POChP: LABA plus LAMA czy LABA plus glikokortykosteroidy? Najnowsze dane z The Chest
Autor: Marta Koblańska
Data: 03.04.2019
Źródło: Damian Matusiak/https://journal.chestnet.org/article/S0012-3692(19)30696-8/fulltext
https://goldcopd.org/wp-content/uploads/2018/11/GOLD-2019-v1.7-FINAL-14Nov2018-WMS.pdf
Optymalne działanie w zakresie spadku nasilenia objawów i redukcji ryzyka zaostrzeń można uzyskać stosując połączenie LAMA i LABA lub LABA i wziewnych glikokortykosteroidów (GKS). Dane na temat przewagi jednego lub drugiego połączenia bywają nieco sprzeczne; interesujących informacji dostarcza publikacja, która ukazała się na łamach The Chest.
Według obecnych wytycznych GOLD leczenie przewlekłej obturacyjnej choroby płuc powinno być (w głównej mierze) oparte o długodziałających antagonistów receptorów muskarynowych (LAMA) lub długodziałających beta-agonistów (LABA). Optymalne działanie w zakresie spadku nasilenia objawów i redukcji ryzyka zaostrzeń można uzyskać stosując połączenie LAMA i LABA lub LABA i wziewnych glikokortykosteroidów (GKS). Dane na temat przewagi jednego lub drugiego połączenia bywają nieco sprzeczne; interesujących informacji dostarcza publikacja, która ukazała się na łamach The Chest.
Grupa naukowców z McGill University w Montrealu dokonali analizy danych aż 3954 pacjentów w wieku co najmniej 55 lat ze zdiagnozowaną POChP. Pacjentów kwalifikowano do badania w latach 2002-2015 i 1977 z nich przydzielono do otrzymywania LAMA i LABA, kolejnych 1977 chorych otrzymywało połączenie LAMA i GKS. Follow-up prowadzono przez rok i oceniono, czy w tym czasie obie grupy istotnie różniły się pod względem częstości umiarkowanych do ciężkich zaostrzeń i zapaleń płuc.
Okazało się, że współczynnik ryzyka (HR) umiarkowanie nasilonego zaostrzenia choroby związanego z rozpoczęciem leczenia od połączenia LABA-LAMA w stosunku do połączenia LABA-GKS wyniósł 1,04 a dla ciężkiego zaostrzenia wynosił 0,94. Okazało się także, że przy stosowaniu połączenia LABA-LAMA udało się zredukować częstość występowania ciężkiej postaci zapalenia płuc wymagającego hospitalizacji o 34%.
Powyższe badanie, bezpośrednio porównujące stosowanie dwóch uznanych schematów terapeutycznych, wskazuje na równoważność obu schematów w prewencji zaostrzeń i wyższość połączenia LAMA-LABA w zapobieganiu zapaleniom płuc. Wydaje się zatem, że u pacjentów z dodatkowymi czynnikami ryzyka zapalenia płuc korzystniejsze jest stosowanie właśnie tego schematu.
Grupa naukowców z McGill University w Montrealu dokonali analizy danych aż 3954 pacjentów w wieku co najmniej 55 lat ze zdiagnozowaną POChP. Pacjentów kwalifikowano do badania w latach 2002-2015 i 1977 z nich przydzielono do otrzymywania LAMA i LABA, kolejnych 1977 chorych otrzymywało połączenie LAMA i GKS. Follow-up prowadzono przez rok i oceniono, czy w tym czasie obie grupy istotnie różniły się pod względem częstości umiarkowanych do ciężkich zaostrzeń i zapaleń płuc.
Okazało się, że współczynnik ryzyka (HR) umiarkowanie nasilonego zaostrzenia choroby związanego z rozpoczęciem leczenia od połączenia LABA-LAMA w stosunku do połączenia LABA-GKS wyniósł 1,04 a dla ciężkiego zaostrzenia wynosił 0,94. Okazało się także, że przy stosowaniu połączenia LABA-LAMA udało się zredukować częstość występowania ciężkiej postaci zapalenia płuc wymagającego hospitalizacji o 34%.
Powyższe badanie, bezpośrednio porównujące stosowanie dwóch uznanych schematów terapeutycznych, wskazuje na równoważność obu schematów w prewencji zaostrzeń i wyższość połączenia LAMA-LABA w zapobieganiu zapaleniom płuc. Wydaje się zatem, że u pacjentów z dodatkowymi czynnikami ryzyka zapalenia płuc korzystniejsze jest stosowanie właśnie tego schematu.
Patronat naukowy portalu: