Leczenie zakażeń układu moczowego u starszych kobiet z upośledzoną funkcją nerek za pomocą nitrofurantoiny
Autor: Andrzej Kordas
Data: 29.06.2015
Źródło: Kidney function and the use of nitrofurantoin to treat urinary tract infections in older women; Namisha Singh, Sonja Gandhi, Eric McArthur et al.; CMAJ June 16, 2015 vol. 187 no. 9 First published April 27, 2015, doi: 10.1503/cmaj.150067
Nitrofurantoina jest jednym z leków zalecanych w leczeniu niepowikłanego zakażenia układu moczowego. Jednakże dostępne dane wskazują, iż lek ten stosowany u pacjentów z upośledzoną funkcją nerek może występować w moczu w dawce subterapeutycznej.
Powyższym problemem zajęli się Namisha Singh i wsp. a wyniki swoich badań opublikowali na łamach Canadian Medical Association Journal.
Powyższym problemem zajęli się Namisha Singh i wsp. a wyniki swoich badań opublikowali na łamach Canadian Medical Association Journal.
Badaniem objęto kobiety w starszym wieku (średnia wieku 79 lat) zamieszkujące w Kanadzie, których wartości wskaźnika przesączania kłębuszkowego były względnie niskie (mediana 38 mL/min/1.73 m2). Każda z nich była leczona z powodu niepowikłanego zakażenia układu moczowego jednym z poniższych antybiotyków: nitrofurantoiną, ciprofloksacyną, norfloksacyną lub trimetoprimem-sulfametoksazolem. Jako niepowodzenie leczenia zastosowanym początkowo antybiotykiem traktowano sytuacje, w których pacjentki w czasie kolejnych 14 dni otrzymywały inny antybiotyk z powodu zakażenia układu moczowego lub też były z tego powodu przyjmowane do szpitala. Celem analizy porównawczej do badania włączono dodatkowo pacjentki z relatywnie wysokimi wartościami wskaźnika przesączania kłębuszkowego (mediana 69 mL/min/1.73 m2).
Stosowanie nitrofurantoiny w przypadku niepowikłanego zakażenia układu moczowego przez pacjentki z relatywnie niskimi wartościami wskaźnika przesączania kłębuszkowego wiązało się ze znamiennie wyższym ryzykiem niepowodzenia leczenia, w porównaniu z terapią przy użyciu pozostałych antybiotyków analizowanych w badaniu. Przykładowo, w porównaniu z terapią za pomocą cyprofloksacyny, leczenie nitrofurantoiną wiązało się ze znamiennie częstszą koniecznością zastosowania kolejnego antybiotyku (130/1989 [6.5%] v. 516/3739 [13.8%], [OR] 0.44, 95% [CI] 0.36–0.53) oraz wyższym odsetkiem pacjentek przyjmowanych do szpitala z powodu zakażenia układu moczowego (21/1989 [1.1%] v. 95/3739 [2.5%], OR 0.41, 95% CI 0.25–0.66). Jednak podobne ryzyko niepowodzenia leczenia za pomocą nitrofurantoiny obserwowano w grupie pacjentów z relatywnie wysokimi wartościami wskaźnika przesączania kłębuszkowego.
Reasumując, uzyskane wyniki nie potwierdzają, iż należy unikać stosowania nitrofurantoiny u pacjentek z niewielkim oraz umiarkowanym obniżeniem wskaźnika filtracji kłębuszkowej.
Stosowanie nitrofurantoiny w przypadku niepowikłanego zakażenia układu moczowego przez pacjentki z relatywnie niskimi wartościami wskaźnika przesączania kłębuszkowego wiązało się ze znamiennie wyższym ryzykiem niepowodzenia leczenia, w porównaniu z terapią przy użyciu pozostałych antybiotyków analizowanych w badaniu. Przykładowo, w porównaniu z terapią za pomocą cyprofloksacyny, leczenie nitrofurantoiną wiązało się ze znamiennie częstszą koniecznością zastosowania kolejnego antybiotyku (130/1989 [6.5%] v. 516/3739 [13.8%], [OR] 0.44, 95% [CI] 0.36–0.53) oraz wyższym odsetkiem pacjentek przyjmowanych do szpitala z powodu zakażenia układu moczowego (21/1989 [1.1%] v. 95/3739 [2.5%], OR 0.41, 95% CI 0.25–0.66). Jednak podobne ryzyko niepowodzenia leczenia za pomocą nitrofurantoiny obserwowano w grupie pacjentów z relatywnie wysokimi wartościami wskaźnika przesączania kłębuszkowego.
Reasumując, uzyskane wyniki nie potwierdzają, iż należy unikać stosowania nitrofurantoiny u pacjentek z niewielkim oraz umiarkowanym obniżeniem wskaźnika filtracji kłębuszkowej.
