Rola CRP w leczeniu zaostrzeń POChP: dane z NEJM

W leczeniu zaostrzeń POChP nie zawsze stosuje się antybiotyki - aktualne wytyczne GOLD wskazują, że powinno się je podawać pacjentom z nasiloną dusznością, nasileniem odksztuszania wydzieliny i obecnością wydzieliny ropnej. Przy podejmowaniu decyzji o włączeniu antybiotyku nie jest rekomendowane kierowanie się stężeniem CRP; na łamach The New England Journal of Medicine ukazały się wyniki badania wnoszącego istotne informacje.

Zespół naukowców z Wielkiej Brytanii, Norwegii i Holandii pod przewodnictwem prof. Christopha C. Butlera z Uniwersytetu Oksfordzkiego przeprowadził randomizowane badanie, w którym pacjenci z zaostrzeniem POChP, którzy zgłosili się do lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, byli dalej leczeni w zależności od stężenia CRP (grupa badawcza) lub bez (grupa kontrolna). Autorzy wysunęli hipotezę, że oznaczenie CRP może być sposobem na zmniejszenie niepotrzebnego stosowania antybiotyków bez szkody dla pacjentów.

Randomizacji poddano 653 pacjentów. W grupie leczonej przy pomocy monitorowania stężenia CRP odnotowano istotnie rzadsze włączanie antybiotykoterapii (57,0% vs. 77,4%, aOR 0,31). Nasilenie choroby mierzone przy pomocy kwestionariusza CCQ (Clinical COPD Questionnaire) po 2 tygodniach wynosiła -0,19 pkt. na korzyść grupy badawczej. Co więcej, istotnie niższy odsetek pacjentów w grupie kontrolowanej CRP niż w grupie otrzymującej zwykłą opiekę otrzymywał receptę na antybiotyk podczas wstępnej konsultacji (47,7% vs. 69,7%) oraz podczas pierwszych 4 tygodni obserwacji (59,1% vs. 79,7%).

Udowodniono zatem, że proste i dobrze znane badanie laboratoryjne pozwala w wielu przypadkach na uniknięcie stosowania antybiotyków u pacjentów z zaostrzeniem POChP.