Awelumab w leczeniu raka jajnika i międzybłoniaka opłucnej

Czy awelumab będzie stosowany w leczeniu chorych na raka jajnika oraz międzybłoniaka opłucnej? The JAMA Oncology sugeruje, że tak. Oprócz tych nowotworów, obecnie zarejestrowanych jest ponad 130 badań klinicznych nad zastosowaniem leku w różnych typach nowotworów, m.in. w leczeniu przerzutowego raka jelita grubego, niedrobnokomórkowego raka płuca, raka urotelialnego a nawet glejaka. Jak już wspomniano ich wyniki poznamy za kilka- lub kilkanaście miesięcy.

Nabierający coraz większego rozpędu postęp w leczeniu biologicznym otwiera kolejne drzwi szczególnie pacjentom z agresywnymi i trudnymi do leczenia postaciami nowotworów. Liczba badań nad zastosowaniem takich leków jak na przykład pembrolizumab, niwolumab, atezolizumab czy awelumab jest ogromna i w najbliższych latach, poznając wyniki większości z nich, z pewnością czekają nas spore zmiany w podejściu do leczenia onkologicznego.

Ostatni z wymienionych leków, awelumab, jest rekombinowanym przeciwciałem anty-PD-L1, stosowanym w dawce 10mg/kg masy ciała dożylnie co 2 tygodnie; przed czterema pierwszymi infuzjami należy najpierw podać lek antyhistaminowy i paracetamol w celu uniknięcia odczynu w miejscu podania. Jest on stosowany w leczeniu raka Merkla, a wyniki badania The JAVELIN Solid Tumor, które ukazały się niedawno na łamach The JAMA Oncology sugerują, że wkrótce może on znaleźć zastosowanie także w leczeniu dwóch bardzo agresywnych nowotworów, przerzutowych postaci raka jajnika i międzybłoniaka opłucnej.

125 pacjentkom z rozpoznanym rozsianym rakiem jajnika, które otrzymywały uprzednio chemioterapię, podawano awelumab w dawce 10 mg/kg co 2 tygodnie aż do progresji choroby, nieakceptowalnej toksyczności lub wycofania się z badania. Pacjentki otrzymywały lek przez średnio 2,8 miesiąca, a mediana okresu obserwacji wyniosła 26,6 miesiąca. Obiektywną odpowiedź na leczenie potwierdzono u 12 chorych (9,6%); całkowitą odpowiedź odnotowano u 1 pacjentki (0,8%), a częściową u 11 (8,8%). Roczny wskaźnik przeżycia bez progresji wynosił 10,2%, a mediana całkowitego czasu przeżycia wynosiła 11,2 miesiąca. Reakcje związane z infuzją wystąpiły u 25 pacjentów (20,0%), a najczęstszymi zdarzeniami niepożądanymi oprócz wymienionego okazały się zmęczenie, biegunka i nudności.

Awelumab w tej samej dawce podano 53 pacjentom cierpiącym z powodu zaawansowanego międzybłoniaka opłucnej z wywiadem kilku rzutów leczenia. Obiektywną odpowiedź na leczenie zaobserwowano u 9% chorych (5 pacjentów; całkowita odpowiedź u 1 pacjenta i częściowa u 4). Odpowiedź na leczenie udało się utrzymać przez długi czas (mediana aż 15,2 miesiąca) i osiągnięto je zarówno u pacjentów z guzami PD-L1-dodatnimi (w 3 z 16 przypadków), jak i PD-L1-ujemnymi (2 z 27). Wskaźnik kontroli choroby wyniósł 58%. Mediana przeżycia wolnego od choroby wynosiła 4,1 miesiąca, a przeżycie wolne od choroby przez rok uzyskano aż u 17,4%. Mediana czasu przeżycia całkowitego wynosiła 10,7 miesiąca, a mediana rocznego wskaźnika przeżycia całkowitego 43,8%. Działania niepożądane okazały się podobne do tych w poprzedniej grupie pacjentów; w obu grupach nie odnotowano zgonu związanego z leczeniem.