ELCC 2023
ELCC 2023: Skuteczność amivantamabu u chorych na NDRP
Redaktor: Monika Stelmach
Data: 03.04.2023
Źródło: Katarzyna Stencel, ELCC 2023
| Tagi: | ELCC 2023, amivantamab, CHRYSALIS, NDRP, EGFR |
Podczas Europejskiego Kongresu Raka Płuca 2023 w Kopenhadze przedstawiono wyniki badania CHRYSALIS. Wskazują one, że leczenie amivantamabem pacjentów z NDRP z insercją w eksonie 20 genu EGFR z progresją choroby po chemioterapii opartej na pochodnych platyny umożliwia uzyskanie mediany przeżycia całkowitego wynoszącej 23 miesiące.
Do badania CHRYSALIS włączono 114 pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca (NDRP) z insercją w eksonie 20 genu EGFR z progresją choroby po chemioterapii opartej na pochodnych platyn. Po okresie obserwacji z medianą wynoszącą 19,2 miesiąca, całkowity odsetek odpowiedzi (ORR) wyniósł 37% (95% CI 28–46), mediana czasu trwania odpowiedzi 12,5 miesiąca (95% CI 6,9–19,3), a mediana przeżycia wolnego od progresji choroby 6,9 miesiąca (95% CI 5,6–8,8). Najczęściej zgłaszanymi objawami toksyczności wszystkich stopni były wysypka (89%) i reakcje związane z infuzją (67%).
Aktywność amivantamabu obserwowano we wszystkich podgrupach, niezależnie od wcześniejszej terapii (ORR u chorych otrzymujących wcześniej immunoterapię – 42,0%, u chorych otrzymujących inhibitory kinazy tyrozynowej EGFR – 52,2%) oraz odpowiedź na wcześniejszą chemioterapię opartą na pochodnych platyny (ORR u pacjentów z odpowiedzią lub stabilną chorobą – 36,2%, u pacjentów z progresją choroby – 31,2%).
U 48 pacjentów (42%) wykazano trwałą korzyść kliniczną z leczenia amivantamabem (zdefiniowaną jako otrzymanie ≥12 cykli leczenia), a związane z tym czynniki obejmowały stan sprawności wg ECOG równy 0, uzyskanie przynajmniej częściowej odpowiedzi i brak mutacji w zakresie szlaku sygnałowego RAS/RAF/MEK na początku badania. Spośród 15 pacjentów, którzy nadal otrzymywali amivantamab po 2,6 roku (mediana), u siedmiu nie stwierdzono progresji choroby.
Obecnie prowadzone jest badanie III fazy PAPILLON, porównujące amivantamab w skojarzeniu z chemioterapią z samą chemioterapią w leczeniu pierwszej linii chorych na NDRP z insercją w eksonie 20 genu EGFR (NCT04538664).
Opracowanie: dr n. med. Katarzyna Stencel
Aktywność amivantamabu obserwowano we wszystkich podgrupach, niezależnie od wcześniejszej terapii (ORR u chorych otrzymujących wcześniej immunoterapię – 42,0%, u chorych otrzymujących inhibitory kinazy tyrozynowej EGFR – 52,2%) oraz odpowiedź na wcześniejszą chemioterapię opartą na pochodnych platyny (ORR u pacjentów z odpowiedzią lub stabilną chorobą – 36,2%, u pacjentów z progresją choroby – 31,2%).
U 48 pacjentów (42%) wykazano trwałą korzyść kliniczną z leczenia amivantamabem (zdefiniowaną jako otrzymanie ≥12 cykli leczenia), a związane z tym czynniki obejmowały stan sprawności wg ECOG równy 0, uzyskanie przynajmniej częściowej odpowiedzi i brak mutacji w zakresie szlaku sygnałowego RAS/RAF/MEK na początku badania. Spośród 15 pacjentów, którzy nadal otrzymywali amivantamab po 2,6 roku (mediana), u siedmiu nie stwierdzono progresji choroby.
Obecnie prowadzone jest badanie III fazy PAPILLON, porównujące amivantamab w skojarzeniu z chemioterapią z samą chemioterapią w leczeniu pierwszej linii chorych na NDRP z insercją w eksonie 20 genu EGFR (NCT04538664).
Opracowanie: dr n. med. Katarzyna Stencel
Patronat naukowy portalu: