Kolejny lek celowany dla chorych na raka płuca – selperkatynib skuteczny u chorych z mutacją lub fuzją genu RET
Autor: Maciej Chyziak
Data: 13.05.2020
Źródło: FDA/Katarzyna Stencel
| Tagi: | salperkatynib, rak płuca, FDA |
8 maja 2020 roku Amerykańska Agencja Żywności i Leków (ang. American Food and Drug Administration, FDA) zarejestrowała w trybie przyspieszonym selperkatynib w następujących wskazaniach: do leczenia dorosłych chorych na przerzutowego niedrobnokomórkowego raka płuca z obecnością fuzji w genie RET, do leczenia dzieci w wieku ≥ 12 lat i dorosłych chorych na zaawansowanego lub przerzutowego raka rdzeniastego tarczycy z obecnością mutacji w genie RET, u których istnieje konieczność leczenia systemowego, do leczenia dzieci w wieku ≥ 12 lat i dorosłych chorych na zaawansowanego lub przerzutowego raka tarczycy, którzy wymagają leczenia systemowego i u których stwierdza się oporność na leczenie jodem radioaktywnym.
Skuteczność i bezpieczeństwo salperkatynibu oceniano w wieloośrodkowym, otwartym, wielokohortowym badaniu klinicznym LIBRETTO-001, do którego włączano chorych z zaburzeniami w genie RET. Statusu mutacji RET dokonywano w badaniu prospektywnym w laboratoriach lokalnych na podstawie badania sekwencjonowania nowej generacji (ang. next generation sequencing, NGS), badania reakcji łańcuchowej polimerazy (ang. polymerase chain reaction, PCR) lub fluorescencyjnej hybrydyzacji in situ (ang. fluorescence in situ hybridization, FISH). Pierwszorzędowym punktem końcowym badania był odsetek obiektywnych odpowiedzi (ang. overall response rate, ORR) oraz czas trwania odpowiedzi na leczenie według kryteriów RECIST 1.1
Skuteczność u chorych na RET-dodatniego raka płuca oceniano u 105 dorosłych chorych leczonych wcześniej pochodnymi platyny. ORR w tej grupie chorych wynosił 64%, u 81% chorych, którzy odpowiedzieli na leczenie czas jej trwania wynosił ponad 6 miesięcy.
Skuteczność u chorych na zaawansowanego lub przerzutowego raka rdzeniastego tarczycy z obecnością mutacji w genie RET oceniano u chorych leczonych uprzednio kabozantynibem, wandetanibem lub obiema cząsteczkami oraz u chorych, którzy nie otrzymywali wcześniej tych leków. ORR u 55 leczonych wcześniej chorych wynosił 69%, a odpowiedź utrzymującą się powyżej 6 miesięcy stwierdzono u 76% chorych. U 88 chorych nie poddawanych wcześniej zarejestrowanemu leczeniu systemowemu ORR wynosił 73%, podczas gdy czas trwania odpowiedzi na leczenie co najmniej 6 miesięcy stwierdzono u 61% chorych.
Skuteczność u chorych na raka tarczycy z fuzją w genie RET oceniano u 19 chorych opornych na leczenie radiojodem, którzy otrzymali dodatkowo leczenie systemowe (ORR 79%, u 87% odpowiedź utrzymywała się ponad 6 miesięcy) oraz u 8 chorych, którzy nie otrzymali leczenia systemowego poza radiojodem (ORR 100%; odpowiedź co najmniej 6 miesięcy u 75% chorych).
Najczęstsze działania niepożądane selperkatynibu obejmowały zwiększoną aktywność aminotransferaz, zwiększone stężenie glukozy, zmniejszenie stężenia albuminy, wapnia, suchość w jamie ustnej, biegunkę, zwiększone stężenie kreatyniny, nadciśnienie tętnicze, zmęczenie, obrzęki, wysypkę, zaparcia, zwiększenie stężenia cholesterolu i zmniejszenie stężenia sodu.
Zalecana dawka selperkatynibu zależy od masy ciała – 120 mg u chorych ważących mniej niż 50 kg oraz 160 mg dla chorych ważących co najmniej 50 kg. Salperkantynib przyjmowany jest doustnie dwa razy na dobę, niezależnie od spożywanego posiłku lub z pożywieniem, kiedy przyjmowany jest z inhibitorem pompy protonowej.
Skuteczność u chorych na RET-dodatniego raka płuca oceniano u 105 dorosłych chorych leczonych wcześniej pochodnymi platyny. ORR w tej grupie chorych wynosił 64%, u 81% chorych, którzy odpowiedzieli na leczenie czas jej trwania wynosił ponad 6 miesięcy.
Skuteczność u chorych na zaawansowanego lub przerzutowego raka rdzeniastego tarczycy z obecnością mutacji w genie RET oceniano u chorych leczonych uprzednio kabozantynibem, wandetanibem lub obiema cząsteczkami oraz u chorych, którzy nie otrzymywali wcześniej tych leków. ORR u 55 leczonych wcześniej chorych wynosił 69%, a odpowiedź utrzymującą się powyżej 6 miesięcy stwierdzono u 76% chorych. U 88 chorych nie poddawanych wcześniej zarejestrowanemu leczeniu systemowemu ORR wynosił 73%, podczas gdy czas trwania odpowiedzi na leczenie co najmniej 6 miesięcy stwierdzono u 61% chorych.
Skuteczność u chorych na raka tarczycy z fuzją w genie RET oceniano u 19 chorych opornych na leczenie radiojodem, którzy otrzymali dodatkowo leczenie systemowe (ORR 79%, u 87% odpowiedź utrzymywała się ponad 6 miesięcy) oraz u 8 chorych, którzy nie otrzymali leczenia systemowego poza radiojodem (ORR 100%; odpowiedź co najmniej 6 miesięcy u 75% chorych).
Najczęstsze działania niepożądane selperkatynibu obejmowały zwiększoną aktywność aminotransferaz, zwiększone stężenie glukozy, zmniejszenie stężenia albuminy, wapnia, suchość w jamie ustnej, biegunkę, zwiększone stężenie kreatyniny, nadciśnienie tętnicze, zmęczenie, obrzęki, wysypkę, zaparcia, zwiększenie stężenia cholesterolu i zmniejszenie stężenia sodu.
Zalecana dawka selperkatynibu zależy od masy ciała – 120 mg u chorych ważących mniej niż 50 kg oraz 160 mg dla chorych ważących co najmniej 50 kg. Salperkantynib przyjmowany jest doustnie dwa razy na dobę, niezależnie od spożywanego posiłku lub z pożywieniem, kiedy przyjmowany jest z inhibitorem pompy protonowej.
