123RF
Kanakinumab w leczeniu pacjentów hospitalizowanych z powodu ciężkiego COVID-19
| Tagi: | koronawirus, COVID-19, RCT, badanie, przeciwciało |
Wyniki randomizowanego badania klinicznego dotyczącego wykorzystania tego przeciwciała w leczeniu ciężkiego covidu wykazały, że nie przyniosło ono korzyści w zakresie zmniejszenia ryzyka zastosowania inwazyjnej wentylacji mechanicznej oraz śmierci z powodu COVID-19.
Kanakinumab to przeciwciało skierowane przeciwko interleukinie 1β (IL-1β). W 2020 roku w szpitalach leczących pacjentów z COVID-19 na terenie Europy i Stanów Zjednoczonych przeprowadzono randomizowane badanie kliniczne dotyczące zastosowania tego przeciwciała w leczeniu ciężkiego COVID-19.
Do badania włączono pacjentów, u których zapalenie płuc z powodu koronawirusa było związane z hipoksją niewymagającą inwazyjnej wentylacji mechanicznej i z rozwojem burzy cytokinowej (wysokie parametry stanu zapalnego). Pacjentów randomizowano w równych proporcjach do placebo lub kanakinumabu w dawce dostosowanej do masy ciała. Pierwszorzędowym punktem końcowym był odsetek pacjentów, którzy przeżyli bez potrzeby zastosowania inwazyjnej wentylacji mechanicznej pomiędzy 3. a 29. dniem od randomizacji.
Do grupy interwencyjnej zrandomizowano 227 pacjentów, tylu samo do ramienia kontrolnego. Ogółem 88,8 proc. pacjentów, którzy otrzymali kanakinumab, spełniło pierwszorzędowy punkt końcowy, podczas gdy w grupie placebo odsetek ten wyniósł 85,7 proc. (różnica nieistotna statystycznie). Do śmierci związanej z COVID-19 doszło u 4,9 proc. pacjentów leczonych przeciwciałem, a w grupie kontrolnej u 7,2 proc. osób (różnica nieistotna statystycznie). Odsetek poważnych zdarzeń niepożądanych był podobny w obu ramionach badania (16 proc. vs 21 proc.).
Zastosowanie kanakinumabu w leczeniu ciężkiego COVID-19 nie przynosiło korzyści w zakresie zmniejszenia ryzyka zastosowania inwazyjnej wentylacji mechanicznej oraz śmierci z powodu COVID-19.
Opracowanie: lek. Mikołaj Kamiński
Do badania włączono pacjentów, u których zapalenie płuc z powodu koronawirusa było związane z hipoksją niewymagającą inwazyjnej wentylacji mechanicznej i z rozwojem burzy cytokinowej (wysokie parametry stanu zapalnego). Pacjentów randomizowano w równych proporcjach do placebo lub kanakinumabu w dawce dostosowanej do masy ciała. Pierwszorzędowym punktem końcowym był odsetek pacjentów, którzy przeżyli bez potrzeby zastosowania inwazyjnej wentylacji mechanicznej pomiędzy 3. a 29. dniem od randomizacji.
Do grupy interwencyjnej zrandomizowano 227 pacjentów, tylu samo do ramienia kontrolnego. Ogółem 88,8 proc. pacjentów, którzy otrzymali kanakinumab, spełniło pierwszorzędowy punkt końcowy, podczas gdy w grupie placebo odsetek ten wyniósł 85,7 proc. (różnica nieistotna statystycznie). Do śmierci związanej z COVID-19 doszło u 4,9 proc. pacjentów leczonych przeciwciałem, a w grupie kontrolnej u 7,2 proc. osób (różnica nieistotna statystycznie). Odsetek poważnych zdarzeń niepożądanych był podobny w obu ramionach badania (16 proc. vs 21 proc.).
Zastosowanie kanakinumabu w leczeniu ciężkiego COVID-19 nie przynosiło korzyści w zakresie zmniejszenia ryzyka zastosowania inwazyjnej wentylacji mechanicznej oraz śmierci z powodu COVID-19.
Opracowanie: lek. Mikołaj Kamiński
Patronat naukowy portalu: