Krążące komórki nowotworowe czynnikiem predykcyjnym odpowiedzi raka płuca na kryzotynib
Autor: Marta Koblańska
Data: 12.06.2017
Źródło: Cancer Research/KS
Prawdopodobnie już niedługo będzie możliwe określenie, którzy chorzy na niedrobnokomórkowego raka płuca (NDRP) z obecnością mutacji genu kinazy chłoniaka anaplastycznego (anaplastic lymphoma kinase, ALK) będą lepiej odpowiadać na kryzotynib.
Badacze francuscy opublikowali w Cancer Research, że analiza liczby kopii genu ALK w krążących komórkach nowotworowych (circulating tumor cell, CTC) przed rozpoczęciem leczenia kryzotynibem i ponownie po 2 miesiącach od rozpoczęcia leczenia może być czynnikiem predykcyjnym skuteczności leczenia.
Badacze włączyli prospektywnie do analizy 39 chorych na NDRP z rearanżacją ALK. Od wszystkich chorych pobrano krew przed rozpoczęciem leczenia kryzotynibem, a u 29 chorych pobrano druga próbkę około 2 miesiące później. Wykazano, że zmniejszenie liczby CTC wykazujących zwiększoną liczbę kopii genu ALK w ciągu pierwszych 2 miesięcy leczenia wiązało się z wydłużeniem przeżycia wolnego od progresji choroby (progression-free survival, PFS).
Analiza liczby CTC w różnych punktach czasowych wykazała, że jedynym parametrem, statystycznie istotnie związanym z PFS była zmiana liczby CTC ze zwiększająca się w czasie liczbą kopii genu ALK. Mediana PFS wyniosła 14 miesięcy u 13 chorych ze zmniejszeniem liczby CTC, w porównaniu z 6,1 miesiąca u 16 chorych, ze stabilną lub zwiększająca się liczbą CTC. W analizie wieloczynnikowej wykazano, że prawdopodobieństwo wystąpienia progresji choroby było 4,5 razy mniejsze u chorych ze zmniejszeniem liczby CTC w porównaniu z chorymi ze stabilną lub zwiększająca się liczbą CTC.
Badacze podkreślili, że uzyskane wyniki są istotne klinicznie z uwagi na brak w chwili obecnej jakichkolwiek sposobów odróżnienia chorych, którzy mogą osiągnąć długotrwałe korzyści kliniczne z leczenia kryzotynibem od chorych, którzy nie odniosą korzyści. Wczesne określenie chorych, którzy mogą odnieść korzyści z takiego leczenia może znacznie poprawić wyniki. Potrzebne są jeszcze dodatkowe, większe, wieloośrodkowe badania, potwierdzające te obserwacje. Po walidacji, może to doprowadzić do zastosowania tzw. „biopsji płynnej” do monitorowania skuteczności leczenia w czasie rzeczywistym
Badacze włączyli prospektywnie do analizy 39 chorych na NDRP z rearanżacją ALK. Od wszystkich chorych pobrano krew przed rozpoczęciem leczenia kryzotynibem, a u 29 chorych pobrano druga próbkę około 2 miesiące później. Wykazano, że zmniejszenie liczby CTC wykazujących zwiększoną liczbę kopii genu ALK w ciągu pierwszych 2 miesięcy leczenia wiązało się z wydłużeniem przeżycia wolnego od progresji choroby (progression-free survival, PFS).
Analiza liczby CTC w różnych punktach czasowych wykazała, że jedynym parametrem, statystycznie istotnie związanym z PFS była zmiana liczby CTC ze zwiększająca się w czasie liczbą kopii genu ALK. Mediana PFS wyniosła 14 miesięcy u 13 chorych ze zmniejszeniem liczby CTC, w porównaniu z 6,1 miesiąca u 16 chorych, ze stabilną lub zwiększająca się liczbą CTC. W analizie wieloczynnikowej wykazano, że prawdopodobieństwo wystąpienia progresji choroby było 4,5 razy mniejsze u chorych ze zmniejszeniem liczby CTC w porównaniu z chorymi ze stabilną lub zwiększająca się liczbą CTC.
Badacze podkreślili, że uzyskane wyniki są istotne klinicznie z uwagi na brak w chwili obecnej jakichkolwiek sposobów odróżnienia chorych, którzy mogą osiągnąć długotrwałe korzyści kliniczne z leczenia kryzotynibem od chorych, którzy nie odniosą korzyści. Wczesne określenie chorych, którzy mogą odnieść korzyści z takiego leczenia może znacznie poprawić wyniki. Potrzebne są jeszcze dodatkowe, większe, wieloośrodkowe badania, potwierdzające te obserwacje. Po walidacji, może to doprowadzić do zastosowania tzw. „biopsji płynnej” do monitorowania skuteczności leczenia w czasie rzeczywistym
