123RF
Rozpoczęcie terapii statynami a ryzyko progresji cukrzycy
W każdym elemencie złożonego punktu końcowego odnotowano większe ryzyko wystąpienia progresji cukrzycy. Należy dążyć do zastosowania najmniejszej skutecznej dawki statyn, aby osiągnąć docelowe stężenie cholesterolu LDL u pacjentów z cukrzycą – wynika z amerykańskiego badania.
Zastosowanie statyn wiąże się ze zwiększeniem insulinooporności, a przez to może zwiększać ryzyko rozwoju cukrzycy typu 2. Mniej jednak wiadomo na temat klinicznych efektów działania statyn u pacjentów z już wcześniej rozpoznaną cukrzycą. Na łamach „JAMA Internal Medicine” ukazały się wyniki retrospektywnego badania dotyczącego relacji pomiędzy rozpoczęciem terapią statynami a ryzykiem pogorszenia cukrzycy.
W badaniu wykorzystano dane pochodzące z amerykańskiego Departamentu do spraw Weteranów z lat 2003–2015. Do obserwacji włączono pacjentów w wieku co najmniej 30 lat, u których wcześniej zdiagnozowano cukrzycę, a którzy regularnie korzystali z systemu opieki zdrowotnej dla amerykańskich weteranów. W badaniu porównywano progresje cukrzycy u pacjentów, którzy rozpoczęli leczenie statynami, z pacjentami, którzy dostali inhibitory pompy protonowej lub blokery receptora dla histaminy 2, traktowane jako aktywne komparatory. Progresję cukrzycy zdefiniowano jako złożony punkt końcowy: rozpoczęcie insulinoterapii, zwiększenie liczby leków przeciwcukrzycowych, co najmniej 5 pomiarów glukozy we krwi wynoszących co najmniej 200 mg/dl lub rozpoznanie kwasicy ketonowej lub rozpoznanie niekontrolowanej cukrzycy.
Łącznie porównywane grupy miały po mniej więcej 83 tys. osób. Średnia wieku wyniosła 60 ±12 lat, znaczącą większość stanowili mężczyźni (95%). Większość badanych była białymi Amerykanami. Do progresji cukrzycy doszło u 56% osób, u których rozpoczęto leczenie statynami i u 48% leczonych aktywnymi komparatorami (OR = 1,37; 95% CI: 1,35–1,40). W każdym elemencie złożonego punktu końcowego odnotowano większe ryzyko jej wystąpienia u pacjentów, u których rozpoczęto leczenie statynami.
W omawianym badaniu zastosowanie statyn było związane z większym ryzykiem progresji cukrzycy. Biorąc to pod uwagę, należy dążyć do zastosowania najmniejszej skutecznej dawki statyn, aby osiągnąć docelowe stężenie cholesterolu LDL u pacjentów z cukrzycą.
Opracowanie: lek. Mikołaj Kamiński
CI – Confidence Interval (przedział ufności), OR – Odds Ratio (iloraz szans)
W badaniu wykorzystano dane pochodzące z amerykańskiego Departamentu do spraw Weteranów z lat 2003–2015. Do obserwacji włączono pacjentów w wieku co najmniej 30 lat, u których wcześniej zdiagnozowano cukrzycę, a którzy regularnie korzystali z systemu opieki zdrowotnej dla amerykańskich weteranów. W badaniu porównywano progresje cukrzycy u pacjentów, którzy rozpoczęli leczenie statynami, z pacjentami, którzy dostali inhibitory pompy protonowej lub blokery receptora dla histaminy 2, traktowane jako aktywne komparatory. Progresję cukrzycy zdefiniowano jako złożony punkt końcowy: rozpoczęcie insulinoterapii, zwiększenie liczby leków przeciwcukrzycowych, co najmniej 5 pomiarów glukozy we krwi wynoszących co najmniej 200 mg/dl lub rozpoznanie kwasicy ketonowej lub rozpoznanie niekontrolowanej cukrzycy.
Łącznie porównywane grupy miały po mniej więcej 83 tys. osób. Średnia wieku wyniosła 60 ±12 lat, znaczącą większość stanowili mężczyźni (95%). Większość badanych była białymi Amerykanami. Do progresji cukrzycy doszło u 56% osób, u których rozpoczęto leczenie statynami i u 48% leczonych aktywnymi komparatorami (OR = 1,37; 95% CI: 1,35–1,40). W każdym elemencie złożonego punktu końcowego odnotowano większe ryzyko jej wystąpienia u pacjentów, u których rozpoczęto leczenie statynami.
W omawianym badaniu zastosowanie statyn było związane z większym ryzykiem progresji cukrzycy. Biorąc to pod uwagę, należy dążyć do zastosowania najmniejszej skutecznej dawki statyn, aby osiągnąć docelowe stężenie cholesterolu LDL u pacjentów z cukrzycą.
Opracowanie: lek. Mikołaj Kamiński
CI – Confidence Interval (przedział ufności), OR – Odds Ratio (iloraz szans)
