rasgon i jej współpracownicy przeanalizowali dane 601 osób. Uczestnicy ci nie mieli w historii swoich terapii depresji ani lęku.
W ciągu ostatnich dziewięciu lat badania u 14 proc. osób z tej grupy kontrolnej rozwinęło się poważne zaburzenie depresyjne. U wszystkich tych pacjentów stwierdzono jednocześnie parametry wskazujące na insulinooporność lub stan przedcukrzycowy.
Po uwzględnieniu wieku, płci, wykształcenia, aktywności fizycznej, nadużywania alkoholu i palenia tytoniu największe ryzyko depresji zaobserwowano u osób z wysokim stosunkiem trójglicerydów do lipoprotein o dużej gęstości (współczynnik ryzyka 1,89; 95% przedział ufności 1,15).
Poziom glukozy na czczo w zakresie przedcukrzycowym od 100 do 125 mg/dl wiązał się ze wzrostem ryzyka o 37 proc. (HR 1,37; 95% CI 1,05–1,77), a otyłość mierzona obwodem talii była związana z 11-proc. wzrostem (HR 1,11; 95% CI, 1,01–1,21).
Analiza podgrupy uczestników, którzy nie mieli żadnego z trzech predyktorów depresji na początku badania, ale którzy rozwinęli jeden lub więcej w ciągu dwóch lat obserwacji, wykazała, że tylko stan przedcukrzycowy miał statystycznie istotny związek z depresją, przy skorygowanym współczynniku ryzyka wynoszącym 2,66 (95% CI, 1,13–6,27).
– Wyniki te potwierdzają pogląd o relacjach między chorobami metabolicznymi a depresją – powiedział dr Mandakh Bekhbat z Wydziału Psychiatrii i Nauk Behawioralnych Uniwersytetu Emory w Atlancie, podkreślając, że warto sprawdzić, czy takie same powiązania są między chorobami metabolicznymi a innymi chorobami psychicznymi. Istnieje bowiem możliwość, że terapia insulinooporności, a nawet stanu przedcukrzycowego wpłynie pozytywnie na stan psychiczny pacjenta.
