Trendy w leczeniu astmy
Pacjenci z astmą są coraz częściej przepisywani na wyższe poziomy leczenia, a niewielu z nich rezygnuje z leków, wynika z badania opublikowanego 21 lipca w PLOS Medicine.
Dr Chloe I. Bloom z Imperial College London i współpracownicy zidentyfikowali 508 459 dorosłych pacjentów z astmą, którym podawano leki zapobiegawcze, korzystając z ogólnokrajowej dokumentacji medycznej podstawowej opieki zdrowotnej w Wielkiej Brytanii za lata 2001-2017.
Naukowcy odkryli, że od 2001 do 2017 r. następował stały wzrost liczby przepisywanych leków wyższego poziomu (kortykosteroidy wziewne o średniej / dużej dawce [ICS] lub ICS + leki dodatkowe) z 49,8 do 68,3 procent. Jedna trzecia osób, którym przepisano pierwszą prewencję, otrzymała lek wyższego rzędu; połowa z tych pacjentów nie miała recepty na lek łagodzący lub zaostrzenia w poprzednim roku. Podczas średniego okresu obserwacji wynoszącego 6,6 lat 70,4% pacjentów, którzy jako pierwsi przepisywali ICS i jeden dodatek, nadal przyjmowało ten sam lek. W kohorcie 125341 pacjentów wylosowanych w celu oceny wpływu odstawienia leku 39881 pacjentów zrezygnowało.
Nie zaobserwowano zwiększonego ryzyka zaostrzeń w przypadku każdego możliwego odstawienia leku i nie odnotowano zwiększenia liczby przepisywanych leków doraźnych. Obciążenie lekami, ale nie ich skutki uboczne, było czynnikiem prognostycznym dla rozpoczęcia redukcji. Roczne oszczędności na odstawieniu leków, długodziałających β2-agonistów lub ICS, wyniosły odpowiednio 17 000 000 GBP lub 8600 000 GBP.
Naukowcy odkryli, że od 2001 do 2017 r. następował stały wzrost liczby przepisywanych leków wyższego poziomu (kortykosteroidy wziewne o średniej / dużej dawce [ICS] lub ICS + leki dodatkowe) z 49,8 do 68,3 procent. Jedna trzecia osób, którym przepisano pierwszą prewencję, otrzymała lek wyższego rzędu; połowa z tych pacjentów nie miała recepty na lek łagodzący lub zaostrzenia w poprzednim roku. Podczas średniego okresu obserwacji wynoszącego 6,6 lat 70,4% pacjentów, którzy jako pierwsi przepisywali ICS i jeden dodatek, nadal przyjmowało ten sam lek. W kohorcie 125341 pacjentów wylosowanych w celu oceny wpływu odstawienia leku 39881 pacjentów zrezygnowało.
Nie zaobserwowano zwiększonego ryzyka zaostrzeń w przypadku każdego możliwego odstawienia leku i nie odnotowano zwiększenia liczby przepisywanych leków doraźnych. Obciążenie lekami, ale nie ich skutki uboczne, było czynnikiem prognostycznym dla rozpoczęcia redukcji. Roczne oszczędności na odstawieniu leków, długodziałających β2-agonistów lub ICS, wyniosły odpowiednio 17 000 000 GBP lub 8600 000 GBP.