Czy badanie patomorfologiczne jest rozstrzygające w diagnostyce różnicowej postępujących śródmiąższowych włóknień płuc ►

Choroby śródmiąższowe płuc to 200 samodzielnych jednostek chorobowych (poza zakażeniami, nowotworami, zastoinową niewydolnością krążenia), które charakteryzują się zaburzeniami restrykcyjnymi i różnorodnymi zmianami morfologicznymi (obraz zapalenia i obraz włóknienia).

W swoim wykładzie dr hab. Renata Langfort, prof. nadzw. z Zakładu Patomorfologii – Instytutu Gruźlicy i Chorób Płuc, podkreśla, że zarówno dla pulmonologa, radiologa, jak i patomorfologa diagnostyka tych chorób jest trudna. Jest to niejednolita grupa schorzeń o różnej etiologii i podobnych objawach klinicznych. Przebieg może być ostry, podostry lub przewlekły. Typowe dla tych chorób są zmiany rozsiane, które mogą się lokalizować m.in. w pęczkach naczyniowo-oskrzelowych, w okolicy oskrzelików albo naczyń krwionośnych, mogą pojawiać się też w postaci zmian powodujących pogrubienie ścian międzypęcherzykowych. Najczęściej jest to wieloogniskowość dotycząca kilku płatów, często występująca obustronnie.

Zapraszamy do obejrzenia całego wykładu z konferencji „Gorące tematy w pneumonologii” (kierownik naukowy prof. Jan Kuś). Organizatorem było Wydawnictwo Termedia.