Syndrom wypalenia zawodowego u lekarzy zagrożeniem dla pacjentów

Wypalenie zawodowe lekarzy wiąże się ze znacznie zwiększonym ryzykiem popełnienia błędu medycznego zagrażającego bezpieczeństwu pacjenta, spadkiem jakości opieki oraz mniejszego zadowolenia pacjentów z jakości świadczonych usług.

Syndrom wypalenia zawodowego dotyka bardzo wielu osób i jest powszechny także wśród lekarzy. Przepracowanie, zmęczenie i stres powodują stopniową utratę satysfakcji z wykonywanej pracy i apatyczny stosunek do zawodu. Z powyższych względów można założyć, że syndrom ten może przełożyć się na bezpieczeństwo, jakość opieki i satysfakcję pacjentów. Metaanaliza poruszająca ten temat ukazała się niedawno na łamach The JAMA Internal Medicine.

Dokonano analizy 47 badań obejmujących w sumie 42473 lekarzy z syndromem wypalenia zawodowego (mediana wieku 38 lat; zakres od 27. do 53. roku życia). Okazało się, że przypadłość ta jest związana ze znacznie zwiększonym ryzykiem popełnienia błędu medycznego zagrażającego bezpieczeństwu pacjenta (OR 1,96), spadkiem jakości opieki (OR 2,31) oraz mniejszego zadowolenia pacjentów z jakości świadczonych usług (OR 2,28). Związek między spadkiem jakości opieki wynikającym z braku profesjonalizmu a wypaleniem zawodowym był tym silniejszy, im krótszy był staż pracy (poniżej 5 lat).

Powyższa metaanaliza dostarcza dowodów na to, że syndrom wypalenia zawodowego wśród lekarzy stanowi zagrożenie dla pacjentów i ten fakt nie powinien pozostać bez echa. Niezależnie od doskonałości technicznej urządzeń i od skuteczności coraz to nowych generacji leków należy pamiętać, że wszelkie postępowanie z pacjentem koordynuje lekarz i jego dobrostan fizyczny i psychiczny jest podstawowym warunkiem efektywności leczenia. Warto zwrócić także uwagę na stosunkowo młody wiek badanej populacji.