Związek między zespołem policystycznych jajników a mikrobiomem pochwy
Autor: Karolina Gawarzewska
Data: 05.08.2020
Źródło: Medscape.pl
Działy:
Aktualności w Lekarz POZ
Aktualności
| Tagi: | policystyczne jajniki, mikrobiom, PCOS |
Zespół policystycznych jajników (PCOS) jest najczęstszą endokrynopatią u kobiet w wieku rozrodczym. Niektóre dowody sugerują, że dysbioza mikroflory jelitowej może być związana z parametrami klinicznymi PCOS, ale niewiele wiadomo na temat związku między mikrobiomem pochwy a PCOS. Głównym celem badania było określenie różnic w mikrobiomie pochwy między kobietami z PCOS a tymi zdrowymi.
W badaniu kliniczno-kontrolnym wzięły udział zdrowe kobiety (n = 40) oraz z nowo zdiagnozowanym PCOS (n = 39). Pobrano wymazy z pochwy i zidentyfikowano struktury mikrobiomu za pomocą sekwencjonowania genu 16S rRNA. Wartości przesiewowe potencjalnych biomarkerów bakterii dla PCOS oceniono metodą krzywej charakterystyki operacyjnej odbiornika (ROC).
Stwierdzono istotną różnicę w strukturze bakteryjnej pochwy między PCOS a zdrowymi kobietami kontrolnymi. Gatunki bakterii pochwy w grupie PCOS były bardziej zróżnicowane niż grupa kontrolna. Względna liczebność Lactobacillus crispatus w grupie PCOS była znacznie niższa niż w grupie kontrolnej (P = 0,001), a względna liczebność Mycoplasma i Prevotella była wyższa niż w grupie kontrolnej (odpowiednio P <0,001, P = 0,002). Rodzaj mikrobiomu Mycoplasma może być potencjalnym biomarkerem do badań przesiewowych PCOS, ponieważ analiza ROC wykazała, że obszar pod krzywą (AUC) dla względnej liczebności Mycoplasma wynosił 0,958 (95% CI: 0,901–0,999). Analizy podgrup wykazały również, że skojarzenia te nie zmieniłyby się u kobiet z tym samym poziomem BMI i stopniem czystości pochwy.
Głównym wnioskiem powyższej analizy jest udowodnienie powiązania Mycoplasma z PCOS. Zespół policystycznych jajników (PCOS) jest najczęstszą endokrynopatią u kobiet w wieku rozrodczym, której częstość występowania na świecie wynosi około 10%. Zespół ten jest poważnym problemem zdrowia publicznego, który ma długoterminowe konsekwencje dla zdrowia. Oprócz typowych objawów klinicznych (zaburzenia miesiączkowania, hirsutyzm, bezpłodność i otyłość), kobiety z PCOS mają długotrwałe konsekwencje metaboliczne (tj. upośledzoną tolerancję glukozy, cukrzycę typu 2, zespół metaboliczny
i niealkoholowe stłuszczenie wątroby). Etiologia choroby jest nadal niejasna; jednak niektóre hipotezy obejmują dysfunkcję osi podwzgórze-przysadka-jajnik, nadmiar androgenów oraz insulinooporność oraz glukagon. Podobnie czynniki genetyczne i środowiskowe, t.j. zaburzenia endokrynologiczne odgrywają krytyczną rolę w występowaniu PCOS.
Wraz z rozwojem badań nad ludzkim mikrobiomem, niektóre dowody sugerują, że dysbioza mikroflory jelitowej może być związana z parametrami klinicznymi PCOS, co może być potencjalnie pomocne w rozwikłaniu patogenezy zespołu i eksploracji biomarkerów. Chociaż mikrobiom pochwy jest stosunkowo prosty i zdominowany przez Lactobacillus, ostatnie badania sugerują, że dysbioza pochwy może być związana z rakiem ginekologicznym, cukrzycą ciążową, niekorzystnymi wynikami ciąży i niepłodnością. Przyjmuje się, że niepłodność jest częstym powikłaniem klinicznym spowodowanym PCOS.
Badania sugerują, że infekcje przenoszone drogą płciową (STI) są ważnymi czynnikami ryzyka bezpłodności jajowodów u kobiet, ale nie wiadomo, czy wpływają one na PCOS. Biorąc pod uwagę kontinuum mikrobiomu wzdłuż żeńskiego układu rozrodczego, w tym pochwy, szyjki macicy, jamy macicy i obszarów jajowodów, mikrobiom pochwy wywiera potencjalny wpływ na rozwój jajników. Co więcej, zmiany w społecznościach mikrobioty pochwy mogą stać się skutecznymi biomarkerami do badań przesiewowych chorób.
W badaniu, ginekolodzy pobrali po dwa wymazy z pochwy od każdej kobiety przy użyciu standardowych procedur operacyjnych. Kobiety umieszczono w pozycji do litotomii. Do badania mikroskopowego wykonano jedną próbę wymazu, a stopień czystości pochwy (stopnie; I – IV) oceniono zgodnie z ogólną normą chińską. Drugą wymazówkę przechowywano w suchej probówce z unikalnym numerem identyfikacyjnym i natychmiast umieszczono w pudełku zbiorczym o temperaturze 4 °C. W ciągu 8 godzin wymazy przeniesiono do lodówki -80 °C i przechowywano w celu ekstrakcji kwasu nukleinowego.
W badaniu zaobserwowano wyraźną różnicę w strukturze bakteryjnej pochwy między PCOS a zdrowymi kobietami z grupy kontrolnej, z uwzględnieniem aspektów różnorodności α i β. Względna liczebność L. crispatus w grupie PCOS była znacznie niższa niż w grupie kontrolnej, a względna liczebność Mycoplasma
i Prevotella była znacznie wyższa niż w grupie kontrolnej. Analizy wrażliwości wykazały, że wyniki te nie uległy zmianie podczas kontroli BMI i czystości pochwy. Sugerowano, że nawet wśród próbek o tej samej klasyfikacji czystości pochwy, opartej na tradycyjnym badaniu wymazów, mikrobiom pochwy nadal był czynnikiem odróżniającym grupy. Jest to pierwsze badanie mające na celu identyfikację powiązań między mikrobiomem pochwy a PCOS, opisujące po raz pierwszy charakterystykę mikrobiomu pochwy u kobiet z tą chorobą.
Wraz z rozwojem technologii wykrywania mikrobiomów, niektóre wskaźniki oparte na omice, takie jak różnorodność α i β, zostały powiązane ze stanem choroby. Chociaż obecnie nie są one powszechnie akceptowane przez badaczy, mają one wartość naukową oraz potencjał do przyszłego zastosowania klinicznego. W międzyczasie naukowcy ustalili, że funkcje różnych gatunków Lactobacillus nie są takie same, zwłaszcza L. iners i L. crispatus, które zostały zgłoszone jako ujemnie skorelowane pod względem liczebności. W badaniu zaobserwowano, że spadek Lactobacillus u kobiet z PCOS był bardzo łagodny, ale względna liczebność L crispatus była znacznie zmniejszona u kobiet z PCOS, co sugeruje, że L. crispatus jest potencjalnie korzystną bakterią.
W badaniu nie udało się ustalić związku przyczynowego między PCOS a mikrobiomem pochwy ze względu na jego przekrój poprzeczny. Ekosystem pochwy jest dynamiczny ekologicznie; w związku z tym zoptymalizowany projekt badania obejmowałby podejście prospektywne z częstym pobieraniem próbek,
w tym w różnych fazach cyklu, tak aby w pełni ujawnić cechy flory pochwy.
Podsumowując, istniały wyraźne różnice w bakteriach pochwy między PCOS a zdrowymi kobietami kontrolnymi. Mikrobiom pochwy, zwłaszcza element Mycoplasma może pełnić rolę biomarkera w badaniach przesiewowych PCOS. Konieczne są dalsze badania, aby ocenić wartość diagnostyczną mikrobiomu pochwy pod kątem PCOS i zbadać mechanizmy mikrobioty leżące u podstaw tej choroby.
Stwierdzono istotną różnicę w strukturze bakteryjnej pochwy między PCOS a zdrowymi kobietami kontrolnymi. Gatunki bakterii pochwy w grupie PCOS były bardziej zróżnicowane niż grupa kontrolna. Względna liczebność Lactobacillus crispatus w grupie PCOS była znacznie niższa niż w grupie kontrolnej (P = 0,001), a względna liczebność Mycoplasma i Prevotella była wyższa niż w grupie kontrolnej (odpowiednio P <0,001, P = 0,002). Rodzaj mikrobiomu Mycoplasma może być potencjalnym biomarkerem do badań przesiewowych PCOS, ponieważ analiza ROC wykazała, że obszar pod krzywą (AUC) dla względnej liczebności Mycoplasma wynosił 0,958 (95% CI: 0,901–0,999). Analizy podgrup wykazały również, że skojarzenia te nie zmieniłyby się u kobiet z tym samym poziomem BMI i stopniem czystości pochwy.
Głównym wnioskiem powyższej analizy jest udowodnienie powiązania Mycoplasma z PCOS. Zespół policystycznych jajników (PCOS) jest najczęstszą endokrynopatią u kobiet w wieku rozrodczym, której częstość występowania na świecie wynosi około 10%. Zespół ten jest poważnym problemem zdrowia publicznego, który ma długoterminowe konsekwencje dla zdrowia. Oprócz typowych objawów klinicznych (zaburzenia miesiączkowania, hirsutyzm, bezpłodność i otyłość), kobiety z PCOS mają długotrwałe konsekwencje metaboliczne (tj. upośledzoną tolerancję glukozy, cukrzycę typu 2, zespół metaboliczny
i niealkoholowe stłuszczenie wątroby). Etiologia choroby jest nadal niejasna; jednak niektóre hipotezy obejmują dysfunkcję osi podwzgórze-przysadka-jajnik, nadmiar androgenów oraz insulinooporność oraz glukagon. Podobnie czynniki genetyczne i środowiskowe, t.j. zaburzenia endokrynologiczne odgrywają krytyczną rolę w występowaniu PCOS.
Wraz z rozwojem badań nad ludzkim mikrobiomem, niektóre dowody sugerują, że dysbioza mikroflory jelitowej może być związana z parametrami klinicznymi PCOS, co może być potencjalnie pomocne w rozwikłaniu patogenezy zespołu i eksploracji biomarkerów. Chociaż mikrobiom pochwy jest stosunkowo prosty i zdominowany przez Lactobacillus, ostatnie badania sugerują, że dysbioza pochwy może być związana z rakiem ginekologicznym, cukrzycą ciążową, niekorzystnymi wynikami ciąży i niepłodnością. Przyjmuje się, że niepłodność jest częstym powikłaniem klinicznym spowodowanym PCOS.
Badania sugerują, że infekcje przenoszone drogą płciową (STI) są ważnymi czynnikami ryzyka bezpłodności jajowodów u kobiet, ale nie wiadomo, czy wpływają one na PCOS. Biorąc pod uwagę kontinuum mikrobiomu wzdłuż żeńskiego układu rozrodczego, w tym pochwy, szyjki macicy, jamy macicy i obszarów jajowodów, mikrobiom pochwy wywiera potencjalny wpływ na rozwój jajników. Co więcej, zmiany w społecznościach mikrobioty pochwy mogą stać się skutecznymi biomarkerami do badań przesiewowych chorób.
W badaniu, ginekolodzy pobrali po dwa wymazy z pochwy od każdej kobiety przy użyciu standardowych procedur operacyjnych. Kobiety umieszczono w pozycji do litotomii. Do badania mikroskopowego wykonano jedną próbę wymazu, a stopień czystości pochwy (stopnie; I – IV) oceniono zgodnie z ogólną normą chińską. Drugą wymazówkę przechowywano w suchej probówce z unikalnym numerem identyfikacyjnym i natychmiast umieszczono w pudełku zbiorczym o temperaturze 4 °C. W ciągu 8 godzin wymazy przeniesiono do lodówki -80 °C i przechowywano w celu ekstrakcji kwasu nukleinowego.
W badaniu zaobserwowano wyraźną różnicę w strukturze bakteryjnej pochwy między PCOS a zdrowymi kobietami z grupy kontrolnej, z uwzględnieniem aspektów różnorodności α i β. Względna liczebność L. crispatus w grupie PCOS była znacznie niższa niż w grupie kontrolnej, a względna liczebność Mycoplasma
i Prevotella była znacznie wyższa niż w grupie kontrolnej. Analizy wrażliwości wykazały, że wyniki te nie uległy zmianie podczas kontroli BMI i czystości pochwy. Sugerowano, że nawet wśród próbek o tej samej klasyfikacji czystości pochwy, opartej na tradycyjnym badaniu wymazów, mikrobiom pochwy nadal był czynnikiem odróżniającym grupy. Jest to pierwsze badanie mające na celu identyfikację powiązań między mikrobiomem pochwy a PCOS, opisujące po raz pierwszy charakterystykę mikrobiomu pochwy u kobiet z tą chorobą.
Wraz z rozwojem technologii wykrywania mikrobiomów, niektóre wskaźniki oparte na omice, takie jak różnorodność α i β, zostały powiązane ze stanem choroby. Chociaż obecnie nie są one powszechnie akceptowane przez badaczy, mają one wartość naukową oraz potencjał do przyszłego zastosowania klinicznego. W międzyczasie naukowcy ustalili, że funkcje różnych gatunków Lactobacillus nie są takie same, zwłaszcza L. iners i L. crispatus, które zostały zgłoszone jako ujemnie skorelowane pod względem liczebności. W badaniu zaobserwowano, że spadek Lactobacillus u kobiet z PCOS był bardzo łagodny, ale względna liczebność L crispatus była znacznie zmniejszona u kobiet z PCOS, co sugeruje, że L. crispatus jest potencjalnie korzystną bakterią.
W badaniu nie udało się ustalić związku przyczynowego między PCOS a mikrobiomem pochwy ze względu na jego przekrój poprzeczny. Ekosystem pochwy jest dynamiczny ekologicznie; w związku z tym zoptymalizowany projekt badania obejmowałby podejście prospektywne z częstym pobieraniem próbek,
w tym w różnych fazach cyklu, tak aby w pełni ujawnić cechy flory pochwy.
Podsumowując, istniały wyraźne różnice w bakteriach pochwy między PCOS a zdrowymi kobietami kontrolnymi. Mikrobiom pochwy, zwłaszcza element Mycoplasma może pełnić rolę biomarkera w badaniach przesiewowych PCOS. Konieczne są dalsze badania, aby ocenić wartość diagnostyczną mikrobiomu pochwy pod kątem PCOS i zbadać mechanizmy mikrobioty leżące u podstaw tej choroby.
