Stres psychologiczny matki w czasie ciąży zwiększa ryzyko astmy u dzieci

Wyniki badań opublikowane w Thorax potwierdzają, że stres matki w czasie ciąży jest związany ze zwiększonym ryzykiem rozwoju astmy i pogorszeniem czynności płuc u dzieci.

W prospektywnym badaniu kohortowym wzięli udział rodzice 4231 dzieci, a w tym ponad 50% kobiet. Badacze otrzymali wypełnione kwestionariusze - Brief Symptom Inventory, które dotyczyły stresu psychicznego rodziców w czterech przypadkach: podczas ciąży, 2 i 6 miesięcy po ciąży oraz 3 lata po urodzeniu dziecka. Czynność płuc mierzoną za pomocą FVC i FEV1 oceniano za pomocą spirometrii, a stan astmy za pomocą kwestionariusza, gdy dzieci były w wieku 10 lat.

Badanie wykazało, że 362 matek i 167 ojców doświadczyło stresu psychicznego podczas ciąży. Średni wiek badanych matek wynosił 30,9 lat, a średni wiek ojców 33,4 lat.

Częstość występowania astmy w kohorcie dzieci wynosiła 5,9% (n = 213) w wieku 10 lat. Zagrożenie psychiczne matki w czasie ciąży było związane z niższym FVC (różnica z score = –0,1 na 1 jednostkę wzrostu; 95% CI, –0,2 do –0,01) u badanych dzieci. Matczyne objawy depresji w czasie ciąży dotyczyły FEV1 (różnica z score = –0,13; 95% CI, –0,24 do –0,01) i FVC (różnica z score = –0,13; 95% CI, –0,24 do –0,02) u dzieci. Wszystkie pomiary stresu psychicznego matki podczas ciąży wiązały się ze zwiększonym ryzykiem astmy (zakres OR = 1,46 [95% CI, 1,12-1,9] do 1,91 [95% CI, 1,26-2,91]).

Badacze nie zaobserwowali tych samych skojarzeń z ojcowskim stresem podczas ciąży i po jej zakończeniu.

Naukowcy stwierdzili, że wyniki mogą wskazywać na wewnątrzmaciczny wpływ niepokoju psychicznego matki podczas ciąży na rozwój płuc płodu i chorobowość układu oddechowego, a nie na wpływ niezmierzonych czynników genetycznych, społecznych, behawioralnych lub środowiskowych.