Długość telomerów a ryzyko raka płuca

Jak wykazano w badaniu opublikowanym w European Respiratory Journal, wśród aktywnych i byłych palaczy, którzy poddani zostali badaniom przesiewowym w kierunku raka płuca, dłuższe telomery w leukocytach obwodowych, niezależnie od przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP) i rozedmy, wiążą się z większym ryzykiem zachorowania na raka płuca.

Długość telomerów w leukocytach obwodowych powinna być uznana za niezależny czynniki rokowniczy. Autorzy podkreślają również, że jak wynika z wcześniejszych badań, POChP związane jest z ryzykiem raka płuca oraz krótszymi telomerami. W celu określenia czy długość telomerów związana jest z ryzykiem raka płuca niezależnie od POChP autorzy badania przeanalizowali dane pochodzące od 250 dorosłych chorych > 40 roku życia biorąc pod uwagę występowanie POChP, wiek, płeć, palenie papierosów oraz wskaźnik masy ciała (ang. body mass index, BMI). W analizie jednoczynnikowej wykazano, że dodatni wywiad w kierunku palenia papierosów, niższe BMI, rozpoznanie POChP oraz rozedma płuc są związane z ryzykiem raka płuca. W grupie największego ryzyka znaleźli się również chorzy z najdłuższymi telomerami.

Analiza wieloczynnikowa wykazała natomiast, że niezależnymi czynnikami ryzyka raka płuca są długość telomerów, ilość paczkolat, rozpoznanie POChP oraz rozedma płuc. Podkreślono jednak, że długość telomerów nie różniła się istotnie pomiędzy palaczami bez lub z diagnozą POChP. Wyniki te są zgodne z innymi ostatnio przeprowadzonymi badaniami dotyczącymi długości telomerów i ryzyka raka płuca. Analiza wyników 7 badań klinicznych, którą opublikowano w Cancer Epidemiology, Biomarkers & Prevention sugeruje również, że krótsze telomery mogą korelować z czasem przeżycia chorych na raka płuca. Badacze podkreślają jednak, że zarówno ustalenie związku długości telomerów, jak i innych biomarkerów z zachorowaniem na raka płuca wymaga większych, dokładnie zaplanowanych badań klinicznych.