Transmisje bezobjawowe koronawirusa powodują rozprzestrzenianie się pandemii
Medscape poprosił głównych ekspertów, aby rozważyli najbardziej palące pytania naukowe o COVID-19. Zdaniem portalu to dobrze, że WHO cofa swoje komentarze, że transmisja bezobjawowa należy do rzadkich. Dla opinii publicznej największą wagę ma zrozumienie, że COVID-19 może przenosić się bezobjawowo, bo to przyczynia się do rozmiarów pandemii.
Choroby takie jak wywoływane SARS, czy Ebolą, w których transmisja jest ściśle związana ze schorzeniem mogą być efektywnie powstrzymywane przez izolację oraz zachowanie dystansu między ludźmi, którzy przejawiają objawy. W porównaniu do tego wirus taki jak HIV, który w obliczu braku leczenia lub badań może pozostawać niewykryty przez lata nawet po zainfekowaniu nim pacjenta. Przez ten czas rozwijają się objawy immunosupresji. W przypadku grypy jest tak, że są bardzo różne typy wirusa i wyzwaniem jest kontrolowanie grypy, bo zarażenie może nastąpić zanim osoby zainfekowane będą zdawać sobie z tego sprawę.
Praca Corey Peak, epidemiologa chorób zakaźnych ilustruje odniesienie do pandemii. Wykazuje, że podczas gdy śledzenie kontaktu może zostać przytłoczone poprzez jej rozmiar, to „kiedy ustala się priorytety zasobów na potrzeby interwencji takich jak zachowanie dystansu społecznego, aktywny monitoring lub kwarantannę kontaktów wysokiego ryzyka może wpływać na łagodzenie efektów poprzez synergię działań”.
Jeżeli liczba transmisji przedobjawowych jest wysoka, wówczas izolacja kontaktów wysokiego ryzyka przyniesie spore korzyści poprzez zahamowanie przenoszenia infekcji na kolejne osoby zanim dowiedzą się one, że są zakażone.
Prawda jest również taka, że COVID-19 reprezentuje wiele różnych objawów poza suchym kaszlem i gorączką. Ocena, czy ktoś jest zupełnie bezobjawowy niż nietypowo objawowy może być kwestią zawiłą.
To dlatego mimowolna transmisja jest lepszą drogą komunikacji problemu do opinii publicznej. Poza dyskusją jest, że to ona głównie przyczynia się do rozprzestrzeniania się pandemii, nawet jeśli niewiele zakażeń pozostaje całkowicie bez objawów. Bezobjawowa transmisja tłumaczy olbrzymią część tego dlaczego pandemia okazała się tak trudna do kontroli i dlaczego interwencje, które działają zarówno na osoby z objawami i bez nich są efektywne. Dobrze jest mieć tego świadomość, bo możemy być świadkami tego, że nadejdzie większa liczba transmisji.
Praca Corey Peak, epidemiologa chorób zakaźnych ilustruje odniesienie do pandemii. Wykazuje, że podczas gdy śledzenie kontaktu może zostać przytłoczone poprzez jej rozmiar, to „kiedy ustala się priorytety zasobów na potrzeby interwencji takich jak zachowanie dystansu społecznego, aktywny monitoring lub kwarantannę kontaktów wysokiego ryzyka może wpływać na łagodzenie efektów poprzez synergię działań”.
Jeżeli liczba transmisji przedobjawowych jest wysoka, wówczas izolacja kontaktów wysokiego ryzyka przyniesie spore korzyści poprzez zahamowanie przenoszenia infekcji na kolejne osoby zanim dowiedzą się one, że są zakażone.
Prawda jest również taka, że COVID-19 reprezentuje wiele różnych objawów poza suchym kaszlem i gorączką. Ocena, czy ktoś jest zupełnie bezobjawowy niż nietypowo objawowy może być kwestią zawiłą.
To dlatego mimowolna transmisja jest lepszą drogą komunikacji problemu do opinii publicznej. Poza dyskusją jest, że to ona głównie przyczynia się do rozprzestrzeniania się pandemii, nawet jeśli niewiele zakażeń pozostaje całkowicie bez objawów. Bezobjawowa transmisja tłumaczy olbrzymią część tego dlaczego pandemia okazała się tak trudna do kontroli i dlaczego interwencje, które działają zarówno na osoby z objawami i bez nich są efektywne. Dobrze jest mieć tego świadomość, bo możemy być świadkami tego, że nadejdzie większa liczba transmisji.
Patronat naukowy portalu: