Pitolisant jako terapia wspomagająca CPAP może zmniejszyć senność w ciągu dnia w OBS
| Tagi: | Pitolisant, CPAP, OBS |
Wyniki badań potwierdzają, że u pacjentów z obturacyjnym bezdechem sennym (OBS) i resztkową sennością, stosowanie pitolisantu, jako uzupełnienia metody wspomagania oddychania (CPAP) może znacznie zmniejszyć subiektywną i obiektywną senność.
Wykonano 12-tygodniowe, wieloośrodkowe, podwójnie zaślepione, randomizowane, kontrolowane badanie HAROSA w układzie równoległym fazy 3 (HAROSA I; ClinicalTrials.gov Identifier: NCT01071876 i HAROSA II; ClinicalTrials.gov Identifier: NCT01072968). Badanie przeprowadzono w 35 ośrodkach badania snu, w 9 krajach europejskich, w okresie od 12 sierpnia 2011 r. do 21 czerwca 2013 r., a wyniki zostały opublikowane w magazynie CHEST.
Badacze starali się ocenić skuteczność i bezpieczeństwo pitolisantu w okresie 12 tygodni, w zmniejszaniu senności w ciągu dnia u pacjentów z umiarkowanym do ciężkiego OBS, którzy nadal odczuwali nadmierną senność (EDS), mimo stosowania terapii CPAP. Uczestnicy byli leczeni CPAP przez co najmniej 3 miesiące, przy co najmniej 4 godzinach używania CPAP każdej nocy. Ponadto pacjenci mieli rezydualne wyniki w skali senności Epworth (ESS) - 12 lub wyższe bez jakiejkolwiek niestabilnej choroby sercowo-naczyniowej.
Łącznie 244 uczestników z OBS zostało losowo przydzielonych w stosunku 3:1 do leczenia pitolisantem (n = 183) lub placebo (n = 61). Średni wiek pacjentów wynosił 53,1 ± 10,6 lat, a 82,8% uczestników stanowili mężczyźni. Średni wskaźnik bezdechu i spłycenia oddechu przy zastosowaniu CPAP wynosił 4,2 ± 3,5 na godzinę. Wyjściowy wynik w skali ESS wyniósł 14,7. Pitolisant podawano w dawkach 5 mg, 10 mg lub 20 mg raz dziennie. Pierwszorzędowym punktem końcowym skuteczności była zmiana wyniku w skali ESS od wartości początkowej do końca 12-tygodniowego okresu leczenia. Kluczowym drugorzędowym punktem końcowym była zmiana od wartości wyjściowej do dwunastego tygodnia w teście Oxford Sleep Resistance Test (OSleR).
Wyniki pokazały, że ESS zmniejszył się istotnie po pitolisancie w porównaniu z placebo (-2,6 zmniejszenie wyniku w skali ESS; 95% CI, -3,9 do -1,4; P <0,001). Stosowanie pitolisantu wiązało się z normalizacją wyniku w skali ESS (tj. ESS ≤10) u 56,3% uczestników w porównaniu z 42,6% leczonych placebo (P = 0,028). Ponadto odsetek osób, które odpowiedziały na leczenie (ESS ≤10 lub poprawa ESS o ≥3 punkty) był istotnie większy w przypadku pitolisantu niż w grupie placebo (odpowiednio 71,0% w porównaniu z 54,1%; P = 0,013). Wyjściowe średnie opóźnienia snu OSleR wynosiły 15,5 minuty w grupie placebo i 19,0 minut w grupie badanej.
Zdarzenia niepożądane związane z leczeniem (głównie ból głowy i bezsenność) zgłaszano istotnie częściej w grupie pitolisantu w porównaniu z grupą placebo (odpowiednio 47,0% vs 32,8%; P = 0,03). Nie zgłoszono żadnych problemów dotyczących układu sercowo-naczyniowego ani innych istotnych problemów dotyczących bezpieczeństwa.
Badacze doszli do wniosku, że pitolisant może być bezpiecznie stosowany w leczeniu wspomagającym u pacjentów z OBS, przestrzegających CPAP, jako sposób na zmniejszenie senności w ciągu dnia. Biorąc pod uwagę ograniczony 12-tygodniowy okres leczenia w przedstawionym doświadczeniu, uzasadnione są dodatkowe badania w celu oceny długoterminowej skuteczności i bezpieczeństwa pitolisantu u tej grupy pacjentów.
Badacze starali się ocenić skuteczność i bezpieczeństwo pitolisantu w okresie 12 tygodni, w zmniejszaniu senności w ciągu dnia u pacjentów z umiarkowanym do ciężkiego OBS, którzy nadal odczuwali nadmierną senność (EDS), mimo stosowania terapii CPAP. Uczestnicy byli leczeni CPAP przez co najmniej 3 miesiące, przy co najmniej 4 godzinach używania CPAP każdej nocy. Ponadto pacjenci mieli rezydualne wyniki w skali senności Epworth (ESS) - 12 lub wyższe bez jakiejkolwiek niestabilnej choroby sercowo-naczyniowej.
Łącznie 244 uczestników z OBS zostało losowo przydzielonych w stosunku 3:1 do leczenia pitolisantem (n = 183) lub placebo (n = 61). Średni wiek pacjentów wynosił 53,1 ± 10,6 lat, a 82,8% uczestników stanowili mężczyźni. Średni wskaźnik bezdechu i spłycenia oddechu przy zastosowaniu CPAP wynosił 4,2 ± 3,5 na godzinę. Wyjściowy wynik w skali ESS wyniósł 14,7. Pitolisant podawano w dawkach 5 mg, 10 mg lub 20 mg raz dziennie. Pierwszorzędowym punktem końcowym skuteczności była zmiana wyniku w skali ESS od wartości początkowej do końca 12-tygodniowego okresu leczenia. Kluczowym drugorzędowym punktem końcowym była zmiana od wartości wyjściowej do dwunastego tygodnia w teście Oxford Sleep Resistance Test (OSleR).
Wyniki pokazały, że ESS zmniejszył się istotnie po pitolisancie w porównaniu z placebo (-2,6 zmniejszenie wyniku w skali ESS; 95% CI, -3,9 do -1,4; P <0,001). Stosowanie pitolisantu wiązało się z normalizacją wyniku w skali ESS (tj. ESS ≤10) u 56,3% uczestników w porównaniu z 42,6% leczonych placebo (P = 0,028). Ponadto odsetek osób, które odpowiedziały na leczenie (ESS ≤10 lub poprawa ESS o ≥3 punkty) był istotnie większy w przypadku pitolisantu niż w grupie placebo (odpowiednio 71,0% w porównaniu z 54,1%; P = 0,013). Wyjściowe średnie opóźnienia snu OSleR wynosiły 15,5 minuty w grupie placebo i 19,0 minut w grupie badanej.
Zdarzenia niepożądane związane z leczeniem (głównie ból głowy i bezsenność) zgłaszano istotnie częściej w grupie pitolisantu w porównaniu z grupą placebo (odpowiednio 47,0% vs 32,8%; P = 0,03). Nie zgłoszono żadnych problemów dotyczących układu sercowo-naczyniowego ani innych istotnych problemów dotyczących bezpieczeństwa.
Badacze doszli do wniosku, że pitolisant może być bezpiecznie stosowany w leczeniu wspomagającym u pacjentów z OBS, przestrzegających CPAP, jako sposób na zmniejszenie senności w ciągu dnia. Biorąc pod uwagę ograniczony 12-tygodniowy okres leczenia w przedstawionym doświadczeniu, uzasadnione są dodatkowe badania w celu oceny długoterminowej skuteczności i bezpieczeństwa pitolisantu u tej grupy pacjentów.
Patronat naukowy portalu: