123RF
Czynniki wpływające na brak skuteczności leczenia gruźlicy lekoopornej
Redaktor: Monika Stelmach
Data: 22.03.2023
Nowe badanie rzuciło światło na to, dlaczego niektórzy pacjenci chorzy na gruźlicę (TB) nie są w stanie ukończyć pełnego cyklu leczenia. Wyniki badania opublikowano w magazynie „PLOS”.
Gruźlica jest jedną z najbardziej śmiertelnych chorób zakaźnych na świecie. Istnieją szczepy gruźlicy, które są oporne na antybiotyki – lek, który jest stosowany w jej leczeniu. Gruźlica lekooporna wymaga znacznie dłuższego cyklu leczenia niż standardowa gruźlica.
Istotne jest, aby osoby leczące się z powodu gruźlicy przeszły pełny cykl leczenia. Dzięki temu mają największe szanse na wyzdrowienie. Pomaga to również zmniejszyć ryzyko lekoopornej postaci choroby.
Badanie to miało na celu sprawdzenie, dlaczego pacjenci pomijają dawki leku lub całkowicie przerywają terapię, gdy są hospitalizowani z lekooporną gruźlicą.
Naukowcy zebrali dane dotyczące dorosłych w Republice Południowej Afryki z potwierdzoną lekooporną gruźlicą w latach 2008–2015. Osoby te otrzymały leczenie podczas pobytu w specjalistycznych szpitalach gruźlicy. Naukowcy przyjrzeli się, czy pacjenci przyjmowali leki podczas hospitalizacji i powodom, dla których mogli pominąć dawki.
Niepełne leczenie było najczęściej związane z czterema specyficznymi lekami: amikacyną, kapreomycyną, kwasem para-aminosalicylowym (PAS) i kanamycyną.
Są to leki przeciwgruźlicze drugiego rzutu, które mają zwykle więcej skutków ubocznych, ale są ważnymi metodami leczenia gruźlicy lekoopornej. Zwykle podaje się je w zastrzyku. Te powody mogły wpłynąć na przerwanie terapii.
– Odkrycia sugerują, że należy podjąć działania w celu poprawy skutków ubocznych związanych z niektórymi lekami przeciwgruźliczymi. Ważne jest też, aby pracownicy służby zdrowia przyjęli najlepszy sposób leczenia osób z lekooporną gruźlicą. Badanie to pomaga nam zrozumieć, które leki są powiązane z niekompletnymi kursami leczenia. Przyglądamy się również powodom, dla których tak się dzieje – napisali autorzy badania w „PLOS".
Istotne jest, aby osoby leczące się z powodu gruźlicy przeszły pełny cykl leczenia. Dzięki temu mają największe szanse na wyzdrowienie. Pomaga to również zmniejszyć ryzyko lekoopornej postaci choroby.
Badanie to miało na celu sprawdzenie, dlaczego pacjenci pomijają dawki leku lub całkowicie przerywają terapię, gdy są hospitalizowani z lekooporną gruźlicą.
Naukowcy zebrali dane dotyczące dorosłych w Republice Południowej Afryki z potwierdzoną lekooporną gruźlicą w latach 2008–2015. Osoby te otrzymały leczenie podczas pobytu w specjalistycznych szpitalach gruźlicy. Naukowcy przyjrzeli się, czy pacjenci przyjmowali leki podczas hospitalizacji i powodom, dla których mogli pominąć dawki.
Niepełne leczenie było najczęściej związane z czterema specyficznymi lekami: amikacyną, kapreomycyną, kwasem para-aminosalicylowym (PAS) i kanamycyną.
Są to leki przeciwgruźlicze drugiego rzutu, które mają zwykle więcej skutków ubocznych, ale są ważnymi metodami leczenia gruźlicy lekoopornej. Zwykle podaje się je w zastrzyku. Te powody mogły wpłynąć na przerwanie terapii.
– Odkrycia sugerują, że należy podjąć działania w celu poprawy skutków ubocznych związanych z niektórymi lekami przeciwgruźliczymi. Ważne jest też, aby pracownicy służby zdrowia przyjęli najlepszy sposób leczenia osób z lekooporną gruźlicą. Badanie to pomaga nam zrozumieć, które leki są powiązane z niekompletnymi kursami leczenia. Przyglądamy się również powodom, dla których tak się dzieje – napisali autorzy badania w „PLOS".
Patronat naukowy portalu: