Związek pomiędzy BMI a umieralnością wśród pacjentów z ChNS – przegląd systematyczny i metaanaliza

Wpływ otyłości na rokowanie wśród pacjentów z chorobą niedokrwienną serca pozostaje niejasny. Zhi Jian Wang i wsp. zaprojektowali metaanalizę oraz przegląd systematyczny mające na celu określenie wpływu wartości współczynnika BMI na śmiertelność oraz częstość występowania zdarzeń sercowo – naczyniowych wśród tych pacjentów. Wyniki analizy opublikowano na łamach czasopisma Heart.

Na podstawie wartości współczynnika BMI pacjentów zakwalifikowano do następujących grup: pacjenci z niedowagą, z prawidłową masą ciała, z nadwagą, pacjenci otyli, oraz pacjenci z II / III stopniem otyłości. Oceniano niezależnie śmiertelność krótkoterminową (< 6 miesięcy) oraz długoterminową (≥ 6 miesięcy).

Ogółem do analizy włączono 89 badań naukowych, obejmujących 1 300 794 pacjentów. Średni czas obserwacji pacjentów wyniósł 3.2 lat. Traktując pacjentów z prawidłową masą ciała jako grupę kontrolną wykazano, iż pacjenci z niedowagą mieli wyższe ryzyko śmiertelności krótkoterminowej (2.24 (1.85 - 2.72)) oraz długoterminowej (1.70 (1.56 to 1.86)) podczas gdy pacjenci z nadwagą oraz otyłością mieli obniżone zarówno ryzyko śmiertelności krótkoterminowej (0.69 (0.64 - 0.75); 0.68 (0.61 - 0.75)) jak i długoterminowej (0.78 (0.74 - 0.82); 0.79 (0.73 - 0.85)). Wyżej wymienione korzyści u osób z nadwagą oraz otyłych zanikały jednakże po 5 latach obserwacji (0.99 (0.91 - 1.08)).

Otyłość II/III stopnia wiązała się z niższym ryzykiem śmiertelności krótkoterminowej (0.76 (0.62 – 0.91)), natomiast wyższym ryzykiem zgonu po 5 – letniej obserwacji (1.25 (1.14 - 1.38)).

Podsumowując, na podstawie dostępnych badań wykazano J-kształtną korelację pomiędzy wartością współczynnika BMI a śmiertelnością wśród pacjentów z chorobą niedokrwienną serca.