Stosowanie deksametazonu w zespole ostrej niewydolności oddechowej (ARDS)

Większość dotychczasowych randomizowanych badań klinicznych oceniających efekt interwencji farmakologicznych w zespole ostrej niewydolności oddechowej (ang. acute respiratory distress syndrome, ARDS) nie wykazały skuteczności takich środków jak tlenek azotu, heparyn, aktywnego białko C, ketokonazolu, ibuprofenu lub antyoksydantów. Dlatego też bardzo ciekawa jest niedawna publikacja wyników hiszpańskiego badania klinicznego dotyczącego zastosowania deksametazonu u pacjentów z umiarkowanym lub ciężkim ARDS.

Do badania włączono pacjentów z 17 oddziałów intensywnej terapii. Z badania wykluczono pacjentów ze śmiercią mózgową, stanem terminalnym, otrzymujących kortykosteroidy lub inne leki immunosupresyjne. Pacjentów z ARDS których zrandomizowano do grupy z deksametazonem, poddano leczeniu tym lekiem w formie dożylnej w dawce 20 mg raz dziennie od pierwszego do piątego dnia, a następnie w dawce 10 mg od szóstego do dziesiątego dnia. W przypadku obu grup pacjenci byli wentylowani w ten sam sposób: tj. objętością oddechową 4 do 8 mililitrów na kilogram oraz z plateau końcowego ciśnienia wdechowego poniżej 30 cm słupa wody. Pierwotnym punktem końcowym była liczba dni w których nie trzeba było stosować sztucznej wentylacji w ciągu pierwszych 28 dni. Drugorzędowym punktem końcowym była śmiertelność w ciągu 60 dni po randomizacji.

Pacjenci którzy otrzymali deksametazon byli średnio od 4,8 (95% CI: 2,6-7,0) dnia dłużej bez wentylacji mechanicznej w ciągu pierwszego miesiąca w porównaniu z grupą kontrolną. W 60 dniu po randomizacji 21% pacjentów z grupy interwencyjnej i 36% pacjentów z grupy kontrolnej umarło, różnica była istotna statystycznie (p < 0.01). Obie grupy nie różniły się pod względem występowania skutków ubocznych terapii; najczęściej obserwowano hiperglikemię wystąpienie nowej infekcji oraz barotraumę.

Omawiane badanie kliniczne wskazuje, że wczesne podanie deksametazonu może skrócić czas w którym pacjent z ciężkim lub umiarkowanym ARDS wymaga mechanicznej wentylacji. Ponadto badane leczenie poprawia przeżywalność pacjentów w ciągu kolejnych 60 dni.

CI – Confidence Interval (pl. przedział ufności)