Liczba monocytów czynnikiem rokowniczym idiopatycznego włóknienia płuc
Autor: Aleksandra Lang
Data: 03.06.2019
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
Wieloośrodkowy zespół naukowców ze Stanów Zjednoczonych odkrył, w jaki sposób z dużym prawdopodobieństwem określić rokowanie u pacjentów z idiopatycznym włóknieniem płuc. Praca na ten temat ukazała się w The Lancet Respiratory Medicine.
W przebiegu idiopatycznego włóknienia płuc dochodzi do stopniowej, patologicznej przebudowy narządu, która wiąże się z utratą jego funkcji. U poszczególnych pacjentów proces ten przebiega w różnym tempie, a to z kolei w dużej mierze determinuje rokowanie. Wieloośrodkowy zespół naukowców ze Stanów Zjednoczonych odkrył, w jaki sposób z dużym prawdopodobieństwem określić rokowanie u pacjentów z idiopatycznym włóknieniem płuc. Praca na ten temat ukazała się w The Lancet Respiratory Medicine.
Przeprowadzono analizę 120 próbek zawierających jednojądrzaste komórki krwi obwodowej (PBMC) pacjentów z idiopatycznym zwłóknieniem płuc, które uzyskano z bazy Gene Expression Omnibus. Oszacowano procentowy udział 13 rodzajów komórek odpornościowych i zbadano ich związek czasem przeżycia bez konieczności przeszczepu. Uzyskane wyniki zweryfikowano poddając analizie dwie kohorty pacjentów (COMET, n=34 i Yale, n=15). Następnie analizie poddano wyniki badania morfologii krwi u 45 068 pacjentów z idiopatycznym zwłóknieniem płuc, twardziną układową, kardiomiopatią przerostową lub zwłóknieniem szpiku.
Wartości procentowe monocytów CD14+ powyżej średniej były związane z krótszym czasem przeżycia bez przeszczepu (HR 1,82). W kohortach COMET i Yale pacjenci z wyższą liczbą monocytów charakteryzowali się gorszym rokowaniem. Liczba monocytów powyżej 950/μL, po skorygowaniu o wymuszoną pojemność życiową w spirometrii, była związana ze zwiększoną śmiertelnością (HR 2,47, p=0,0063). Podobne wyniki uzyskano po skorygowaniu o płeć oraz wiek (HR 2,06, p=0,0068). Analiza dokumentacji medycznej 7459 pacjentów z idiopatycznym zwłóknieniem płuc wykazała, że pacjenci z liczbą monocytów wynoszącą co najmniej 950/μL byli narażeni na zwiększone ryzyko zgonu związanego z przeszczepem płuc, po uwzględnieniu wieku i płci (HR=2,30). Okazało się także, że podwyższona liczba monocytów była związana ze skróconym czasem przeżycia u pacjentów z kardiomiopatią przerostową, twardziną układową lub zwłóknieniem szpiku.
Przeprowadzono analizę 120 próbek zawierających jednojądrzaste komórki krwi obwodowej (PBMC) pacjentów z idiopatycznym zwłóknieniem płuc, które uzyskano z bazy Gene Expression Omnibus. Oszacowano procentowy udział 13 rodzajów komórek odpornościowych i zbadano ich związek czasem przeżycia bez konieczności przeszczepu. Uzyskane wyniki zweryfikowano poddając analizie dwie kohorty pacjentów (COMET, n=34 i Yale, n=15). Następnie analizie poddano wyniki badania morfologii krwi u 45 068 pacjentów z idiopatycznym zwłóknieniem płuc, twardziną układową, kardiomiopatią przerostową lub zwłóknieniem szpiku.
Wartości procentowe monocytów CD14+ powyżej średniej były związane z krótszym czasem przeżycia bez przeszczepu (HR 1,82). W kohortach COMET i Yale pacjenci z wyższą liczbą monocytów charakteryzowali się gorszym rokowaniem. Liczba monocytów powyżej 950/μL, po skorygowaniu o wymuszoną pojemność życiową w spirometrii, była związana ze zwiększoną śmiertelnością (HR 2,47, p=0,0063). Podobne wyniki uzyskano po skorygowaniu o płeć oraz wiek (HR 2,06, p=0,0068). Analiza dokumentacji medycznej 7459 pacjentów z idiopatycznym zwłóknieniem płuc wykazała, że pacjenci z liczbą monocytów wynoszącą co najmniej 950/μL byli narażeni na zwiększone ryzyko zgonu związanego z przeszczepem płuc, po uwzględnieniu wieku i płci (HR=2,30). Okazało się także, że podwyższona liczba monocytów była związana ze skróconym czasem przeżycia u pacjentów z kardiomiopatią przerostową, twardziną układową lub zwłóknieniem szpiku.
Patronat naukowy portalu: