prof. dr hab. n. med. Bożena Chodynicka (1942–2023)

Z wielkim żalem przyjęliśmy wiadomość o odejściu 1 września 2023 roku prof. dr hab. Bożeny Chodynickiej, wieloletniego kierownika Kliniki Dermatologii i Wenerologii Akademii Medycznej w Białymstoku/Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku (AMB/UMB), wybitnego naukowca, nauczyciela akademickiego oraz doskonałego lekarza.
Profesor Chodynicka urodziła się 7 września 1942 roku w Białymstoku. Studiowała na Wydziale Lekarskim ówczesnej Akademii Medycznej w Białymstoku, a w 1966 roku uzyskała dyplom lekarza medycyny. Po studiach lekarskich cała Jej praca zawodowa i naukowa związana była z Kliniką Dermatologii i Wenerologii AMB/UMB, gdzie pracowała do 2012 roku i przeszła wszystkie szczeble kariery akademickiej – od asystenta do profesora. Specjalizację I stopnia z dermatologii i wenerologii zdobyła w 1971 roku, a tytuł specjalisty dermatologa i wenerologa w 1978 roku. W 1977 roku otrzymała stopień doktora nauk medycznych, natomiast w 1991 doktora habilitowanego. Rok później została kierownikiem Kliniki Dermatologii i Wenerologii AMB/UMB i była nim do 2012 roku. W latach 1994–1996 pełniła funkcję prodziekana Wydziału Lekarskiego AMB/UMB. W 2000 roku otrzymała tytuł naukowy profesora medycyny.
Profesor Chodynicka była od 1969 roku członkiem Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego (PTD). Od 1991 do 2012 roku należała do Zarządu Głównego tego Towarzystwa, a w latach 1994–2010 przewodniczyła również Zarządowi Oddziału Białostockiego PTD. W 2000 roku została prezesem Sekcji Wenerologicznej PTD; funkcję tę pełniła do 2012 roku. W tym samym roku wybrana została na przedstawiciela Polski do Zarządu Sekcji Europejskiej: International Union against Sexually Transmitted Infections (IUSTI) i pełniła tę funkcję do 2006 roku. Profesor Chodynicka pełniła również rolę konsultanta w dziedzinie dermatologii i wenerologii w województwie białostockim, a w latach 2001–2002 była konsultantem krajowym w dziedzinie dermatologii i wenerologii.
Profesor Chodynicka była promotorem sześciu rozpraw doktorskich. Gdy była kierownikiem Kliniki siedmiu Jej pracowników uzyskało stopień doktora habilitowanego, a dwóch – tytuł profesora. Była autorką i współautorką licznych prac badawczych oraz wielu rozdziałów w podręcznikach z zakresu dermatologii i wenerologii dla studentów i lekarzy. Jej publikacje dotyczyły głównie zakażeń przenoszonych drogą płciową, boreliozy z Lyme, onkologii dermatologicznej, łuszczycy i chorób alergicznych skóry. Była również aktywnym członkiem...


Pełna treść artykułu...