123RF
Podwójna czy potrójna terapia astmy? Wyniki metaanalizy
Redaktor: Monika Stelmach
Data: 01.07.2021
Źródło: doi:10.1001/jama.2021.7872
op. Mikołaj Kamiński
| Tagi: | astma, LABA, LAMA, sterydy, metaanaliza |
W sumie zidentyfikowano 21 randomizowanych badań klinicznych obejmujących prawie 12 tysięcy pacjentów. W porównaniu z podwójną terapią potrójna terapia w umiarkowanej lub ciężkiej astmie pozwala na zmniejszenie ryzyka ciężkiego zaostrzenia choroby.
Na łamach „Journal of the American Medical Association” ukazał się przegląd systematyczny z metaanalizą dotyczący porównania podwójnej lub potrójnej terapii w leczeniu umiarkowanej lub ciężkiej astmy. Za potrójną terapię uznano połączenie wziewnego glikokortykosteroidu, długodziałającego agonisty receptorów beta-2 oraz długodziałającego antagonisty receptorów muskarynowych. Terapia podwójna składała się z wziewnych glikokortykosteroidów i długodziałających agonistów receptorów beta-2. Randomizowane badania kliniczne dotyczyły zarówno dzieci, jak i dorosłych z niekontrolowaną astmą.
Łącznie zidentyfikowano 21 randomizowanych badań klinicznych obejmujących prawie 12 tysięcy dzieci i dorosłych. Średni wiek wyniósł 52 lata, a przedział wieku od 9 do 71 lat. Większość badanych (58%) stanowiły kobiety. Potrójna terapia charakteryzowała się znacznym zmniejszeniem ryzyka ciężkiego zaostrzenia (na podstawie 9 badań średnich, 9932 pacjentów; RR=0,83; 95% CI: 0,77–0,90) oraz poprawą kontroli astmy ocenioną na podstawie kwestionariusza kontroli astmy (ACQ-7) (na podstawie 14 badań; 11 230 pacjentów; średnia różnica w skali ACQ-7: –0,04; 95% CI: –0,07 do –0,01) w porównaniu z podwójną terapią. Nie odnotowano różnic pomiędzy sposobem leczenia a jakością życia związaną z astmą. Podobnie nie odnotowano różnic w zakresie śmiertelności (RR=0,96; 95% CI: 0,33–2,75). Potrójna terapia była częściej związana z występowaniem suchości w ustach i dysfonią (3,0% vs 1,8%; RR=1,65; 95% CI: 1,14–2,38).
W porównaniu z podwójną terapią potrójna terapia w umiarkowanej lub ciężkiej astmie pozwala na zmniejszenie ryzyka ciężkiego zaostrzenia choroby, ale jakość życia związana z chorobą i śmiertelność są podobne w przypadku obu terapii.
autor: lek. med. Mikołaj Kamiński
Łącznie zidentyfikowano 21 randomizowanych badań klinicznych obejmujących prawie 12 tysięcy dzieci i dorosłych. Średni wiek wyniósł 52 lata, a przedział wieku od 9 do 71 lat. Większość badanych (58%) stanowiły kobiety. Potrójna terapia charakteryzowała się znacznym zmniejszeniem ryzyka ciężkiego zaostrzenia (na podstawie 9 badań średnich, 9932 pacjentów; RR=0,83; 95% CI: 0,77–0,90) oraz poprawą kontroli astmy ocenioną na podstawie kwestionariusza kontroli astmy (ACQ-7) (na podstawie 14 badań; 11 230 pacjentów; średnia różnica w skali ACQ-7: –0,04; 95% CI: –0,07 do –0,01) w porównaniu z podwójną terapią. Nie odnotowano różnic pomiędzy sposobem leczenia a jakością życia związaną z astmą. Podobnie nie odnotowano różnic w zakresie śmiertelności (RR=0,96; 95% CI: 0,33–2,75). Potrójna terapia była częściej związana z występowaniem suchości w ustach i dysfonią (3,0% vs 1,8%; RR=1,65; 95% CI: 1,14–2,38).
W porównaniu z podwójną terapią potrójna terapia w umiarkowanej lub ciężkiej astmie pozwala na zmniejszenie ryzyka ciężkiego zaostrzenia choroby, ale jakość życia związana z chorobą i śmiertelność są podobne w przypadku obu terapii.
autor: lek. med. Mikołaj Kamiński
