Związek pomiędzy czasem trwania cukrzycy i ryzykiem zespołów otępiennych

Na łamach JAMA ukazała się analiza brytyjskiego badania populacyjnego Whitehall II dotyczącego związku pomiędzy czasem trwania cukrzycy, a zapadalnością na zespoły otępienne.

Badanie Whitehall II rozpoczęło się w latach 1985-1988 i co około 5-6 lat dokonywano kontroli uczestników badania. W sumie mediana w czasu obserwacji w momencie przeprowadzenie analizy wyniosła około 32 lata. Spośród około 10 tys. uczestników zrekrutowanych większość (67%) stanowili mężczyźni w wieku od 35 do 55 lat. Odsetek zespołów otępiennych na 1000 osobolat wyniósł 8,9 w przypadków osób bez cukrzycy w wieku 70 lat, 10 na 1000 osobolat u osób, u których cukrzyca rozpoczęła się do 5 lat wcześniej, 13 u osób, u których cukrzyca rozpoczęła się 6 do 10 lat wcześniej i 18,3 u osób, u których cukrzyca rozpoczęła się ponad 10 lat wcześniej. W wieloczynnikowym modelu hazardu Coxa wystąpienie cukrzycy 10 lat lub więcej przed 70. rokiem życia zwiększało ponad dwukrotnie ryzyko zespołu otępiennego (HR=2,12; 95% CI: 1,50-3,00). Odnotowano liniowy trend pomiędzy czasem trwania cukrzycy, a ryzykiem zespołu otępiennego w wieku 70 lat.

Wcześniejsze zachorowanie na cukrzycę jest związane z większym ryzykiem zespołu otępiennego w wieku 70 lat. Cukrzyca zwiększa ryzyko otępienia prawdopodobnie w wielu mechanizmach, w tym poprzez zwiększone ryzyko incydentów sercowo-naczyniowych, ale również uszkadzanie tkanki nerwowej w wyniku przewlekłej hiperglikemii lub gwałtownych hipoglikemi.

CI – Confidence Interval (pl. przedział ufności), HR – Hazard Ratio (pl. hazard względny)

Opracował: lek. med. Mikołaj Kamiński