Młody lekarz przechodzi z etatu na rezydenturę - co z jego wynagrodzeniem?
Autor: Ewa Gosiewska
Data: 08.12.2017
Źródło: EG/Kancelaria KONDRAT i Partnerzy
Działy:
Polecamy
Aktualności
Rezydenci pytają prawników ile powinni zarabiać. Jeśli z etatu przejdą na rezydenturę, jak powinno wyglądać ich wynagrodzenie?
PYTANIE:
Do jakiej kwoty powinien mieć podwyższone wynagrodzenie lekarz specjalizujący się w chorobach wewnętrznych, będący na 5. roku specjalizacji, który rozpoczął ją na etacie szpitalnym i zmienił tryb na rezydencki po 2 i pół roku? Jest już na 5. roku specjalizacji, ale rezydenturę ma od niecałych 2 lat. W momencie zmiany formy zatrudnienia otrzymał kwotę wyższą tj., jak po 2 latach rezydentury, zgodnie z ówczesnymi przepisami.
ODPOWIEDŹ:
Jeżeli lekarz zmienił tryb szkolenia z etatowego na rezydencki i w momencie zmiany trybu szkolenia przyznano mu wynagrodzenie wyższe, tzn. jak po dwóch latach rezydentury, to zasada taka powinna zostać utrzymana. Obecnie lekarz specjalizujący się z chorób wewnętrznych powinien po dwóch latach rezydentury zarabiać 3 891 zł.
UZASADNIENIE:
Umowa o rezydenturę jest rodzajem umowy o pracę. Zawierana jest w celu realizacji szkolenia specjalizacyjnego, a środki na jej finansowanie są przekazywane przez Ministra Zdrowia (MZ) na podstawie umowy zawartej ze szpitalem.
Przeniesienie się z etatu na rezydenturę jest nie tyle rozpoczęciem, co kontynuacją szkolenia specjalizacyjnego, ale na tzw. państwowym garnuszku. Do okresu specjalizacji zalicza się bowiem zarówno tryb etatowy, jak i rezydencki. Czytelnik zmienił tryb specjalizacji niecałe dwa lata temu. Można mu było wtedy przyznać wynagrodzenie w wysokości obowiązującej wówczas w pierwszych dwóch latach rezydentury, czyli 3 170 zł. Dopiero po dwóch latach rezydentury kwota ta powinna wzrosnąć do 3 458 zł. Jednak w niniejszej sprawie szpital przyznał wyższe wynagrodzenie od razu.
Zwracamy uwagę na różnicę pomiędzy szerszym pojęciem specjalizacji, a węższym – rezydentury, którym posługują się przepisy określające wysokość wynagrodzenia. Interpretując je zgodnie z regułami wykładni językowej uznajemy, że dotyczą ściśle trybu rezydentury. Według takiego założenia lekarz, który na rezydenturze jest mniej niż dwa lata powinien zarabiać kwotę niższą, bez względu na rok specjalizacji. Aktualnie wysokość gwarantowanego wynagrodzenia zasadniczego lekarza albo lekarza dentysty odbywającego specjalizację w ramach rezydentury określa rozporządzenie MZ z października 2017 r. Wynosi ona odpowiednio 3 570 zł w pierwszych dwóch latach i 3 891 zł po dwóch latach rezydentury.
Na marginesie, choroby wewnętrzne (potocznie „interna”), według wytycznych MZ nie są priorytetową dziedziną medycyny, a zatem wysokość wynagrodzenia na rezydenturze z interny jest niższa niż w tych dziedzinach medycyny, które osobno wyszczególniono w przepisach, jak np. geriatria, patomorfologia, czy pediatria.
Rozpatrując sprawę Czytelnika, wydaje się, że skoro wcześniej rezydent otrzymał kwotę wyższą, to konsekwentnie należałoby mu teraz przyznać również kwotę wyższą, tj. 3 891 zł, jak po dwóch latach rezydentury. Za przyznaniem takiej kwoty przemawia zasada uprzywilejowania pracownika, zawarta w Kodeksie pracy. Skoro szpital najpierw uznał, że właściwym wynagrodzeniem będzie takie, jak po dwóch latach szkolenia, to obecnie powinien podnieść jego wysokość na tych samych zasadach. Wprawdzie to Minister Zdrowia ustala wysokość wynagrodzenia rezydentów, do której je finansuje, nic jednak nie stoi na przeszkodzie, aby szpital ukształtował wynagrodzenie rezydenta w sposób korzystniejszy, niż to określiło ministerstwo. Zgodnie z zasadą uprzywilejowania pracownika, można zmienić warunki wynagradzania rezydenta na korzystniejsze bez żadnych dodatkowych formalności. Natomiast każde pogorszenie tych warunków wymaga wypowiedzenia zmieniającego umowę z rezydentem. W odniesieniu do rezydentury, która jest umową na czas określony, wypowiedzenie jest dopuszczalne tylko wówczas, gdy strony przewidziały taką możliwość, opatrując umowę stosowną klauzulą. Natomiast z uwagi na to, że rezydentura realizuje cel szkoleniowy, jej wypowiedzenie może nastąpić tylko z przyczyn, które uniemożliwiają szkolenie. Okoliczności te sprawiają, iż formalne pogorszenie warunków wynagradzania rezydenta nie jest łatwe i nie zawsze jest dopuszczalne. A do czasu przeprowadzenia procedury wypowiedzenia rezydent zachowuje prawo do wynagrodzenia korzystniejszego
Sygnalizujemy ponadto, że ustawą z 8 czerwca 2017 r. określono wysokość najniższego miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego całego personelu medycznego. Bez wątpienia ustawa obejmuje również lekarzy odbywających specjalizację, zarówno w trybie etatowym, jak i rezydenckim. Gwarantuje im ona, że do końca 2021 r. ich wynagrodzenie zasadnicze osiągnie poziom około 5 251 zł. W 2017 r. wynagrodzenie zasadnicze każdego pracownika wykonującego zawód medyczny, które jest niższe od wynagrodzenia najniższego w wysokości 4 095 zł, powinno wzrosnąć o 10% różnicy pomiędzy wynagrodzeniem danego pracownika, a wynagrodzeniem najniższym. Stąd zmiany wprowadzone nowym rozporządzeniem. W roku 2018 i latach kolejnych wynagrodzenia mają rosnąć o kolejne 20% rocznie, aż do osiągnięcia poziomu wynagrodzenia najniższego w 2021 r.
PODSTAWA PRAWNA:
1. art. 16j ustawy z 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz.U.2017.125);
2. ustawa z 8 czerwca 2017 r. o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego pracowników wykonujących zawody medyczne zatrudnionych w podmiotach leczniczych (Dz.U.2017.1473);
3. art. 18, 33 i 42 ustawy z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz.U.2016.1666);
4. § 2 rozporządzenia MZ z 20 grudnia 2012 r. w sprawie wysokości zasadniczego wynagrodzenia miesięcznego lekarzy i lekarzy dentystów odbywających specjalizacje w ramach rezydentury (Dz.U.2013.01.08);
5. załącznik nr 1 do rozporządzenia MZ z 27 października 2017 r. w sprawie wysokości zasadniczego wynagrodzenia miesięcznego lekarzy i lekarzy dentystów odbywających specjalizacje w ramach rezydentury (Dz.U.2017.2017),
6. wyrok Sądu Najwyższego z 6 września 2005 r., sygn. akt I PK 5/05.
AUTORZY:
Sławomir Molęda, Partner, Kancelaria KONDRAT i Partnerzy
Natalia Dyda, Prawnik, Kancelaria KONDRAT i Partnerzy
Kancelaria KONDRAT i Partnerzy biuro@kondrat.pl
Do jakiej kwoty powinien mieć podwyższone wynagrodzenie lekarz specjalizujący się w chorobach wewnętrznych, będący na 5. roku specjalizacji, który rozpoczął ją na etacie szpitalnym i zmienił tryb na rezydencki po 2 i pół roku? Jest już na 5. roku specjalizacji, ale rezydenturę ma od niecałych 2 lat. W momencie zmiany formy zatrudnienia otrzymał kwotę wyższą tj., jak po 2 latach rezydentury, zgodnie z ówczesnymi przepisami.
ODPOWIEDŹ:
Jeżeli lekarz zmienił tryb szkolenia z etatowego na rezydencki i w momencie zmiany trybu szkolenia przyznano mu wynagrodzenie wyższe, tzn. jak po dwóch latach rezydentury, to zasada taka powinna zostać utrzymana. Obecnie lekarz specjalizujący się z chorób wewnętrznych powinien po dwóch latach rezydentury zarabiać 3 891 zł.
UZASADNIENIE:
Umowa o rezydenturę jest rodzajem umowy o pracę. Zawierana jest w celu realizacji szkolenia specjalizacyjnego, a środki na jej finansowanie są przekazywane przez Ministra Zdrowia (MZ) na podstawie umowy zawartej ze szpitalem.
Przeniesienie się z etatu na rezydenturę jest nie tyle rozpoczęciem, co kontynuacją szkolenia specjalizacyjnego, ale na tzw. państwowym garnuszku. Do okresu specjalizacji zalicza się bowiem zarówno tryb etatowy, jak i rezydencki. Czytelnik zmienił tryb specjalizacji niecałe dwa lata temu. Można mu było wtedy przyznać wynagrodzenie w wysokości obowiązującej wówczas w pierwszych dwóch latach rezydentury, czyli 3 170 zł. Dopiero po dwóch latach rezydentury kwota ta powinna wzrosnąć do 3 458 zł. Jednak w niniejszej sprawie szpital przyznał wyższe wynagrodzenie od razu.
Zwracamy uwagę na różnicę pomiędzy szerszym pojęciem specjalizacji, a węższym – rezydentury, którym posługują się przepisy określające wysokość wynagrodzenia. Interpretując je zgodnie z regułami wykładni językowej uznajemy, że dotyczą ściśle trybu rezydentury. Według takiego założenia lekarz, który na rezydenturze jest mniej niż dwa lata powinien zarabiać kwotę niższą, bez względu na rok specjalizacji. Aktualnie wysokość gwarantowanego wynagrodzenia zasadniczego lekarza albo lekarza dentysty odbywającego specjalizację w ramach rezydentury określa rozporządzenie MZ z października 2017 r. Wynosi ona odpowiednio 3 570 zł w pierwszych dwóch latach i 3 891 zł po dwóch latach rezydentury.
Na marginesie, choroby wewnętrzne (potocznie „interna”), według wytycznych MZ nie są priorytetową dziedziną medycyny, a zatem wysokość wynagrodzenia na rezydenturze z interny jest niższa niż w tych dziedzinach medycyny, które osobno wyszczególniono w przepisach, jak np. geriatria, patomorfologia, czy pediatria.
Rozpatrując sprawę Czytelnika, wydaje się, że skoro wcześniej rezydent otrzymał kwotę wyższą, to konsekwentnie należałoby mu teraz przyznać również kwotę wyższą, tj. 3 891 zł, jak po dwóch latach rezydentury. Za przyznaniem takiej kwoty przemawia zasada uprzywilejowania pracownika, zawarta w Kodeksie pracy. Skoro szpital najpierw uznał, że właściwym wynagrodzeniem będzie takie, jak po dwóch latach szkolenia, to obecnie powinien podnieść jego wysokość na tych samych zasadach. Wprawdzie to Minister Zdrowia ustala wysokość wynagrodzenia rezydentów, do której je finansuje, nic jednak nie stoi na przeszkodzie, aby szpital ukształtował wynagrodzenie rezydenta w sposób korzystniejszy, niż to określiło ministerstwo. Zgodnie z zasadą uprzywilejowania pracownika, można zmienić warunki wynagradzania rezydenta na korzystniejsze bez żadnych dodatkowych formalności. Natomiast każde pogorszenie tych warunków wymaga wypowiedzenia zmieniającego umowę z rezydentem. W odniesieniu do rezydentury, która jest umową na czas określony, wypowiedzenie jest dopuszczalne tylko wówczas, gdy strony przewidziały taką możliwość, opatrując umowę stosowną klauzulą. Natomiast z uwagi na to, że rezydentura realizuje cel szkoleniowy, jej wypowiedzenie może nastąpić tylko z przyczyn, które uniemożliwiają szkolenie. Okoliczności te sprawiają, iż formalne pogorszenie warunków wynagradzania rezydenta nie jest łatwe i nie zawsze jest dopuszczalne. A do czasu przeprowadzenia procedury wypowiedzenia rezydent zachowuje prawo do wynagrodzenia korzystniejszego
Sygnalizujemy ponadto, że ustawą z 8 czerwca 2017 r. określono wysokość najniższego miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego całego personelu medycznego. Bez wątpienia ustawa obejmuje również lekarzy odbywających specjalizację, zarówno w trybie etatowym, jak i rezydenckim. Gwarantuje im ona, że do końca 2021 r. ich wynagrodzenie zasadnicze osiągnie poziom około 5 251 zł. W 2017 r. wynagrodzenie zasadnicze każdego pracownika wykonującego zawód medyczny, które jest niższe od wynagrodzenia najniższego w wysokości 4 095 zł, powinno wzrosnąć o 10% różnicy pomiędzy wynagrodzeniem danego pracownika, a wynagrodzeniem najniższym. Stąd zmiany wprowadzone nowym rozporządzeniem. W roku 2018 i latach kolejnych wynagrodzenia mają rosnąć o kolejne 20% rocznie, aż do osiągnięcia poziomu wynagrodzenia najniższego w 2021 r.
PODSTAWA PRAWNA:
1. art. 16j ustawy z 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz.U.2017.125);
2. ustawa z 8 czerwca 2017 r. o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego pracowników wykonujących zawody medyczne zatrudnionych w podmiotach leczniczych (Dz.U.2017.1473);
3. art. 18, 33 i 42 ustawy z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz.U.2016.1666);
4. § 2 rozporządzenia MZ z 20 grudnia 2012 r. w sprawie wysokości zasadniczego wynagrodzenia miesięcznego lekarzy i lekarzy dentystów odbywających specjalizacje w ramach rezydentury (Dz.U.2013.01.08);
5. załącznik nr 1 do rozporządzenia MZ z 27 października 2017 r. w sprawie wysokości zasadniczego wynagrodzenia miesięcznego lekarzy i lekarzy dentystów odbywających specjalizacje w ramach rezydentury (Dz.U.2017.2017),
6. wyrok Sądu Najwyższego z 6 września 2005 r., sygn. akt I PK 5/05.
AUTORZY:
Sławomir Molęda, Partner, Kancelaria KONDRAT i Partnerzy
Natalia Dyda, Prawnik, Kancelaria KONDRAT i Partnerzy
Kancelaria KONDRAT i Partnerzy biuro@kondrat.pl
