Jak przewidzieć zaostrzenia POCHP? Badaczom Johns Hopkins mogło się to udać
Autor: Marta Koblańska
Data: 18.10.2019
Źródło: MK/ Sciencedaily
Badacze Johns Hopkins Medicine wskazują, że za pomocą mikroskopu, pod którym można zobaczyć ruch cząsteczek w próbkach wydzieliny z płuc udaje się przewidzieć stopień ciężkości POCHP. Raport na ten temat został opublikowany w European Respiratory Journal.
Chodzi o nanocząsteczki i prędkość, z jaką się poruszają, co może podpowiadać, czy chorujący na POCHP potrzebują bardziej intensywnej interwencji, aby uniknąć działań niepożądanych.
Według Światowej Organizacji Zdrowia około 65 mln osób na świecie choruje na postać POCHP umiarkowaną do ciężkiej. Choroba zajmuje piąte miejsce pod względem częstości zgonów. Powiązana z paleniem papierosów i zanieczyszczeniami środowiska, POCHP jest chorobą o podłożu zapalnym, uszkadza płuca wskutek przewlekłego kaszlu, utraty oddechu i zwiększonej produkcji wydzieliny i plwociny. Obecnie najlepszym narzędziem diagnostycznym POCHP jest spirometria, która mierzy jak głęboko wdychane i wydychane jest powietrze z płuc.
- Spirometria oferuje nam dobry obraz funkcji płuc, ale niewiele mówi na temat postępu choroby – mówi Enid Neptune, profesor medycyny w Johns Hopkins University School of Medicine.
W swojej pracy badacze skoncentrowali się na wydzielinie z dróg oddechowych, która obecna jest również w innych częściach organizmu. Formuje ona barierę ochronną i tak jak dzieje się to w płucach – oczyszcza je z potencjalnie niebezpiecznych cząsteczek wprowadzanych do wewnątrz wraz z powietrzem.
Badacze wskazują, że znaczenie ma to jak szybko nanocząsteczki przenikają strukturę wydzieliny, a to z kolei sugeruje, że wydzielina chorujących na POCHP może być odmienna i wpływać na sposób, w jaki poruszają się ciała obce oraz patogeny. Aby to przetestować badacze przeanalizowali próbki wydzieliny od 33 chorych, którzy byli palaczami lub palili nadal. Siedmiu palaczy nie miało w wywiadzie POCHP, 18 – łagodną do umiarkowanej postać POCHP, a 8 chorowało ciężko, co uwidaczniało się w funkcji płuc.
Zespół badaczy wprowadził nanocząsteczki oznaczone fluoroscentnym markerem, których ruch w wydzielinie mógł być rejestrowany bardzo czułą kamerą, co umożliwiało obserwację szybkości przenikania nanocząsteczek przez próbki wydzieliny. Badacze odkryli, że w wydzielinie pobieranej od pacjentów z POCHP, nanocząsteczki poruszały się znacznie wolniej niż w tej uzyskanej od osób bez POCHP. Zdaniem badaczy wskazywało to na to, że wydzielina u osób chorujących jest bardziej gęsta. Jak wskazuje prof. Neptune, ta struktura wpływa na zdolność komórek układu odpornościowego do zaangażowania infekcyjnych patogenów w płucach, co może potencjalnie pomóc przewidywać zaostrzenia POCHP, które są najważniejszym czynnikiem ryzyka postępu choroby.
Według Światowej Organizacji Zdrowia około 65 mln osób na świecie choruje na postać POCHP umiarkowaną do ciężkiej. Choroba zajmuje piąte miejsce pod względem częstości zgonów. Powiązana z paleniem papierosów i zanieczyszczeniami środowiska, POCHP jest chorobą o podłożu zapalnym, uszkadza płuca wskutek przewlekłego kaszlu, utraty oddechu i zwiększonej produkcji wydzieliny i plwociny. Obecnie najlepszym narzędziem diagnostycznym POCHP jest spirometria, która mierzy jak głęboko wdychane i wydychane jest powietrze z płuc.
- Spirometria oferuje nam dobry obraz funkcji płuc, ale niewiele mówi na temat postępu choroby – mówi Enid Neptune, profesor medycyny w Johns Hopkins University School of Medicine.
W swojej pracy badacze skoncentrowali się na wydzielinie z dróg oddechowych, która obecna jest również w innych częściach organizmu. Formuje ona barierę ochronną i tak jak dzieje się to w płucach – oczyszcza je z potencjalnie niebezpiecznych cząsteczek wprowadzanych do wewnątrz wraz z powietrzem.
Badacze wskazują, że znaczenie ma to jak szybko nanocząsteczki przenikają strukturę wydzieliny, a to z kolei sugeruje, że wydzielina chorujących na POCHP może być odmienna i wpływać na sposób, w jaki poruszają się ciała obce oraz patogeny. Aby to przetestować badacze przeanalizowali próbki wydzieliny od 33 chorych, którzy byli palaczami lub palili nadal. Siedmiu palaczy nie miało w wywiadzie POCHP, 18 – łagodną do umiarkowanej postać POCHP, a 8 chorowało ciężko, co uwidaczniało się w funkcji płuc.
Zespół badaczy wprowadził nanocząsteczki oznaczone fluoroscentnym markerem, których ruch w wydzielinie mógł być rejestrowany bardzo czułą kamerą, co umożliwiało obserwację szybkości przenikania nanocząsteczek przez próbki wydzieliny. Badacze odkryli, że w wydzielinie pobieranej od pacjentów z POCHP, nanocząsteczki poruszały się znacznie wolniej niż w tej uzyskanej od osób bez POCHP. Zdaniem badaczy wskazywało to na to, że wydzielina u osób chorujących jest bardziej gęsta. Jak wskazuje prof. Neptune, ta struktura wpływa na zdolność komórek układu odpornościowego do zaangażowania infekcyjnych patogenów w płucach, co może potencjalnie pomóc przewidywać zaostrzenia POCHP, które są najważniejszym czynnikiem ryzyka postępu choroby.
Patronat naukowy portalu: