Wziewne kortykosteroidy - skuteczne lekarstwo na COVID-19?

Trwają aktywne dyskusje na temat skuteczności ogólnoustrojowych kortykosteroidów w leczeniu COVID-19 z dowodami uzasadniającymi i odradzającymi ich stosowanie. Przegląd wcześniejszych badań skuteczności kortykosteroidów w wirusowym zapaleniu płuc z innych przyczyn - opublikowany na początku pandemii COVID-19 - wykazał, że żadne istniejące dane kliniczne nie wskazują na pojawiające się korzyści, pochodzące z kortykosteroidów w leczeniu grypy, czy koronawirusa SARS-CoV-2.

W przeciwieństwie do wyników badań klinicznych, dane epidemiologiczne sugerują, że kortykosteroidy mogą wiązać się z gorszymi wynikami klinicznymi. Badanie epidemiologiczne przeprowadzone przez grupę OpenSAFELY sugeruje, że stosowanie wziewnych kortykosteroidów (ICS) u pacjentów z astmą i przewlekłą obturacyjną chorobą płuc (POChP) wiąże się z gorszymi klinicznymi wynikami leczenia COVID-19.6.

Badacze zaobserwowali, że pacjenci, którym podano ICS mieli więcej chorób współistniejących niż ci, którzy nie otrzymywali kortykosteroidów wziewnych, co jest uznanym czynnikiem ryzyka niekorzystnych skutków COVID-19.

ICS może być interwencją terapeutyczną w przypadku COVID-19 z kilku powodów. Po pierwsze, wykazano, że stosowanie ICS u pacjentów z ryzykiem zespołu ostrej niewydolności oddechowej (ARDS) poprawia fizjologię i obniża poziomy markerów stanu zapalnego u pacjentów z grupy ryzyka, którzy stosowali ICS przed przyjęciem do szpitala, nawet po uwzględnieniu wieku, płci i przewlekłych chorób układu oddechowego. Co więcej, wydaje się, że stosowanie ICS poprawia fizjologię płuc.

Badanie ekspresji genów ACE2 i TMPRSS2 w plwocinie pacjentów z astmą wykazało zmniejszoną ekspresję tych receptorów w obecności ICS11 i atenuacji receptorów ACE2 w ludzkich i mysich modelach in vitro i in vivo. Te odkrycia są bardzo istotne, ponieważ patologia SARS-CoV-2 obejmuje TMPRSS2 do pobudzania białek kolców i bezpośredniego działania na receptor ACE2, który jest silnie wyrażany na komórkach nabłonka błony śluzowej jamy ustnej i komórkach pęcherzyków płucnych typu 2.

Ponieważ istnieją dowody na przyspieszone hiper-zapalenie na początku zakażenia SARS-CoV-2, stan zapalny można potencjalnie zmienić za pomocą leczenia przeciwzapalnego. Dane te sugerują wiarygodny mechanizm skuteczności ICS przeciwko COVID-19.

ICS może pełnić podwójną rolę: po pierwsze, zmniejszać reakcję zapalną podobną do ARDS, dotykającą mniejszość pacjentów z COVID-19; a po drugie, bezpośrednio hamując replikację wirusa w przeciwieństwie do innych wirusowych chorób endemicznych układu oddechowego, np. Grypy.

Trudno określić, czy stosowanie ICS chroni przed COVID-19, ale odrzucenie tej hipotezy jest zdecydowanie przedwczesne. ICS, jako interwencja terapeutyczna nadal wymaga badań, a badania kliniczne oceniające ich skuteczność w leczeniu COVID-19 trwają w różnych warunkach klinicznych, których wyniki są z niecierpliwością oczekiwane.