Witamina D w prewencji cukrzycy - czy działa? Dane z NEJM
Autor: Marta Koblańska
Data: 19.06.2019
Źródło: Damian Matusiak/https://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMoa1900906?query=main_nav_lg
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27932304
Działy:
Aktualności w Lekarz POZ
Aktualności
Obok kolejnych nowych leków badany jest udział poszczególnych mikroelementów w leczeniu cukrzycy. Niedawno pojawiło się doniesienie o istotnej poprawie kontroli glikemii przy suplementacji cynku; na łamach The New England Journal of Medicine opublikowano z kolei badanie, w którym oceniono wpływ suplementacji witaminy D na ryzyko zachorowania na cukrzycę typu 2.
Zespół naukowców z Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych przeprowadził randomizowane badanie z podwójnie ślepą próbą, do którego zakwalifikował 2423 dorosłych pacjentów ze stwierdzoną nieprawidłową glikemią na czczo, upośledzoną tolerancją glukozy lub stężeniem hemoglobiny glikowanej w zakresie 5,7 - 6,4%. W stosunku 1:1 zostali oni przydzieleni do grupy badawczej otrzymującej 4000 IU witaminy D3 na dobę oraz do grupy kontrolnej otrzymującej placebo. Sprawdzono, w której z subpopulacji szybciej dojdzie do wystąpienia 508 przypadków cukrzycy.
Wyjściowe stężenie witaminy D3 w badanej populacji wyniosło około 28 ng/ml, a w 24. tygodniu badania większe stężenia zaobserwowano w grupie badawczej (54,3 vs. 28,8 ng/ml). Po medianie czasu obserwacji wynoszącej 2,5 roku cukrzycę typu II zdiagnozowano u 293 pacjentów z grupy badawczej i 323 z grupy kontrolnej i różnica ta nie osiągnęła istotności statystycznej (p=0,12), co oznacza brak korzyści z suplementowania witaminy D3 w prewencji cukrzycy. Długotrwałe przyjmowanie witaminy D3 w dawce aż 4000 IU nie wiązało się z wystąpieniem istotnie częstszych zdarzeń niepożądanych.
Czy oznacza to, że niedobór witaminy D jest bez znaczenia w patogenezie cukrzycy? Zapewne nie, gdyż dane literaturowe wskazują że jej niedobór związany ze zmniejszeniem uwalniania insuliny i insulinoopornością. Istnieją także sugestie, że polimorfizmy genów związanych z witaminą D mogą predysponować do upośledzonej kontroli glikemii i cukrzycy typu 2, z kolei badania epidemiologiczne wykazały związek między niskim stężeniem witaminy D3 w surowicy a zwiększonym ryzykiem zespołu metabolicznego i cukrzycy typu 2.
Wyjściowe stężenie witaminy D3 w badanej populacji wyniosło około 28 ng/ml, a w 24. tygodniu badania większe stężenia zaobserwowano w grupie badawczej (54,3 vs. 28,8 ng/ml). Po medianie czasu obserwacji wynoszącej 2,5 roku cukrzycę typu II zdiagnozowano u 293 pacjentów z grupy badawczej i 323 z grupy kontrolnej i różnica ta nie osiągnęła istotności statystycznej (p=0,12), co oznacza brak korzyści z suplementowania witaminy D3 w prewencji cukrzycy. Długotrwałe przyjmowanie witaminy D3 w dawce aż 4000 IU nie wiązało się z wystąpieniem istotnie częstszych zdarzeń niepożądanych.
Czy oznacza to, że niedobór witaminy D jest bez znaczenia w patogenezie cukrzycy? Zapewne nie, gdyż dane literaturowe wskazują że jej niedobór związany ze zmniejszeniem uwalniania insuliny i insulinoopornością. Istnieją także sugestie, że polimorfizmy genów związanych z witaminą D mogą predysponować do upośledzonej kontroli glikemii i cukrzycy typu 2, z kolei badania epidemiologiczne wykazały związek między niskim stężeniem witaminy D3 w surowicy a zwiększonym ryzykiem zespołu metabolicznego i cukrzycy typu 2.
