123RF
ESMO: Zalecenia dotyczące diagnostyki, leczenia i obserwacji pacjentów z rakowiakiem płuca i grasicy
Redaktor: Monika Stelmach
Data: 18.02.2021
Źródło: ESMO
Zarówno rakowiak płuca (LC), jak i rakowiak grasicy (ThC) to rzadko spotykane nowotwory złośliwe o podłożu neuroendokrynnym. Europejskie Towarzystwo Onkologii Klinicznej opracowało szczegółowe rekomendacje dotyczące opieki nad chorymi na LC i ThC.
W najnowszej klasyfikacji Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) z 2015 r. zgrupowano guzy neuroendokrynne płuc i grasicy (NET ang. neuroendocrine tumours) w jedną unikalną grupę, ale potwierdzono ich podział na cztery główne kategorie: rakowiak typowy (TC), rakowiak atypowy (AC), drobnokomórkowy rak płuca (SCLC) i wielkokomórkowy rak neuroendokrynny (LCNEC). Opisane wytyczne ograniczone są do rakowiaka płuc (LC, ang. lung carcinoid) i grasicy (ThC, ang. thymic carcinoi). Pacjenci z rakowiakami są na ogół młodsi i mają lepsze rokowanie w porównaniu z SCLC i LCNEC.
Częstość występowania rakowiaka płuca waha się od 0,2-2/100 000 osób/rocznie zarówno w Stanach Zjednoczonych, jak i w Europie. Liczby te jednak rosną, prawdopodobnie z powodu coraz większej świadomości dotyczącej chorób nowotworowych i coraz doskonalszych technik diagnostycznych, chociaż może to być również związane z rzeczywistym, ogólnym wzrostem zachorowalności. LC dotyczy 20 proc. - 25 proc. wszystkich NET i 1 proc. - 2 proc. wszystkich raków płuca.
Rakowiak grasicy jest rzadkim guzem, którego częstość występowania skorygowana względem wieku wynosi 0,02/100 000-0,18/100 000/rocznie w populacjach europejskich i amerykańskich. W holenderskim rejestrze nowotworów lub w bazie danych programu Surveillance, Epidemiology and End Results (SEER) <0,5% wszystkich nowotworów neuroendokrynnych stanowiły ThC.
LC i ThC mogą również występować w zespole mnogiej gruczolakowatości neuroendokrynnej typu 1 (MEN-1 ang. multiple endocrine neoplasia type 1); rozlanej idiopatycznej hiperplazji komórek neuroendokrynnych płuc (DIPNECH, ang. diffuse pulmonaryneuroendocrine cell hyperplasia) lub u osób, u których ten nowotwór pojawia się w wywiadzie rodzinnym.
ESMO w celu optymalizacji badań i opieki na pacjentami chorymi na LC i ThC zaleca ich leczenie przez wyspecjalizowane, wielodyscyplinarne zespoły w referencyjnych ośrodkach zgrupowanych w sieciach (sieci krajowe lub europejskie).
Rekomendacje ESMO dostępne pod linkiem: „SPECIAL ARTICLELung and thymic carcinoids: ESMO Clinical Practice Guidelines for diagnosis,treatment and follow-up”.
Częstość występowania rakowiaka płuca waha się od 0,2-2/100 000 osób/rocznie zarówno w Stanach Zjednoczonych, jak i w Europie. Liczby te jednak rosną, prawdopodobnie z powodu coraz większej świadomości dotyczącej chorób nowotworowych i coraz doskonalszych technik diagnostycznych, chociaż może to być również związane z rzeczywistym, ogólnym wzrostem zachorowalności. LC dotyczy 20 proc. - 25 proc. wszystkich NET i 1 proc. - 2 proc. wszystkich raków płuca.
Rakowiak grasicy jest rzadkim guzem, którego częstość występowania skorygowana względem wieku wynosi 0,02/100 000-0,18/100 000/rocznie w populacjach europejskich i amerykańskich. W holenderskim rejestrze nowotworów lub w bazie danych programu Surveillance, Epidemiology and End Results (SEER) <0,5% wszystkich nowotworów neuroendokrynnych stanowiły ThC.
LC i ThC mogą również występować w zespole mnogiej gruczolakowatości neuroendokrynnej typu 1 (MEN-1 ang. multiple endocrine neoplasia type 1); rozlanej idiopatycznej hiperplazji komórek neuroendokrynnych płuc (DIPNECH, ang. diffuse pulmonaryneuroendocrine cell hyperplasia) lub u osób, u których ten nowotwór pojawia się w wywiadzie rodzinnym.
ESMO w celu optymalizacji badań i opieki na pacjentami chorymi na LC i ThC zaleca ich leczenie przez wyspecjalizowane, wielodyscyplinarne zespoły w referencyjnych ośrodkach zgrupowanych w sieciach (sieci krajowe lub europejskie).
Rekomendacje ESMO dostępne pod linkiem: „SPECIAL ARTICLELung and thymic carcinoids: ESMO Clinical Practice Guidelines for diagnosis,treatment and follow-up”.
