Atezolizumab wydłuża przeżycie chorych na NDRP
Autor: Marta Koblańska
Data: 17.01.2017
Źródło: 17th World Conference on Lung Cancer/KS
Jak wykazała analiza podgrup badania klinicznego OAK, atezolizumab, inhibitor PD-L1 (ang. programmed death ligand 1) istotnie wydłuża czas przeżycia całkowitego (ang. overall survival, OS) w porównaniu do docetakselu u chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca (NDRP) niezależnie od rozpoznania histopatologicznego oraz we wszystkich podgrupach, włączając chorych, którzy nigdy nie palili papierosów oraz chorych z obecnością przerzutów do ośrodkowego układu nerwowego przed rozpoczęciem leczenia.
Wyniki analizy przedstawiono podczas 17 Światowej Konferencji Raka Płuca, która odbyła się w grudniu 2016 roku w Wiedniu.
Do badania klinicznego 3. fazy OAK włączano chorych po niepowodzeniu leczenia chemioterapią opartą na pochodnych platyny. Chorych losowo przydzielano do ramienia otrzymującego atezolizumab lub docetaksel. Wcześniej prezentowane wyniki wykazały, że atezolizumab istotnie wydłużał OS w porównaniu z docetakselem w populacji zgodnej z zaplanowanym leczeniem u wcześniej leczonych chorych na NDRP, u których w komórkach guza stwierdzono ekspresję PD-L1 ≥ 1%.
Analiza podgrup wykazała, że atezolizumab jest aktywny w licznych podgrupach, szczególnie w podgrupach chorych z różną ekspresją PD-L1 oraz u chorych, którzy nigdy nie palili papierosów.
Wcześniejsze dane z badań klinicznych dotyczących inhibitorów PD-1 sugerowały, że istnieją określone podgrupy chorych, którzy nie odniosą korzyści z zastosowania tych leków w zakresie przeżycia w porównaniu z docetakselem. Analiza podgrup wykazała jednak, że pierwszych 850 z 1255 chorych uczestniczących w badaniu odniosło istotną korzyść w zakresie przeżycia z zastosowania atezolizumabu niezależnie od rozpoznania histopatologicznego czy statusu PD-L1 – przeżycie uległo wydłużeniu zarówno u chorych z wysoką jak i niską ekspresją PD-L1.
Badacze przeprowadzili również analizę danych dotyczących 85 chorych z obecnością przerzutów w ośrodkowym układzie nerwowym i również wykazali korzyść z zastosowania atezolizumabu w porównaniu z docetakselem (mediana OS odpowiednio 20,1 i 11,9 miesiąca). Nie stwierdzono żadnej toksyczności neurologicznej leku u tych chorych.
Dane pochodzące z wcześniejszych badań wskazują, że korzyści z leczenia anty-PD-1 nie odnoszą chorzy, którzy nigdy nie palili papierosów. Badacze przeanalizowali dane 156 takich chorych i również w tej grupie wykazali korzyść w zakresie przeżycia związaną z zastosowaniem atezolizumabu. Analiza podgrup wykazała również co najmniej trend w kierunku wydłużenia przeżycia we wszystkich grupach wiekowych, łącznie z chorymi po 75 roku życia.
Amerykańska Agencja Żywności i Leków (ang. American Food and Drug Administration, FDA) zarejestrowała atezolizumab w październiku 2016 roku do leczenia chorych na NDRP po progresji choroby w trakcie lub po leczeniu chemioterapią oparta na pochodnych platyny.
Do badania klinicznego 3. fazy OAK włączano chorych po niepowodzeniu leczenia chemioterapią opartą na pochodnych platyny. Chorych losowo przydzielano do ramienia otrzymującego atezolizumab lub docetaksel. Wcześniej prezentowane wyniki wykazały, że atezolizumab istotnie wydłużał OS w porównaniu z docetakselem w populacji zgodnej z zaplanowanym leczeniem u wcześniej leczonych chorych na NDRP, u których w komórkach guza stwierdzono ekspresję PD-L1 ≥ 1%.
Analiza podgrup wykazała, że atezolizumab jest aktywny w licznych podgrupach, szczególnie w podgrupach chorych z różną ekspresją PD-L1 oraz u chorych, którzy nigdy nie palili papierosów.
Wcześniejsze dane z badań klinicznych dotyczących inhibitorów PD-1 sugerowały, że istnieją określone podgrupy chorych, którzy nie odniosą korzyści z zastosowania tych leków w zakresie przeżycia w porównaniu z docetakselem. Analiza podgrup wykazała jednak, że pierwszych 850 z 1255 chorych uczestniczących w badaniu odniosło istotną korzyść w zakresie przeżycia z zastosowania atezolizumabu niezależnie od rozpoznania histopatologicznego czy statusu PD-L1 – przeżycie uległo wydłużeniu zarówno u chorych z wysoką jak i niską ekspresją PD-L1.
Badacze przeprowadzili również analizę danych dotyczących 85 chorych z obecnością przerzutów w ośrodkowym układzie nerwowym i również wykazali korzyść z zastosowania atezolizumabu w porównaniu z docetakselem (mediana OS odpowiednio 20,1 i 11,9 miesiąca). Nie stwierdzono żadnej toksyczności neurologicznej leku u tych chorych.
Dane pochodzące z wcześniejszych badań wskazują, że korzyści z leczenia anty-PD-1 nie odnoszą chorzy, którzy nigdy nie palili papierosów. Badacze przeanalizowali dane 156 takich chorych i również w tej grupie wykazali korzyść w zakresie przeżycia związaną z zastosowaniem atezolizumabu. Analiza podgrup wykazała również co najmniej trend w kierunku wydłużenia przeżycia we wszystkich grupach wiekowych, łącznie z chorymi po 75 roku życia.
Amerykańska Agencja Żywności i Leków (ang. American Food and Drug Administration, FDA) zarejestrowała atezolizumab w październiku 2016 roku do leczenia chorych na NDRP po progresji choroby w trakcie lub po leczeniu chemioterapią oparta na pochodnych platyny.
