Crizotynib w I fazie badania u chorych na zaawansowanego niedrobnokomórkowego raka płuca.
Autor: Dr Mackiewicz
Data: 29.06.2011
Źródło: DR Camidge, Y Bang, EL Kwak et al. Progression-free survival (PFS) from a phase I study crizotynib (PF-02341066) in patients with ALK-positive non-small cell lung cancer (NSCLC). J Clin Oncol 29: 2011 (suppl; abstr 2501).
W trakcie spotkania ASCO (American Society of Clinical Oncology) 2011 przedstawiono wyniki drugiej części badania I fazy oceniającego toksyczność crizotinybu oraz jego wpływ na obiektywne odpowiedzi kliniczne oraz na medianę przeżycia wolnego od progresji u chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca z rearanżacją w genie ALK.
Aktywująca mutacja lub translokacja w genie ALK (anaplastic lymphoma kinase) została zidentyfikowana w różnych typach nowotworów w tym w niedrobnokomórkowym raku płuca (NSCLC – non-small cell lung cancer). EML4-ALK jest nieprawidłowym genem fuzyjnym kodującym cytoplazmatyczne chimeryczne białko o aktywności kinazy. EML4-ALK występuje zaledwie w 2-7% wszystkich NSCLC i pojawia się głównie w gruczolakorakach chorych niepalących wyroby tytoniowe.
Crizotynib jest doustnym selektywnym inhibitorem kinazy ALK i MET. W badaniu I fazy, którego wyniki opublikowano w New England Journal of Medicine w 2010, wykazano bardzo wysoki odsetek obiektywnych odpowiedzi klinicznych po zastosowaniu crizotynibu u chorych na NSCLC z rearanżacją w genie ALK.
W trakcie spotkania ASCO 2011 zaprezentowano wyniki drugiej części badania I fazy, w którym chorzy w rozszerzonej kohorcie otrzymywali doustnie crizotynib w dawce równej 250 mg dziennie w czterotygodniowym cyklu leczenia. Guzy wszystkich zrandomizowanych chorych na zawansowanego NSCLC prezentowały rearanżację w genie ALK. Zakwalifikowani do leczenia chorzy to osoby niepalące lub byli palacze tytoniu (99%) o typie histologicznym gruczolakoraka (97%). Duża część chorych (44%) otrzymała wcześniej przynajmniej trzy linie terapii systemowej z powodu NSCLC. Obiektywne odpowiedzi kliniczne po zastosowanej terapii obserwowano u 61% chorych – 2% całkowita remisja (complete response – CR) i 59% częściowa remisja (partial response – PR). Odpowiedzi kliniczne pojawiały się dosyć szybko (mediana 8 tygodni), natomiast mediana czasu ich trwania wynosiła 48 tygodni. Korzyść z zastosowanego leczenia (CR+PR+SD) odniosło aż 88% chorych biorących udział w badaniu. Mediana przeżycia wolnego od progresji (progression-free survival – PFS) wynosiła 10 miesięcy, natomiast mediana całkowitego przeżycia (overall survival – OS) chorych nie została jeszcze osiągnięta. Obserwowano głównie działania niepożądane stopnia 1 i 2, do których należały: zaburzenia widzenia (63%), nudności (54%), biegunka (49%), wymioty (40%).
Crizotynib jest doustnym selektywnym inhibitorem kinazy ALK i MET. W badaniu I fazy, którego wyniki opublikowano w New England Journal of Medicine w 2010, wykazano bardzo wysoki odsetek obiektywnych odpowiedzi klinicznych po zastosowaniu crizotynibu u chorych na NSCLC z rearanżacją w genie ALK.
W trakcie spotkania ASCO 2011 zaprezentowano wyniki drugiej części badania I fazy, w którym chorzy w rozszerzonej kohorcie otrzymywali doustnie crizotynib w dawce równej 250 mg dziennie w czterotygodniowym cyklu leczenia. Guzy wszystkich zrandomizowanych chorych na zawansowanego NSCLC prezentowały rearanżację w genie ALK. Zakwalifikowani do leczenia chorzy to osoby niepalące lub byli palacze tytoniu (99%) o typie histologicznym gruczolakoraka (97%). Duża część chorych (44%) otrzymała wcześniej przynajmniej trzy linie terapii systemowej z powodu NSCLC. Obiektywne odpowiedzi kliniczne po zastosowanej terapii obserwowano u 61% chorych – 2% całkowita remisja (complete response – CR) i 59% częściowa remisja (partial response – PR). Odpowiedzi kliniczne pojawiały się dosyć szybko (mediana 8 tygodni), natomiast mediana czasu ich trwania wynosiła 48 tygodni. Korzyść z zastosowanego leczenia (CR+PR+SD) odniosło aż 88% chorych biorących udział w badaniu. Mediana przeżycia wolnego od progresji (progression-free survival – PFS) wynosiła 10 miesięcy, natomiast mediana całkowitego przeżycia (overall survival – OS) chorych nie została jeszcze osiągnięta. Obserwowano głównie działania niepożądane stopnia 1 i 2, do których należały: zaburzenia widzenia (63%), nudności (54%), biegunka (49%), wymioty (40%).
