Ocena ryzyka związanego z koniecznością czasowego przerwania terapii lekami z grupy VKA
Autor: Andrzej Kordas
Data: 27.07.2015
Źródło: Clark NP, Witt DM, Davies LE, et al. Bleeding, Recurrent Venous Thromboembolism, and Mortality Risks During Warfarin Interruption for Invasive Procedures. JAMA Intern Med. 2015;175(7):1163-1168.
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
Dotychczas nie poddano ocenie ryzyka krwawienia oraz nawrotu żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej, związanego z czasowym przerwaniem terapii lekami z grupy VKA w ramach wtórnej prewencji żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej.
Retrospektywnym badaniem kohortowym objęto pacjentów zmuszonych przerwania leczenia za pomocą warfaryny z powodu konieczności przeprowadzenia inwazyjnych procedur diagnostycznych lub chirurgicznych pomiędzy 1 stycznia 2006 r. a 31 marca 2012 r. Ogółem do badania włączono 1178 pacjentów, u których przeprowadzono 1812 wyżej wspomnianych procedur.
Średni wiek pacjentów w grupie badanej wyniósł 66.1 lat. 830 inwazyjnych zabiegów przeprowadzono u mężczyzn (45.8%). Najczęstszym wskazaniem do stosowania warfaryny był przebyty epizod zakrzepicy żył głębokich (56.3%). Większość pacjentów zakwalifikowano do grupy niskiego ryzyka nawrotu żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej w momencie czasowego przerwania leczenia (1431 procedur [79.0%]). W czasie 30 dni od inwazyjnego zabiegu kliniczne istotne krwawienie odnotowano u 15 pacjentów (2.7%), u których stosowano pomostową terapię heparyną oraz u 2 pacjentów (0.2%), u których terapii takiej nie zastosowano (HR, 17.2; 95% CI, 3.9-75.1). Nie odnotowano natomiast znamiennej statystycznie różnicy pomiędzy ryzykiem nawrotu żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej, w zależności od stosowania pomostowej terapii heparyną (0 przypadków w grupie z włączoną terapią pomostową vs 3 przypadki wśród pacjentów bez terapii pomostowej; P = 0.56). W obu analizowanych grupach nie odnotowano zgonu w czasie obserwacji pacjentów.
Podsumowując, terapia pomostowa heparyną stosowana w przypadku konieczności czasowego przerwania terapii lekami z grupy VKA, istotnie zwiększa ryzyko krwawienia, nie redukując przy tym znamiennie ryzyka wystąpienia powikłań zakrzepowo-zatorowych.
Średni wiek pacjentów w grupie badanej wyniósł 66.1 lat. 830 inwazyjnych zabiegów przeprowadzono u mężczyzn (45.8%). Najczęstszym wskazaniem do stosowania warfaryny był przebyty epizod zakrzepicy żył głębokich (56.3%). Większość pacjentów zakwalifikowano do grupy niskiego ryzyka nawrotu żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej w momencie czasowego przerwania leczenia (1431 procedur [79.0%]). W czasie 30 dni od inwazyjnego zabiegu kliniczne istotne krwawienie odnotowano u 15 pacjentów (2.7%), u których stosowano pomostową terapię heparyną oraz u 2 pacjentów (0.2%), u których terapii takiej nie zastosowano (HR, 17.2; 95% CI, 3.9-75.1). Nie odnotowano natomiast znamiennej statystycznie różnicy pomiędzy ryzykiem nawrotu żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej, w zależności od stosowania pomostowej terapii heparyną (0 przypadków w grupie z włączoną terapią pomostową vs 3 przypadki wśród pacjentów bez terapii pomostowej; P = 0.56). W obu analizowanych grupach nie odnotowano zgonu w czasie obserwacji pacjentów.
Podsumowując, terapia pomostowa heparyną stosowana w przypadku konieczności czasowego przerwania terapii lekami z grupy VKA, istotnie zwiększa ryzyko krwawienia, nie redukując przy tym znamiennie ryzyka wystąpienia powikłań zakrzepowo-zatorowych.
