Zmiany w śródmiąższu płuc niezależnym czynnikiem ryzyka zachorowania na raka

Wśród osób cierpiących z powodu chorób śródmiąższowych płuc występuje 3,5-7,3 krotnie większe ryzyko zachorowania na raka; oznacza to między innymi, że z powodu nowotworu płuca umrze >15% pacjentów z tej grupy. Nie do końca poznane jest ryzyko, jakie niosą za sobą zmiany radiologiczne obecne w śródmiąższu, które nie dają żadnych objawów klinicznych. Do prawdy przybliża najnowsza publikacja z The Chest.

Naukowcy z Icahn School of Medicine at Mount Sinai w Nowym Jorku pokazali, jak wiele danych można uzyskać z dużych, dobrze przeprowadzonych badań. Korzystając z wyników uzyskanych w National Lung Cancer Trial (wykazano w nim, że w porównaniu z RTG klatki piersiowej coroczne badania przesiewowe z zastosowaniem niskodawkowej tomografii komputerowej w populacji wysokiego ryzyka wiązały się z 20% zmniejszeniem śmiertelności specyficznej dla raka płuc) sprawdzono, czy wśród osób z niemymi klinicznie zmianami w obrębie płuc (m.in. z bliznami, zwłóknieniami itp.) istnieje zwiększone ryzyko zachorowania na raka płuca.

W populacji 25 041 osób u 20,2% wykryto asymptomatyczne zmiany śródmiąższowe; w wymienionej grupie istotnie częściej dochodziło do zachorowań na nowotwór (IRR 1,61). Śmiertelność z powodu raka także okazała się wyższa wśród pacjentów z wymienionymi zmianami w obrębie płuc. Analiza radiogramów klatki piersiowej ujawniła takie same zależności, jak w przypadku LDCT.

Wykazano zatem, że bezobjawowe śródmiąższowe zmiany w płucach są niezależnym czynnikiem ryzyka zachorowania na raka. Według autorów fakt ten może posłużyć do włączenia zależności w modele oceny ryzyka.